இந்தத் தெரிவு எப்படி செய்யப்பட்டிருந்தாலும் இந்த விருதுக்கு முற்றிலும் தகுதியான ஒருவர்தான் இந்திரன். அவரை வாழ்த்துகிறேன்.
Thursday, February 16, 2012
தமிழில் சாகித்ய அகாதமி விருது பெறும் முதல் தலித் எழுத்தாளர் இந்திரன்
இந்தத் தெரிவு எப்படி செய்யப்பட்டிருந்தாலும் இந்த விருதுக்கு முற்றிலும் தகுதியான ஒருவர்தான் இந்திரன். அவரை வாழ்த்துகிறேன்.
ART-CRITIC INDRAN HONOURED WITH SAHIYA AKADEMI TRANSLATION PRIZE-2011
Jashn-e-Azadi Successfully Screened at Delhi University Despite Right Wing Hooligan Threats and Police Pressure:AISA
Inhuman
Tuesday, February 14, 2012
Inhuman
Monday, February 13, 2012
No More Clichés
- Octavio Paz
Beautiful face
That like a daisy opens its petals to the sun
So do you
Open your face to me as I turn the page.
Enchanting smile
Any man would be under your spell,
Oh, beauty of a magazine.
How many poems have been written to you?
How many Dantes have written to you, Beatrice?
To your obsessive illusion
To you manufacture fantasy.
But today I won't make one more Cliché
And write this poem to you.
No, no more clichés.
This poem is dedicated to those women
Whose beauty is in their charm,
In their intelligence,
In their character,
Not on their fabricated looks.
This poem is to you women,
That like a Shahrazade wake up
Everyday with a new story to tell,
A story that sings for change
That hopes for battles:
Battles for the love of the united flesh
Battles for passions aroused by a new day
Battle for the neglected rights
Or just battles to survive one more night.
Yes, to you women in a world of pain
To you, bright star in this ever-spending universe
To you, fighter of a thousand-and-one fights
To you, friend of my heart.
From now on, my head won't look down to a magazine
Rather, it will contemplate the night
And its bright stars,
And so, no more clichés.
முதுபெரும் தமிழ் எழுத்தாளர் ஏ.ஆர்.இராஜாமணி காலமானார் - பேராசிரியர் நாச்சிமுத்து
வடக்குவாசல் பென்னேஸ்வரன் அவரைப் பார்த்துக்கொண்டதோடு அவருக்கு ஈமத்தீயையும் ஊட்டினார். தில்லித் தமிழ்ச் சங்கத்தைத் தன் குடும்பமாகவும் அதன் உறுப்பினர்களைத் தன் உறவினராகவும் அவர் நினைத்திருந்தார்.தில்லித் தமிழ்ச் சங்க அன்பர்களும் அவருடைய சில நண்பர்களும் இறுதிச் சடங்கில் கலந்து கொண்டனர்.தமிழ் எழுத்தால் வாழ்வோம் என்று நினைத்து ஏமாந்தவர்களில் அவர் கடைசி ஆளாக இருக்கட்டும்.இதைப்போல் வாழ்வோர்க்கு உதவ ஏதாவது அறக்கட்டளைகளை மனமுள்ளோரும் பணமுள்ளோரும் நிறுவலாம்.திருக்குறளில் இல்லறத்தான் இயல்புடைய மூவருக்கு உதவுவதோடு துறந்தார்க்கும் துவ்வாதார்க்கும் இறந்தார்க்கும் உதவவேண்டும என்று சொல்லியிருக்கிறார்.அவர்களில் இராஜாமணி கடைசியாகச் சொன்ன பண்புகள் ஒருங்கே கொண்டவர் என்பதனால் அறக்கட்டளைகள் இவர்களைப்போன்றவர்களுக்கு உதவுவதாக அமையவேண்டும்.
