சட்டப் பேரவைத் தீர்மானம்: தொல். திருமாவளவன் வேண்டுகோள்!

தமிழக அரசியல் கட்சிகளும், பொதுமக்களும், மாணவர்களும் ஈழச் சிக்கல் தொடர்பாக வலியுறுத்திவந்த கருத்துகளை தமிழக சட்டப் பேரவையில் தீர்மானமாக முன்மொழிந்த தமிழக முதல்வருக்கும் அதனை நிறைவேற்றித் தந்த சட்டப்பேரவை உறுப்பினர்களுக்கும் விடுதலைச் சிறுத்தைகள் சார்பில் பாராட்டுகளைத் தெரிவித்துக்கொள்கிறோம். 

இத்தீர்மானத்தில் இடம்பெற்றிருக்கும் பொது வாக்கெடுப்பு, சர்வதேச விசாரணை முதலான கருத்துகள் ஏற்கனவே 'டெசோ' உள்ளிட்ட பல்வேறு அமைப்புகளால் முன்வைக்கப்பட்டு அதற்காகப் பல்வேறு போராட்டங்களும் நடத்தப்பட்டிருக்கின்றன. என்றாலும், தமிழக சட்டப் பேரவையில் தீர்மானமாக நிறைவேற்றப்பட்டதன்மூலம் அவை இன்னும் அதிகமான வலிமையைப் பெற்றிருக்கின்றன. சிங்கள அரசின் மீது பொருளாதாரத் தடை விதிக்கப்பட வேண்டும், ஐ.நா. பாதுகாப்பு கவுன்சிலில் தீர்மானம் கொண்டுவர இந்தியா நடவடிக்கை எடுக்கவேண்டும் என்ற கோரிக்கைகள் இந்திய அரசுக்கு மேலும் அழுத்தம் தருவனவாக அமைந்துள்ளன. தக்க நேரத்தில் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த இந்தத் தீர்மானத்தை நிறைவேற்றியிருப்பதன் மூலம் ஒட்டுமொத்தத் தமிழகத்தின் உணர்வுகளும் உலகறியச் செய்யப்பட்டுள்ளன. 

சட்டப் பேரவையில் நிறைவேற்றப்பட்ட தீர்மானத்திற்கு எதிராக விமர்சனங்கள் எழுந்துள்ளன.  குறிப்பாகச் சில ஆங்கில ஊடகங்களும் விமர்சித்துள்ளன. தமிழ் இனத்தில் பிறந்த காரணத்தாலேயே பல்லாயிரக் கணக்கான தமிழர்கள் கொல்லப்பட்டதை 'இனப்படுகொலை'யென அழைக்கக் கூடாது என்று வாதிடுகிறவர்கள்தான் இப்படி விமர்சிக்கிறார்கள். அவர்களின் தமிழின விரோதப் போக்கைத் தெரிந்துகொள்ள இதுவொரு வாய்ப்பு எனக் கருதுவோம். 

சட்டப் பேரவையில் நிறைவேற்றப்பட்டுள்ள தீர்மானத்தை இந்திய அரசு பொருட்படுத்தாமல் அலட்சியம் செய்யலாம். எனவே, வரலாற்றுச் சிறப்பு வாய்ந்த இத்தீர்மானத்தை தமிழக முதல்வர் தாமே நேரில் சென்று பிரதமரிடம் அளித்து விளக்க வேண்டும்.  அத்துடன் பிற மாநில முதல்வர்களையும், அரசியல் கட்சித் தலைவர்களையும் சந்தித்து இத்தீர்மான நகலை அளித்து அவர்களது ஆதரவையும் திரட்டுவதற்குரிய நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ள வேண்டும் எனவும் கேட்டுக்கொள்கிறோம். 

இலங்கையில்  இனப்படுகொலை செய்த போர்க்குற்றவாளிகள் தண்டிக்கப்படுவதற்கு நாம் வெகுதூரம் பயணப்பட்டாகவேண்டும். கட்சி வேறுபாடுகளைக் களைவோம்! அந்த நீண்ட நெடிய போராட்டப் பயணத்தில் தமிழகம் ஒன்றுபட்டு நின்றது என்ற வரலாற்றை உருவாக்குவோம்! 

இவண்

தொல்.திருமாவளவன்

Cheran's Poetry and A.Muttulingam's prose

( My Comments on A.R. Venkatachalapathy's article appeared in 'The Arena' of The Hindu )

1.When asked about the death of Prabakaran Karunanithi said " maaveerarkalukku maranamillai" .In Tigers dictionary 'maaveerar' means 'martyr'. So he indirectly admitted the death. Karunanithi never endorsed the view of P.Nedumaran.

2. It is wrong to say "Sri Lankan Tamils could never identify themselves with the (dominant) non-Brahmin component of the Dravidian movement, nor endorse the radical social reform programme championed by Periyar" . In Eelam, Bramhins population is very less. So,no anti brahmin movement is needed. But politically and culturally the Eelam Tamils are influenced by Dravidian movement. 

3.Equating Cheran's poetry with A.Muttulingam's prose is  atrocious. It is not only an injustice to Cheran also to the sensibility of a good reader.

4. Karl Marx once said "The tradition of all the dead generations weighs like a nightmare on the brain of the living". It is not only for Men who makes their history also for Historians like Chalapathy. 

http://www.thehinducentre.com/the-arena/article4546587.ece

இலங்கை குறித்த அமெரிக்க தீர்மானம் : இனி செய்யவேண்டியவை யாவை ?

ஐ.நா.மனித உரிமைகள் பேரவையில் இலங்கை குறித்த தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது தொடர்பாக புதிய தலைமுறை தொலைக்காட்சியிலும், சன்  நியூஸ் தொலைக்காட்சியிலும் விவாதங்களில் கலந்துகொண்டு கருத்து தெரிவித்தேன். நான் கூறிய கருத்துகளின் சுருக்கம் :

1. அமெரிக்க தீர்மானத்தின்மீது திருத்தம் எதையும் இந்தியா கொண்டுவராது என்பது உலகளாவிய காலமுறை அறிக்கைமீது இந்தியா தெரிவித்த கருத்துகளின்மூலம் வெளிப்பட்டுவிட்டது. எனினும் நாம் இந்திய அரசை வலியுறுத்தியது அதை அம்பலப்படுத்துவதற்கே.

2.நாம் அண்டை மாநிலப் பிரச்சனைகள் பற்றி அக்கறைகாட்டாமல் இருக்கும்போது அவர்கள் நம் பிரச்சனையையும் அலட்சியப்படுத்தவே செய்வார்கள். தெலுங்கானா சிக்கல் குறித்தோ, வடகிழக்கு மாநிலங்களில் நடைபெறும் போராட்டங்கள் குறித்தோ,காஷ்மீரில் நடக்கும் மனித உரிமை மீறல்கள் குறித்தோ நாம் அக்கறைகாட்டாமல் இருப்பது தவறு. அனமைக்காலமாக நதிநீர்ப் பிரச்சனை காரணமாக நாம் அண்டை மாநிலங்களை எதிரிகளாகப் பார்க்கத் தொடங்கியிருப்பதும் சரியல்ல.