--
Citizen Philosophers
Thursday, February 9, 2012
POST-WAR, POST-GENOCIDE POETRY: REVISITING THE TAMIL EELAM TRAGEDY- MEENA KANDASAMY
So, what did I do this summer? Well, I managed to translate this moving collection of poems written by Cheran Rudhramoorthy, V.I.S.Jayapalan, Latha and Ravikumar about the genocide of Tamils in Sri Lanka’s NorthEast last year. The poems emit bitterness and tragedy, even as they speak a language of hope and resistance and faith and pride. Some of them are extremely intense, most of them bleed.
Cheran and Jayapalan are well-known poets from Tamil Eelam and have been anthologized (along with my hero-of-sorts Puthuvai Rathinadurai) in Wilting Laughter: Three Tamil Poets. While I have translated Cheran, Jayapalan and Ravikumar (with generous inputs and help from Sascha Ebeling) for this as-yet-untitled forthcoming book, Latha’s poems have been translated by my dear friend Ravi Shanker.
Darker than the poems, and much more haunting in its directness is the extensive 4000-word introduction by writer Ravikumar (the editor-publisher of this collection) of this who captures the myriad facets of the genocide and its aftermath. He makes use of a wide range of sources: letters by the United Nations Special Rapporteur on Arbitrary Executions, report of the University Teachers for Human Rights (Jaffna), news-stories, eye-witness accounts in exposing the anti-Tamil, xenophobic and ruthless nature of the Sri Lankan state. He also writes painstakingly of how India betrayed the Tamil people and how it failed to protect them. Because I had to pause to cry, I found his prose deadly and damning.
Lest we forget the horrors of the genocide, this book was brought out in Tamil (Engaludaya kaalathildhan oozhi nigazhndhadhu – எங்களுடைய காலத்தில்தான் ஊழி நிகழ்ந்தது,published by Ravikumar’s publishing house Manarkeni) in May 2010 to mark the first anniversary of Eelam War IV that left nearly half a million Tamils dead.
Watch this space for more details on the English translation, its publication and so on. If you are highly curious, please drop me a line.
Tuesday, February 7, 2012
ESSAYS
Existential dilemmas
INDIRA PARTHASARATHYRavikumar's approach to human issues, as seen in his writing, befits his many-sided personality. |
Ravi asks: 'Why is that the cultural sphere gains more significance than the killing of a human being? How are we to understand the meaning of the word 'culture' here?
Venomous Touch: Notes on Caste, Culture and Politics; Ravikumar, Translated from the Tamil by R. Azhagarasan, published by Samya, Kolkata, Rs. 650
The 1980s witnessed a gradual ascendance of the young brigade of Dalit intellectuals in Tamil Nadu and Pondicherry, among whom were artists, writers, journalists, academicians and human rights crusaders. They were largely instrumental in bringing to focus the subaltern literature in the Tamil region in the context of the Dalit movement, which had earlier failed to catch the attention of the mainstream history.
Ravikumar, who had earlier started as a Marxist-Leninist, was one of the earliest members of this intellectually alert group. Self-made and well-read, and defying classification in any one of the conventional moulds of academic scholarship, he announced his arrival by publishing in Tamil in-depth articles in little Dalit journals. These pieces are now eminently translated into English by R. Azhagarasan and brought out as a book with the title Venomous Touch: Notes on Caste, Culture and Politics.
Revelation
In the 1990s, Ravikumar was largely responsible for the publication of the still-then unknown Siddha doctor Pandit C. Ayodhya Dasa's (1845-1914) collected works. It came as a revelation to many that such a person had existed much earlier than Mahatma Phule, Dr. Ambedkar and E.V. Ramaswamy. Dasa, in the true classical line of philosophical dissenters that distinguished the Indian intellectual tradition from the days of Carvaka and Buddha, repudiated the Manu Dharma that created the caste hierarchy and aggressively canvassed for the total emancipation of the Dalits.
Ravi says in the appendix of this book, "Iyothee Thass (Ayodhya Dasa) is, perhaps, one among the several Dalit icons whose names have been blacked out by mainstream history." The biographical sketch of this eminent Dalit, given by Ravi, tells us that he knew English, Sanskrit and Pali. He strongly believed that Buddhism flourished in Tamil Nadu before the advent of the later Cholas and a conspiracy of circumstances, resulted in the decline of this non-Vedic religion. Eventually, according to Dasa, the Buddhists were deprived of their religion and they descended to the status of untouchables. It reads like a speculative theory but does not seem improbable.
Ravikumar's approach to human issues befits his many-sided personality, as is evident from the incident he narrates in this anthology. As a Dalit intellectual and also as a as a human rights activist, he raises this question why a metaphorical humiliation of a Dalit icon should anger people more than the calculated murder of a poor Dalit individual.
He instances a case where a young Dalit was killed in police custody. It was cold-blooded murder and the Dalit organisations reacted to this by formally organising roadblocks and rallies. All attempts by civil liberty activists to get a post-mortem report to file a case properly were of no avail and it lacked sufficient backing by the other Dalit groups. '
Cultural crime
A few days later, a statue of Ambedkar was desecrated by some miscreants in Tindivanam provoking violent riots all over the region. In the police firing, one person died and several seriously injured. Both pertain to a Dalit as well as a human issue. In one, a young man met his tortuous death inpolice custody and, in the other, an abstract or a 'cultural' crime in the form garlanding the statue of an icon with chappals.
Ravi asks: 'Why is that the cultural sphere gains more significance than the killing of a human being? How are we to understand the meaning of the word 'culture' here? Are the tools and methods currently available to define and understand the term, sufficient in the context of Dalit oppression?'
Such questions pertaining to a situation of existential dilemma can never be satisfactorily answered.
Sunday, February 5, 2012
எழுத்தாளர், திரைப்பட, தொலைகாட்சி நடிகர் தி.சு. சதாசிவம் மறைந்தார்
எழுத்தாளர், திரைப்பட, தொலைகாட்சி நடிகர் தி.சு. சதாசிவம் மறைந்தார்
எழுத்தாளரும் மொழிபெயர்ப்பாளரும் தொலைக்காட்சி ஆளுமையுமான திரு. தி.சு. சதாசிவம் இன்று (05.02.2012, ஞாயிறு) காலை காலமானார். சிறிது காலமாக அவரது உடல்நலம் பாதிக்கப்பட்டிருந்தது.
திரு. சதாசிவம் கலை, இலக்கியம், முற்போக்கு அரசியல் இயக்கங்கள் என்று பல துறைகளில் ஈடுபட்டவராக அறியப்பட்டவர். 1997இல் சாரா அபுபக்கரின் சந்திரகிரி ஆற்றங்கரையில் என்ற புகழ்பெற்ற கன்னட நாவலை மொழிபெயர்த்ததற்காக திரு. சதாசிவத்திற்கு மொழிபெயர்ப்புக்கான சாகித்ய அகாதமி விருது வழங்கப்பட்டது. 25க்கு மேற்பட்ட அவரது மொழிபெயர்ப்புகள் புத்தகமாக வெளிவந்திருக்கின்றன. அவர் முதன்மையாக கன்னடத்திலிருந்து தமிழுக்கு மொழிபெயர்த்தாலும் மலையாளம், ஆங்கிலம், இந்தி ஆகிய மொழிகளிலிருந்தும் மொழிபெயர்த்திருக்கிறார்.
யூ.ஆர். அனந்தமூர்த்தி, சிவராம காரந்த், மொகல்லி கணேஷ், சந்திரசேகர கம்பார், லங்கேஷ் போன்ற முக்கியமான கன்னட எழுத்தாளர்கள், பெர்டோல்ட் பிரெக்ட், அகிரா குரசோவா போன்ற சர்வதேச ஆளுமைகள் ஆகியோரின் படைப்புகளை திரு. சதாசிவம் தனது நேர்த்தியான மொழிபெயர்ப்பின் மூலம் தமிழுக்கு அறிமுகப்படுத்தியிருக்கிறார்.