3. சர்வதேச அளவில் மனித உரிமைகளைப் பாதுகாப்பதற்கென  கொண்டுவரப்பட்ட ஐ.நா தீர்மானங்களில் இந்தியா கையெழுத்திடவில்லை. போர்க்குற்ற விசாரணை குறித்து நாம் பேசுகிறோம்.அந்த விசாரணையை நடத்தவேண்டிய சர்வதேச குற்றவியல் நீதிமன்றம் அமைக்கப்பட்டதை இன்னும் இந்தியா ஏற்கவில்லை. அதற்கு அடிப்படையாக அமைந்த ரோம் ஒப்பந்தத்தில் இந்தியா கையெழுத்திடவில்லை. அதுமட்டுமின்றி சித்திரவதைக்கு எதிரான ஒப்பந்தத்திலும், அகதிகள் குறித்த ஒப்பந்தங்களிலும் இந்தியா கையெழுத்திடவில்லை. அந்த ஒப்பந்தங்களில் கையெழுத்திடச் சொல்லி நாம் வலியுறுத்தவேண்டும்.

4.ஐ.நா மனித உரிமைப் பேரவையின் 23 ஆவது கூட்டம் செப்டம்பரில் நடக்கும்போது இப்போதைய தீர்மானத்தை நிறைவேற்றுவதி இலங்கை எடுத்திருக்கும் நடவடிக்கை குறித்து வாய்மொழி அறிக்கை தாக்கல் செய்யுமாறு ஐ.நா மனித உரிமை ஆணையரை இத் தீர்மானம்  பணித்திருக்கிறது. காமன்வெல்த் நாடுகளின் அடுத்த மாநாட்டை, தான் பிறந்த ஹம்பந்தோட்டாவில் நடத்த ராஜபக்ச ஏற்பாடு செய்து வருகிறார். இலங்கையில் அந்த மாநாட்டை நடத்தக்கூடாது என பல்வேறு நாடுகளும் குரலெழுப்பி வருகின்றன. தற்போது போராடிவரும் மாணவர்களும் போதுமக்க்களும்ம் அரசியல் கட்சிகளும் இந்த இரண்டு விஷயங்களையும் கவனத்தில்கொண்டு தமது போராட்டங்களைத் தீவிரப்படுத்தவேண்டும்.

UNHRC: Text of the US resolution on Sri Lanka

The Human Rights Council,
Reaffirming the purposes and principles contained in the Charter of the United Nations,
Guided by the Universal Declaration of Human Rights, the International Covenants on Human Rights and other relevant instruments,
Bearing in mind General Assembly resolution 60/251 of 15 March 2006,
Recalling Council resolutions 5/1 and 5/2 of 18 June 2007, on institution-building of the Human Rights Council,
Recalling Human Rights Council resolution 19/2 of 22 March 2012 on promoting reconciliation and accountability in Sri Lanka,
Reaffirming that it is the responsibility of each State to ensure the full enjoyment of all human rights and fundamental freedoms of its entire population,
Reaffirming also that States must ensure that any measure taken to combat terrorism complies with their obligations under international law, in particular international human rights law, international refugee law and international humanitarian law, as applicable,
Welcoming the announcement by the Government of Sri Lanka to hold elections to the Provincial Council in the Northern Province in September 2013,
Welcoming and acknowledging the progress made by the Government of Sri Lanka in rebuilding infrastructure, demining, resettling the majority of internally displaced persons, and noting nonetheless that considerable work lies ahead in the areas of justice, reconciliation and resumption of livelihoods, and stressing the importance of the full participation of local populations, including representatives of civil society and minorities, in these efforts,
Taking note of the report of the Lessons Learnt and Reconciliation Commission of Sri Lanka and its findings and recommendations, and acknowledging its possible contribution to the process of national reconciliation in Sri Lanka,
Taking note of the National Plan of Action to implement the recommendations of the Lessons Learnt and Reconciliation Commission of the Government of Sri Lanka and its commitments as set forth in response to the findings and recommendations of the Commission,
Noting that the national plan of action does not adequately address all of the findings and constructive recommendations of the Commission,
Recalling the constructive recommendations contained in the Commission’s report, including the need to credibly investigate widespread allegations of extrajudicial killings and enforced disappearances, demilitarize the north of Sri Lanka, implement impartial land dispute resolution mechanisms, re-evaluate detention policies, strengthen formerly independent civil institutions, reach a political settlement on the devolution of power to the provinces, promote and protect the right of freedom of expression for all and enact rule of law reforms,
Noting with concern that the National Plan of Action and the Commission’s report do not adequately address serious allegations of violations of international human rights law and international humanitarian law,
Expressing concern at the continuing reports of violations of human rights in Sri Lanka, including enforced disappearances, extrajudicial killings, torture, and violations of the rights to freedom of expression, association and peaceful assembly, as well as intimidation of and reprisals against human rights defenders, members of civil society and journalists, threats to judicial independence and the rule of law, and discrimination on the basis of religion or belief,
Calling upon the Government of Sri Lanka to fulfil its public commitments, including on the devolution of political authority, which is integral to reconciliation and the full enjoyment of human rights by all members of its population,
Expressing appreciation for the efforts of the Government of Sri Lanka in facilitating the visit of a technical mission from the Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights, and encouraging the Government to increase its dialogue and cooperation with the Office of the High Commissioner,
Noting the High Commissioner’s call for an independent and credible international investigation into alleged violations of international human rights law and international humanitarian law,
1. Welcomes the report of the Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights on advice and technical assistance for the Government of Sri Lanka on promoting reconciliation and accountability in Sri Lanka[1] and the recommendations and conclusions contained therein, in particular on the establishment of a truth-seeking mechanism as an integral part of a more comprehensive and inclusive approach to transitional justice;
2. Encourages the Government of Sri Lanka to implement the recommendations made in the report of the Office of the High Commissioner, and also calls upon the Government of Sri Lanka to conduct an independent and credible investigation into allegations of violations of international human rights law and international humanitarian law, as applicable;
3. Reiterates its call upon the Government of Sri Lanka to implement effectively the constructive recommendations made in the report of the Lessons Learnt and Reconciliation Commission, and to take all necessary additional steps to fulfil its relevant legal obligations and commitment to initiate credible and independent actions to ensure justice, equity and accountability, and reconciliation for all Sri Lankans;
4. Encourages the Government of Sri Lanka to cooperate with special procedures mandate holders and to respond formally to their outstanding requests, including by extending invitations and providing access;
5. Encourages the Office of the High Commissioner and relevant special procedures mandate holders to provide, in consultation with and with the concurrence of the Government of Sri Lanka, advice and technical assistance on implementing the above-mentioned steps;
6. Requests the Office of the High Commissioner, with input from relevant special procedures mandate holders, as appropriate, to present an oral updateto the Human Rights Council at its twenty-fourth session, and a comprehensive report  followed by a discussion at the twenty-fifth session, on the implementation of the present resolution
Co-sponsors of the resolution;
Austria, Canada, Croatia, Belgium, Denmark, Estonia, France, Finland, Georgia, Germany, Greece, Hungary, Iceland, Ireland, Italy, Liechtenstein, Lithuania, Malta, Monaco, Montenegro, Norway, Poland, Portugal, Romania, Slovakia, Slovenia, Spain, St Kitts and Nevis, Sweden, Switzerland, United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland and United States of America.

UNHRC : Statements of some countries before vote

In a resolution (A/HRC/22/L.1/Rev1) on promoting reconciliation and accountability in Sri Lanka, adopted by a vote of 25 in favour, 13 against and 8 abstentions, the Council welcomes the report of the High Commissioner on promoting reconciliation and accountability in Sri Lanka; encourages the Government of Sri Lanka to implement the recommendations made in the report of the High Commissioner, and to cooperate with Special Procedures mandate holders and to respond formally to their outstanding requests, including by extending invitations and providing access. 
The Council also calls upon the Government of Sri Lanka to conduct an independent and credible investigation into allegations of violations of international human rights law and international humanitarian law, as applicable; and requests the High Commissioner to present an oral update to the Council at its twenty-fourth session, and a comprehensive report followed by a discussion at the twenty-fifth session, on the implementation of the present resolution.

The result of the vote was as follows:

In favour (26): Argentina, Austria, Benin, Brazil, Chile, Costa Rica, Côte d'Ivoire, Czech Republic, Estonia, Germany, Guatemala, Gabon,  India, Ireland, Italy, Libya, Montenegro, Peru, Poland, Republic of Korea, Republic of Moldova, Romania, Sierra Leone, Spain, Switzerland and United States.

Against (13): Congo, Ecuador, Indonesia, Kuwait, Maldives, Mauritania, Pakistan, Philippines, Qatar, Thailand, Uganda, United Arab Emirates and Venezuela.

Abstentions (8): Angola, Botswana, Burkina Faso, Ethiopia, Japan, Kazakhstan, Kenya and Malaysia.


United States, introducing resolution L.1, encouraged Sri Lanka to take the necessary steps to ensure accountability and lasting peace following almost three decades of civil war.  The resolution welcomed important progress made by Sri Lanka but also recognized that much remained to be done.  The resolution also highlighted the constructive role of the Office of the High Commissioner and of special procedures’ mandate holders in providing technical assistance and advice, and encouraged Sri Lanka to cooperate these actors. 

Pakistan, speaking in a general comment, said that the delegation of Sri Lanka had briefed several delegations bilaterally and in regional groups and had explained in detail why it found the resolution unacceptable despite several revisions.  In draft resolution 22/L.1, Pakistan observed that the parameters had been shifted with the introduction of substantive elements and this was of concern, given that Sri Lanka was being asked in effect to implement the recommendations of the Office of the High Commissioner’s report with disregard to the on-going domestic reconciliation process.  The substantive amendments proposed by Pakistan and other delegations during informal sessions, intended to bring some semblance of balance to the text, had been disregarded.  Pakistan then called for a vote on the resolution.

India, speaking in a general comment, said that the resolution on Sri Lanka provided an opportunity to forge a way forward through national and inclusive reconciliation.  India noted with concern that Sri Lanka had not kept its 2009 commitments and called on Sri Lanka to move forward on its public commitments and to take measures to ensure accountability.  India had always been of the view that the end of the conflict in Sri Lanka had presented an opportunity to achieve a lasting peace.  Sri Lanka’s elections scheduled for 2013 were an opportunity for its people to exercise their electoral right in a free environment. 

Ireland, speaking on behalf of the European Union, in a general comment, said that the European Union fully supported all efforts to promote reconciliation and accountability in Sri Lanka.  The European Union noted that the main sponsor had reached out to the country concerned and had sought to address a number of its concerns.  Genuine reconciliation was essential and required justice and accountability for past events.  The European Union urged Sri Lanka to carry out independent, credible investigations of alleged violations of international human rights and international humanitarian law.   The European Union urged the Government to cooperate with the special procedures’ mandate holders and to respond to all outstanding requests.

Montenegro, speaking in a general comment, fully aligned itself with the resolution on promoting reconciliation and accountability in Sri Lanka, which it saw as a step towards achieving lasting peace.  Montenegro welcomed the improvements made by Sri Lanka and joined with other countries in encouraging the Sri Lankan Government to take additional steps towards the promotion of justice and the implementation of real reconciliation.  Justice would be essential if there was to be true reconciliation after a long and divisive civil war in the country. 

Switzerland, speaking in a general comment, welcomed the submission of the resolution on Sri Lanka and remained concerned about the human rights situation in the country.  Switzerland underlined the importance of dialogue and cooperation for the process of achieving reconciliation and encouraged Sri Lanka to enhance its cooperation with the Office of the High Commissioner and with special procedures’ mandate holders.

Sierra Leone, speaking in a general comment, said that as a country that had witnessed a bloody and destructive 10-year civil war and from which it that had bounced back through genuine reconciliation and accountability, was compelled to support this resolution.  Sierra Leone considered it to be fair, balanced and designed to bring about accountability and reconciliation.  Sierra Leone was aware of the glaring fact that the only way to bring meaningful and sustainable reconciliation was through an end to impunity and through meaningful accountability.  This resolution did just that in a fair way.  Sierra Leone supported it and called on other States to do the same.

Brazil, speaking in a general comment, said that it had followed with interest and concern the human rights situation in Sri Lanka and that it showed challenges and advancements since the end of the conflict in 2009.  The Sri Lankan Government had made significant progress in building infrastructure and resettling displaced persons.  Cooperation with the United Nations human rights’ mechanisms was a two-way street and Brazil encouraged the High Commissioner to act upon the invitation of the Government to visit the country.

Venezuela, speaking in a general comment, categorically rejected the selectivity and double standards which were increasingly used in the Council against the will of countries concerned, as had been the case with Sri Lanka.  The Council was turning a blind eye to the efforts that Sri Lanka was undertaking to improve the human rights situation.  Venezuela warned about the serious risks created by the interventionist approaches of certain Members of the Council and stated that would vote against the resolution.   