சாகித்ய அகாதமி விருது மட்டுமின்றி திருப்பூர் தமிழ்ச் சங்க விருது (1998), நல்லி திசை எட்டும் விருது (2006), நெய்வேலி புத்தக விழா அமைப்பு அளித்த வாழ்நாள் சாதனை விருது (2007) போன்ற பல்வேறு விருதுகளையும் அவர் பெற்றிருக்கிறார்.
தமிழில் மாற்றுத் திரைப்பட ரசனை இயக்கம் மற்றும் நாடக விமர்சனத்தின் முன்னோடிகளில் ஒருவர் திரு. சதாசிவம். கடந்த 15 ஆண்டுகளாக அவர் நடிப்பிற்குத் தம்மை அர்ப்பணித்துக்கொண்டார். அவர் பல திரைப்படங்களில் குணச்சித்திரப் பாத்திரங்களிலும் பத்துக்கு மேற்பட்ட தொலைக்காட்சித் தொடர்களில் முன்னணி கதாபாத்திரங்களில் ஒருவராகவும் நடித்திருக்கிறார். நடிகர் கமல்ஹாசன் இயக்கிய நம்மவர் படத்தில் அவரது நடிப்பு பெரிதும் பாராட்டப்பட்டது. மர்மதேசம், விடாது கருப்பு, அண்ணாமலை, கோலங்கள் உள்ளிட்ட பிரபல தொடர்களில் அவர் முக்கியமான பாத்திரங்களில் நடித்தார்.
நாடகத் துறையில், குறிப்பாக வீதி நாடகத்தில், இவர் இயக்கம், நடிப்பு என பல படைப்புகளுக்கு காரணமாக இருந்திருக்கிறார். சென்னையில் பரீக்ஷா அமைப்புடன் இணைந்து செயல்பட்டார்.
திரு. சதாசிவம் இடதுசாரி கலை-இலக்கிய வட்டங்களிலும் தமிழ் தேசிய, தலித் இயக்கங்களிலும் முனைப்புடன் பங்கேற்றார். அவர் 15.03.1938இல் அன்று வட ஆற்காடு மாவட்டமாக இருந்த திருப்பத்தூரில் பிறந்தார். அவர் இந்தியன் டெலிபோன் இண்டஸ்ட்ரீஸ் நிறுவனத்தில் பணிபுரிந்ததால் தம் வாழ்க்கையின் பெரும்பகுதியை பெங்களூரில் கழித்தார்.
அவருக்கு மனைவியும் இரு மகன்களும் ஒரு மகளும் உள்ளனர்.
Thursday, February 2, 2012
ரவிக்குமார் கவிதை
பெயர் தெரியாத தாவரம் ஒன்று
முளைத்திருந்தது
கொல்லைப்புறத்தில்
அடர் பச்சை இலைகளும்
கம்பி போல் தண்டுமாய்
எப்போதும் அது சிரித்தபடி இருந்தது
’இது பாம்புக் கடிக்கான பச்சிலை
நல்ல பாம்போடு சண்டைபோட்டுவிட்டு
கீரிப்பிள்ளை வந்து இதில்தான் புரளும்’ என்றார் அப்பா
‘அதுவொரு கீரை
மாவோடு கலந்து தோசையாய் சாப்பிட்டால்
மூட்டுவலி போகும்’ என்றார் தாத்தா
எவ்வளவு உயரம் வளரும்
என்ன நிறத்தில் பூக்கும்
அதற்கு என்ன பெயர் வைப்பது
குழந்தைகள் மனதில் ஆயிரம் கேள்விகள்.
அவர்கள் யோசித்துக்கொண்டிருக்கும்போதே
வந்தாள் அம்மா
‘ செடி கொடி மண்டினால்
பூச்சி பொட்டு அண்டும்’ என்று
வேரோடு பிடுங்கி வீசிவிட்டுப் போய்விட்டாள்