Ecuador, speaking in a general comment, said that it had always condemned violations of human rights anywhere in the world.  There should be no biased approach to specific countries nor should double standards be tolerated in the Council.  Sri Lanka was showing signs of political will to improve the human rights situation and, therefore, Ecuador would vote against the resolution on Sri Lanka.

Sri Lanka, speaking as the concerned country, said that the draft resolution before the Council was premised upon resolution 19/2 of 2012 which was not recognised by Sri Lanka.  Despite its dissociation with that initiative, Sri Lanka had shown clear progress towards comprehensive reconciliation including by the preparation and implementation of the action plan called for by the resolution.  The draft resolution before the Council today was unacceptable to Sri Lanka.  The present draft moved dramatically away from the ambit and scope of previous resolution 19/2 and the preambular part of the text was highly intrusive, replete with misrepresentations and, in its overall scope, accentuated the negative and eliminated or was dismissive of the positive.  The tone set for the rest of the document was overwhelmingly pessimistic.  The paragraph dealing with progress achieved ignored many areas of clear progress.  It also sought to allege continuing reports of discrimination on grounds of religion or belief when this was manifestly not the case.  Sri Lanka’s constructive engagement through the Universal Periodic Review process had unfortunately been ignored. 

The operative paragraphs of the text showed they were based on a political process.  Sri Lanka noted that the report introduced new elements such as an international inquiry, incidentally first proposed by the Council in May 2009.  The reference to the Panel of Experts’ report set the dangerous precedent of introducing unsubstantiated reports.  Sri Lanka totally rejected attempts by the Office of the High Commissioner and others to introduce elements of the Panel of Experts’ report, which attempted to legitimize its recommendations and seek to impose them on Sri Lanka.  Why this preoccupation with Sri Lanka? Why the inordinate and disproportionate attention, despite so much progress in a relatively short period of time?  Given the background and anomalous nature of the text, many countries would naturally have concerns as it could establish a bad precedent.  Stakeholders may be forewarned that if the current tendency towards politicization continued the Council may face the fate of its predecessor, the Commission on Human Rights.  Rather than singled out, Sri Lanka should be encouraged in its current process of reconciliation.

Indonesia, speaking in an explanation of the vote before the vote, said that it could not go along with the resolution on Sri Lanka because it believed that during this difficult transitional period Sri Lanka deserved support and assistance.  Sri Lanka should be allowed to spend its energy and resources on the implementation of its National Action Plan.  The adoption of Sri Lanka’s Universal Periodic Review last week demonstrated the country’s engagement with United Nations’ mechanisms. 

Thailand, speaking in an explanation of the vote before the vote, said that it remained concerned about the draft resolution on Sri Lanka and would vote against it.  The resolution did not take into account the continuing progress which Sri Lanka was making in the implementation of recommendations.  Thailand urged Sri Lanka to continue to ensure accountability and to combat impunity, but recognized that the process would take time.

Republic of Korea, speaking in an explanation of the vote before the vote, noted with appreciation the efforts and the achievements made by Sri Lanka in rebuilding infrastructure, demining, and rehabilitating child soldiers.  Republic of Korea understood the importance of accountability for genuine reconciliation and the considerable difficulties faced in the process of ensuring it. The Republic of Korea would vote in favour of this resolution.

Japan, speaking in an explanation of the vote before the vote, said that it attached utmost importance to the promotion of human rights and fundamental freedoms.  Japan welcomed certain progress in rebuilding infrastructure and resettlement of internally displaced persons.  However many challenges remained.  Japan encouraged Sri Lanka to make the utmost efforts to continue to cooperate with the international community.  It would abstain from the vote on the resolution.

Forum Asia's statement on UPR of Sri Lanka

Pooja Patel: appalled at the Sri Lankan delegation’s claim that the military offers “no intrusive presence impacting on civilian life” in the north

Friday, 15 March 2013 

Thank you, Mr. President. FORUM-ASIA makes this statement in association with its member organisations in Sri Lanka, Law and Society Trust (LST) and INFORM-Human Rights Documentation Centre.  We express our disappointment with the manner in which the Sri Lankan delegation engaged with the UPR Working Group and regret the absurd move made by several States to edit their recommendations so that the outcome document focuses only on the National Plan of Action, not the entire recommendations from the Lessons Learnt and Reconciliation Commission (LLRC).

Contrary to the government’s replies to the report of the UPR Working Group (A/HRC/22/16/Add.1), this is far more serious than a simple “divergence in terminology” as the National Plan of Action includes merely a fraction of the 285 recommendations made by LLRC, Sri Lanka’s own national process.

Mr. President, the blunt rejection of a great number of useful and important UPR recommendations is an additional telling sign that this government’s commitment to reconciliation and accountability is simply rhetorical. For instance, the government rejected the recommendations to set up a national mechanism to look into the issue of enforced disappearances, which was also recommended by LLRC, and refused to accept the visit request of the UN Working Group on Enforced and Involuntary Disappearances which is long outstanding. Furthermore, the government’s reply that the recommendations regarding protection of human rights defenders “are already catered for by the Constitution and ordinary Penal Code” and therefore there is no need for the adoption of national policies, shows its total disconnection from the reality on the ground demonstrated by the well documented cases of threats, intimidation and reprisals against human rights defenders, journalists and media personnel in the country.

Mr. President, we draw the Council’s attention to the ongoing human rights violations in the Tamil-majority north of Sri Lanka. Last week, the police prevented hundreds of families of disappeared persons from conducting a peaceful procession to Colombo from Vavuniya to deliver a petition to the UN office. In November 2012, the military cracked down on a peaceful protest at Jaffna University and detained student activists for several months without due process. Journalists and newspaper distributors from the Jaffna-based newspaper Uthayan were brutally attacked allegedly by military and intelligence officers in civilian clothing in November 2012 and again in January 2013, which follows the decades of killings, abductions and assaults against Uthayan’s staff. 

Finally, Mr. President, we are appalled at the Sri Lankan delegation’s claim during the UPR Working Group session that the military offers “no intrusive presence impacting on civilian life” in the north. We call for the immediate end of military involvement in civilian affairs. The approximately 85,000 soldiers deployed currently in the north and east must be significantly reduced. Thank you, Mr. President.

--

[1]  14^th Session of the UPR Working Group (22 October-5 November 2012), Joint Submission 1 for Stakeholder’s Information,http://lib.ohchr.org/HRBodies/UPR/Documents/Session14/LK/JS1_UPR_LKA_S14_2012_JointSubmission1_E.pdf

[1]   Sri Lanka Brief Briefing Note, “The State of Human Rights in the North of Sri Lanka 2012”, Issue No. 05, 25 February 2013, http://www.srilankabrief.org/p/srilanka-brief-brieging-notes.html  

-----

22nd Regular Session of the UN Human Rights Council

Item 6: Universal Periodic Review (UPR) Plenary on Sri Lanka

Oral Statement Delivered by Ms. Pooja Patel on Behalf of Asian Forum for Human Rights and Development (FORUM-ASIA)

.

AA Brief of the remarks made at UPR of Sri Lanka at UNHRC Geneva

Consideration of Outcome of Universal Periodic Review of Sri Lanka

MAHINDA SAMARASINGHE, Minister of Plantation Industries and Special Envoy of the President of Sri Lanka on Human Rights, said that a year after its first Universal Periodic Review in 2008, Sri Lanka had finally achieved success in the humanitarian operation of rescuing the civilian population held by a ruthless group of terrorists. It had engaged since May 2009 in a period of consolidation, removing military involvement in civil administration, reconstruction, demining, rehabilitation and resettlement and had launched initial efforts and national reconciliation and peace-building. Sri Lanka had received a total of 204 recommendations during its second Review and had accepted 113, while 91 recommendations did not enjoy its support; Sri Lanka also made 19 voluntary commitments. Sri Lanka had accepted 12 recommendations specifically referring to the National Action Plan for the implementation of the recommendations of the Lessons Learnt and Reconciliation Commission.

Turning to the process of accountability, Sri Lanka said that the first issue to be addressed was that of the figures of the civilian victims, which had been repeated by several sources without once verifying the facts. Also, the military authorities had ongoing inquiries on civilian casualties during the humanitarian operation; a database on detainees was available to the next of kin and the investigations into cases of disappearance were ongoing though national mechanisms. The National Action Plan for the Promotion and Protection of Human Rights was a commitment that had grown from the initial Review in 2008 and Sri Lanka was currently engaged in the evaluation of the first year of its implementation; the National Plan aimed to consolidate gains and to systematically address the various human rights issues and challenges. Sri Lanka would now have to conceive of a mechanism that would take into consideration the accepted recommendations and pledges made during the second Review. Sri Lanka was confident that by its next Review in 2017 it would be able to demonstrate further progress in the promotion and protection of the human rights of its people.

Oman said that Sri Lanka had accepted most of the recommendations made, which demonstrated its willingness to cooperate with the Council and showed its determination to comply with human rights obligations.

Pakistan said that it was encouraging to see that Sri Lanka had made 19 voluntary commitments, including for the protection of the rights of women and children, the advancement of the reconciliation process, and the reintegration of ex-combatants in society.

Philippines said that Sri Lanka had shown deep commitment to the advancement of human rights. The Philippines welcomed in particular acceptance by Sri Lanka of the recommendation pertaining to the National Action Plan and the Lessons Learnt and Reconciliation Commission. Concern was expressed at the situation of migrant workers and their families, and the Philippines looked forward to the ratification by Sri Lanka of International Labour Organization Convention 189.

Russia said that Sri Lanka’s second cycle of the Universal Periodic Review had again confirmed its readiness and openness to engage in open dialogue. Sri Lanka had agreed to the majority of recommendations made and those accepted were truly constructive and non-politicised in nature. Russia appreciated Sri Lanka’s list of voluntary commitments on many aspects of human rights.

Sudan said that Sri Lanka had accepted a great number of recommendations, most of which were positive and constructive. Sudan welcomed the acceptance of two recommendations on consolidation of law enforcement and resettlement of internally displaced persons. It was important to create an environment that made it possible for citizens to enjoy their rights.

United Arab Emirates welcomed positive measures undertaken by the Government to implement the recommendations from the first cycle of the Universal Periodic Review. The United Arab Emirates took note of Sri Lanka’s statement on giving new impetus to the human rights system and promoting human rights. It was fully confident that Sri Lanka would move forward and hoped it would be supported in this.

United Kingdom expressed serious concern about freedom of expression in Sri Lanka and asked why the recommendation to invite the Special Rapporteur on freedom of expression and opinion to visit the country was rejected. Sri Lanka gave no justification for the rejection of the recommendations relating to the independence of the judiciary. The impeachment of the Chief Justice ran contrary to the clear rulings of Sri Lanka’s highest courts and contravened principles of fairness, due process and respect for the independence of the judiciary.

United States welcomed the acceptance of recommendations to combat gender-based violence and investigate breaches of international humanitarian law and international human rights law. The United States was disappointed that Sri Lanka had rejected the implementation of the recommendations of its Lessons Learnt and Reconciliation Commission and nearly all recommendations to engage with the United Nations Special Procedures mandate holders.

Venezuela welcomed the spirit of openness and cooperation that Sri Lanka had demonstrated in the second Universal Periodic Review process and urged it to implement the recommendations of its Lessons Learnt and Reconciliation Commission. Venezuela recognized the efforts of Sri Lanka to implement recommendations from its first Review, notably those relating to the improvement of the enjoyment of human rights and those related to peace.

Viet Nam said that serious efforts had been made by Sri Lanka in relation to the national reconstruction and reconciliation process, and noted with satisfaction the ongoing implementation of 19 voluntary commitments made by Sri Lanka. Nevertheless, challenges and hardships remained to be overcome, for which an environment favourable to creating a stable and peaceful Sri Lanka was crucial.

Algeria said that Sri Lanka had actively shown it was willing to further advance human rights by intensifying the policies it was undertaking for the protection of the human rights of women and children in particular.

Belarus commended Sri Lanka on the adoption of a National Action Plan and the measures taken to reform and enhance national legislation, and said that Sri Lanka had shown strong commitment to the promotion and protection of human rights.

China said that it appreciated Sri Lanka’s important achievements in advancing domestic reconciliation. China called on the international community to respect Sri Lanka’s sovereignty, objectively look at its advancements, provide constructive assistance, and avoid interfering in its domestic affairs. China supported the adoption of the outcome.

A member of the delegation of Sri Lanka, in response to a statement made by the United Kingdom with reference to the impeachment of the Chief Justice, stated that the Constitution and procedural matrix involved in the impeachment of judges of the Superior Court was not some process invented on a person-centric, ad hoc manner. In that context it was correct to state that the invocation of that procedure to meet requirements that emerged consequent to facts to the case concerned was justifiable. However, the entire process and a ruling by a division by the Supreme Court on the matter had now been brought under the judicial review.

Human Rights Watch said that Sri Lanka had rejected the recommendations to implement the recommendations of its own Lessons Learnt and Reconciliation Commission. As further evidence of its lack of commitment to accountability, the Government had turned down basic recommendations focusing on the need to end impunity and investigate serious allegations of human rights violations.

World Evangelical Alliance welcomed the acceptance of recommendations to promote reconciliation and inter-religious dialogue, but was puzzled that religious freedom was still an issue in Sri Lanka. In the words of the United Nations Secretary-General, the rule of law was fostered by a strong civil society, practiced tolerance and celebrated diversity. Pluralism was not a problem, it was the solution.

Amnesty International presented the case of Mr. Ragihar Monaharan, one of five university students murdered by Sri Lankan security forces on 2 January in 2006; his family had been forced to flee the country when their lives had been threatened because they sought justice for their son’s murder.

Asian Forum for Human Rights and Development, in a joint statement, said that it was extremely disappointed that Sri Lanka’s recommendations had been amended so that they focused on the National Action Plan, which included only a fraction of the recommendations originally made. The rejection of a large number of recommendations by Sri Lanka, for example to investigate enforced disappearances, demonstrated Sri Lanka’s limited commitment to the reconciliation process.

United Nations Watch said that forced disappearances, extrajudicial killings, sexual violence against women, and restrictions on freedom of expression remained prevalent in Sri Lanka. It was regrettable therefore that Sri Lanka had rejected many valuable recommendations made in that respect. Moreover, attacks on the independence of the judiciary and reported cases of child rape and violence against women were particularly alarming.

International Commission of Jurists said that Sri Lanka had failed to uphold its pledge to conduct an independent investigation into allegations of gross human rights violations during the war. Furthermore, the recent removal of the legal Chief Justice of Sri Lanka through an impeachment process declared unconstitutional by the country’s Supreme Court was particularly alarming. This was the latest in a long series of attacks against the independence of the judiciary.

Action Canada for Population and Development said that it was disappointed with Sri Lanka’s lack of engagement or acceptance of recommendations on non-discrimination on the basis of gender identity. It was also concerned about the lack of response on recommendation 128.24 on decriminalizing homosexual relationships between consenting adults.

Jubilee Campaign expressed grave concern that the period since the end of the war in Sri Lanka had been marked by State-sponsored Sinhala Buddhist triumphalism, the weakening of democratic institutions and the rule of law, the constriction of civil and political rights, abductions and forcible disappearances, and a widespread climate of fear among human rights defenders and journalists.

CIVICUS World Alliance for Citizen Participation said that the rejection and delayed implementation of crucial recommendations had shown a lack of commitment to addressing serious human rights concerns. Several prominent human rights activists had been subject to slanderous campaigns instigated by the Sri Lankan Government portraying them as traitors for raising concerns about human rights violations.

Liberation said that the refusal of Sri Lanka to ratify a number of international instruments such as the Rome Statute spoke loudly about its commitment to address accountability and torture in the country. The Human Rights Council should take measures to address accountability and impunity in Sri Lanka, given the evidence of war crimes and crimes against humanity, and the lack of will of the Government to address them.

MAHINDA SAMARASINGHE, Minister of Plantation Industries and Special Envoy of the President of Sri Lanka on Human Rights, in his closing remarks, thanked the delegations expressing their support to Sri Lanka and stressed that the conflict was 30 years long and involved ruthless terrorists, causing the suffering of many thousands of people. During this period, many civilians had been murdered by the Tamil Tigers; thousands and thousands of Muslims had been forced out of their homes and Buddhist places of warship had been targeted. All the talk about killings and atrocities must be balanced and include also those committed by the Tamil Tigers. Sri Lanka was diverse society in which freedom of religion or belief was guaranteed and the Government did not condone any attacks on places of worship. The investigation into the death of five university students had commenced; Sri Lanka needed time and space to deal with such gruesome events and with the challenges ahead and had not absolved itself from responsibility. Sri Lanka was committed to achieving national reconciliation and sustainable peace and asked all to be balanced and impartial.
__________

H R W on U P R of Sri Lanka

During the UPR process in November 2012, Sri Lanka rejected 100 recommendations – nearly half of those proposed by United Nations member states, including many related to accountability and justice issues. Among the rejected recommendations was one to implement the government’s own Lessons Learnt and Reconciliation Commission (LLRC) recommendations. Instead the government committed only to implement its National Action Plan on the LLRC – which ignores nearly 50 percent of the recommendations made by the LLRC.

The LLRC’s recommendations were themselves already severely limited in scope. The UN Human Rights Council noted with concern that the LLRC report “does not adequately address serious allegations of violations of international law.” Human Rights Watch criticized the LLRC report because it disregards the worst abuses by government forces, rehashes longstanding and unfulfilled recommendations, and fails to advance accountability for victims of abuses during Sri Lanka’s civil armed conflict. By restricting its focus to the National Action Plan on the LLRC, the Sri Lankan government indicated that it is even unwilling to accept and implement recommendations by its own body.

In addition, as further evidence of its lack of commitment on accountability, the government turned down basic recommendations focusing on the need to end impunity and investigate serious allegations of human rights violations. For instance, the government rejected a call from the US to “end impunity for human rights violations and fulfill legal obligations regarding accountability.” It also rejected Thailand’s recommendation to strengthen relevant legislative and administrative measures to ensure transparency and non-impunity in the judicial process on all alleged enforced disappearance cases including investigation, prosecution and reparation, which would help contribute towards its national reconciliation.


In his presentation Minister Samarasinghe forgot to mention that on February 15, the Army Court of Inquiry set up to look into allegations of war crimes during the war exonerated the army of any liability for civilian casualties. This puts to rest any hope that the domestic process will adequately respond to such allegations.

In many instances, the Sri Lankan government rejected the recommendations by arguing that it had already implemented them. However, that assertion is fundamentally untrue. For example, the government stated that it had established a database where families of those forcibly disappeared can search the whereabouts of their loved ones, despite a complete absence of evidence that victims have had access to such a database. Notably, the government of Sri Lanka rejected all the recommendations that were made during the UPR regarding the need to protect human rights defenders and their work. Sri Lanka has a dismal track record on this issue. Since the March 2012 resolution was passed, civil society and media in Sri Lanka who are critical of the government or support accountability have come under attack.

Finally, the Sri Lankan government, both during the UPR and this Council session, repeatedly stated that it has cooperated fully with the United Nations. Yet among the recommendations rejected by the government were those requesting its full cooperation with the UN Special Procedures, including responding to pending request to visit the country.



-----------
Statement made by the HRW at adoption of Sri Lanka UPR report on 15 March 2013, 22 session UNHRC
Item 6
Adoption of the Outcome of the UPR of Sri Lanka

ஐ.நா மனித உரிமைக் கவுன்சில் கூட்டம் : இலங்கையைப் பாராட்டிய இந்தியா

ஐ.நா மனித உரிமைகள் பேரவையில் நடைபெற்றுவரும் கூட்டத்தில் இலங்கையின் உலகளாவிய காலமுறை அறிக்கை ( யு.பி.ஆர் ) குறித்து இந்தியா தெரிவித்த கருத்துகள் அது அமெரிக்க தீர்மானம் குறித்து என்ன சொல்லப் போகிறது என்பதற்கான முன்னோட்டமாக இருக்கிறது. இலங்கை அரசைப் பாராட்டியும், வாழ்த்தியும் இங்கே இந்தியா பேசியிருப்பதைக் கவனிக்கவேண்டும். 

மாணவர் போராட்டத்தை முடக்கும் தமிழக அரசு

 

  தமிழகம் முழுவதும் எழுச்சி பெற்றுவரும் மாணவர் போராட்டத்தை முடக்கும்விதமாக தமிழக  அரசு கல்லூரிகளுக்கு காலவரம்பற்ற விடுமுறையை அறிவித்துள்ளது.மத்திய அரசுக்கு கோரிக்கை விடுக்கும் விதமாகத்தான் மாணவர்கள் போராடுகிறார்கள். அவர்கள் தமிழக அரசுக்கு எதிராக ஒரு வார்த்தையையும் பேசவில்லை. மாணவர்களின் உணர்வுதான் தமிழக அரசின் உணர்வு, அதை மத்திய அரசுக்கு உரிய விதத்தில் தமிழக அரசு வெளிப்படுத்தும் என முதல்வர் அறிவித்திருக்கலாம். போராடும் மாணவர்களைச் சந்தித்து அவர்களை சமாதானப்படுத்தி போராட்டங்களை முடித்துக்கொள்ளும்படி அமைச்சர்களை விட்டுப் பேச வைத்திருக்கலாம். தமிழக பட்ஜெட் கூட்டத் தொடர் துவங்கப் போகிறது. அதில் இதற்காகத் தீர்மானம் நிறைவேற்றுகிறோம் என அறிவித்திருக்கலாம். அதையெல்லாம் செய்யாமல் மாணவர் போராட்டத்தை முடக்கும் விதமாக கல்லூரிகளையும் பல்கலைக் கழகங்களையும் காலவரம்பின்றி மூடுவது மத்திய அரசைக் காப்பாற்ற தமிழக அரசு எடுக்கும் நடவடிக்கையாகவே தெரிகிறது. தமிழக முதல்வர் தமக்குக் கிடைத்த நல்ல வாய்ப்பு ஒன்றைத் தவறவிட்டுவிட்டார்.

 ஐ.நா மனித  உரிமைகள் பேரவையில் இலங்கைக்கு எதிராகக் கொண்டுவரப்படும் தீர்மானத்தை நீர்த்துப்போகச் செய்வதற்கு இந்திய அரசு தன்னாலான முயற்சிகள் அனைத்தையும் செய்துவருகிறது. முல்லிவாய்க்கால் படுகொலை முடிந்தவுடன் கூட்டப்பட்ட ஐ.நா மனித உரிமை கவுன்சில் கூட்டத்தில் கியூபாவை வைத்து இலங்கை அரசைப் பாராட்டித் தீர்மானம் கொண்டுவரச் செய்த இந்தியா அந்தத் தீர்மானத்தை ஆதரித்தது என்பதை நாம் அறிவோம். 2012 ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற கூட்டத்தில் அமேரிக்கா கொண்டுவந்த தீர்மானத்தின்மீது வாக்கெடுப்பு நடப்பதற்கு முன்பு அந்தத் தீர்மானத்தில் இலங்கை அரசின் அனுமதி பெற்றே ஐ.நா உயர் அலுபளர்கள் இலங்கைக்குச் செல்லவேண்டும் என்ற திருத்தத்தைச் செய்து இலங்கையைக் காப்பாற்றியது இந்திய அரசு. கடந்த ஓராண்டில் இலங்கையில் நடைபெற்ற சிங்களக் குடியேற்றங்கள், தமிழர்கள் மீதான தாக்குதல்கள் , தமிழ்ப் பெண்கள்மீதான் பாலியல் வன்முறைகள் , தமிழ் மக்களின் நிலங்கள் பறிக்கப்பட்ட கொடுஞ் செயல்கள் அனைத்துக்கும் இந்தியா செய்த அந்தத் திருத்தமே காரணமாக அமைந்து இலங்கைக்கு ஊக்கம் கொடுத்தது. இப்போது மீண்டும் அதே வேலையை இந்தியா செய்கிறது.

அமேரிக்கா கொண்டுவந்த தீர்மானத்தின் முதல் வரைவில் நம்பிக்கைக்குரிய அம்சங்கள் எதுவும் இல்லை. அந்த வரைவின்மீது ஐரோப்பிய நாடுகள் செய்த சற்றே சாதகமான திருத்தங்களால் இரண்டாவது வரைவு கொஞ்சம் நம்பிக்கை அளிப்பதாக இருந்தது. சர்வதேச விசாரணை ஒன்றுக்கு உத்தரவிடப்படலாம் என்ற எண்ணம் ஏற்பட்டது. நவநீதம் பிள்ளை அவர்களின் அறிக்கையை அந்த வரைவு கவனத்தில் எடுத்துக்கொண்டு மேம்படுத்தப்பட்டிருன்தது. ஆனால்  அதை முழுவதுமாக  நீர்த்துப்போகச செய்துவிட்டார்கள். தற்போது வெளியாகியிருக்கும் மூன்றாவது வரைவு அப்படி நாசமாக்கப்பட்டதற்கு ரஷ்யா,பாகிஸ்தான், சீனா, கியூபா ஆகிய நாடுகள் முன்மொழிந்த திருத்தங்களே காரணம் எனத் தெரிகிறது. அந்த வரைவை மேலும் கடுமையானதாக்கவேண்டும் என்று ஐரோப்பிய நாடுகள் வலியுறுத்தியும்கூட இந்த கொடுமை நிகழ்ந்துவிட்டது. அந்தக் கூட்டத்தில் கலந்துகொண்ட இந்தியப் பிரதிநிதி மௌனமாக இருந்ததாக செய்திகள் தெரிவிக்கின்றன. இந்த முறையும் கியூபாவைப் பயன்படுத்தித் தனது நோக்கத்தை இந்தியா நிறைவேற்றிக்கொண்டிருக்கலாம் என்றே நாம் நினைக்கவேண்டி இருக்கிறது.

இந்த நிலையில் தமிழகத்தில் இருக்கும் அரசியல் கட்சிகள் யாவும் ஒன்றிணைந்து போராடவிட்டாலும் ஒரே குரலிலாவது மத்திய அரசுக்கு அழுத்தம் கொடுக்கும் விதமாக போராடியிருக்கவேண்டும். ஆனால் அதைச் செய்யாமல் சேற்றை வாரி இறைக்கும் வேலை யிலேயே சில  கட்சிகள் கவனமாக இருக்கின்றன.அத்தகைய அரசியல் கட்சிகளின் குறுகிய பார்வையைத் தாண்டி  மாணவர் போராட்டங்கள்தான் மத்திய அரசுக்கு மிகப்பெரிய அழுத்தத்தைக் கொடுப்பதாக இருக்கின்றன. அந்தப் போராட்டங்களையும் தமிழக அரசு முடக்க நினைப்பது ஏன் ?

ஈழப் பிரச்சனையில் மத்திய அரசின் நிலையை அமபலப்படுத்தவேண்டும் , ஐ நா மனித உரிமைகள் பேரவையில் நடைபெறும் விவாதத்தின்போது இலங்கைக்கு எதிராக இந்தியாவைப் பேசவைக்கவேண்டும் , அங்கு நிறைவேற்றப்படவிருக்கும் தீர்மானத்தில் சர்வதேச விசாரணைக்கான திருத்தத்தை இந்தியா முன்மொழியும்படி நிர்ப்பந்திக்கவேண்டும் என்பதுதான் தமிழக அரசின் நிலைபாடாக இருக்குமேயானால் மாணவர் போராட்டங்களை இப்படி அது முடக்காது தமிழக அரசின் நடவடிக்கை சட்டம் ஒழுங்கைக் காப்பாற்றுவதற்குத்தான் என எண்ண  முடியவில்லை. ஏனெனில் போராடுகிற மாணவர்கள் சட்டம் ஒழுங்கைப் பாதிக்கும் விதமாக எதையும் செய்யவில்லை. கல்லூரிகளை மூடுவதால் மாணவர் போராட்டம் ஓய்ந்துவிடாது. அது தீவிரம் அடையவே செய்யும். இதைத் தமிழக அரசு புரிந்துகொள்ளவேண்டும்.

தி.மு.க மத்திய அரசிலிருந்து வெளியேறுவதற்கான முடிவை எடுக்கப்போகிறது என்பதற்கான அறிகுறிகள் தென்படும் வேளையில் தமிழக  அரசின் இந்த நடவடிக்கை அது மத்திய அரசோடு இணக்கமாகப் போக விரும்புகிறதா என்ற ஐயத்தை ஏற்படுத்துகிறது. அப்படிப் பார்க்கத் தேவையில்லை அத்தகைய தவறை தமிழக அரசு செய்யாது எனச் சொன்னால் பட்ஜெட் கூட்டத் தொடரில் ஈழத் தமிழர் பிரச்சனை குறித்த தீர்மானம் ஒன்றை தமிழக அரசு நிறைவேற்றவேண்டும் . அது நடக்கிறதா எனப் பார்ப்போம்.

ஈழப் பிரச்சனை: இந்தியாவின் துரோகத்துக்கு இன்னுமொரு சான்று

இலங்கைக்கு எதிராக ஐ.நா மனித உரிமைப் பேரவையில் கொண்டுவரப்படவுள்ள தீர்மானத்தின் மூன்றாவது வரைவு வெளியாகியிருக்கிறது. சுயேச்சையான சர்வதேச விசாரணை குறித்து அதில் ஒரு வார்த்தையும் இடம்பெறவில்லை.இந்தத் தீர்மானத்தை நீர்த்துப் போகச் செய்தது மட்டுமின்றி  அடுத்த ஆண்டு நடக்கவிருக்கும் ஐ.நா மனித உரிமைகள் கவுன்சிலின் 25 ஆவது கூட்டத்தில் இலங்கை குறித்த சிறப்பு விவாதம் நடத்தப்படவேண்டும் என்ற வாசகமும்கூட சீனா,ரஷ்யா,க்யூபா, பாகிஸ்தான் ஆகிய நாடுகளின் நிர்பந்தத்தால் நீக்கப்பட்டிருக்கிறது. தற்போது வெளியாகியிருக்கும் தீர்மானம் இலங்கையில் நடந்த போர்க்குற்றங்களைப் பற்றியும் பேசவில்லை, சர்வதேச விசாரணை குறித்தும் பேசவில்லை. மொத்தத்தில் இலங்கைக்கு மேலும் கால அவகாசம் தருவதாகவே அது அமைந்திருக்கிறது.

இந்த வரைவுத் தீர்மானத்தின்மீது விவாதம் நடைபெற்றபோது அங்கு இந்தியப் பிரதிநிதி இருந்தாலும் அவர் வாய் திறக்கவில்லை. நாடாளுமன்றத்தில் இந்தியப் பிரதமர் வாய் கிழியப் பேசிய 13 ஆவது திருத்தம் தொடர்பாகவோ, அரசியல் தீர்வு குறித்தோ கூட இந்தியப் பிரதிநிதி எந்தவொரு கருத்தையும் சொல்லவில்லை. பிரதமரும் காங்கிரஸ்காரர்களும் பேசுகிற பேச்சுகள் நம்மை ஏமாற்றுவதற்குத்தான் என்பது அம்பலப்பட்டுப் போயிருக்கிறது. இலங்கையைக் காப்பாற்ற இந்திய அரசு இம்முறையும் கியூபாவைப் பயன் படுத்திக் கொண்டிருக்கிறது என்றே கருதவேண்டியிருக்கிறது.

அமெரிக்க தீர்மானத்தை இந்தியா  ஆதரிக்கவேண்டும் என்று முன்னர் கூறினோம். முதல் வரைவு வெளியானதும் அதன் நீர்த்துப்போன தன்மையைப் புரிந்துகொண்டு அமெரிக்க தீர்மானத்தில் இந்தியா திருத்தம் கொண்டுவந்து நிறைவேற்றவேண்டும் என்று குரல் கொடுத்தோம். ஆனால் , எதுவும் நடக்கவில்லை. இப்போது வெளியாகியிருக்கும் எந்தவொரு பிரயோஜனமும் இல்லாத நீர்த்துப்போன தீர்மானத்தை ஆதரிப்பதில் இந்தியாவுக்கு எந்த சிக்கலும் இருக்கப்போவதில்லை. அது தனது ஆதரவை அறிவிக்கக்கூடும். 'ஆதரிக்கச் சொன்னீர்கள், ஆதரித்துவிட்டோம் ' என்ற விதத்தில் காங்கிரஸ்காரர்களும் வாதிடக்கூடும்.அது எல்லாமே அவர்கள் முன்கூட்டியே திட்டமிட்டு வைத்திருந்த  நாடகம்தான் .

ஈழப் பிரச்சனையில் இந்தியாவின் துரோகத்துக்கு இன்னுமொரு சான்றுதான் இந்தத் தீர்மானம். ஐ.நா மனித உரிமைகள் கவுன்சிலின் கூட்டம் மார்ச் 22 ஆம் தேதி முடியப்போகிறது. சர்வதேச அளவில் இந்தப் பிரச்சனை குறித்து உருவான கவனம் அதன்பின் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகக் குறைந்துவிடும். 2013 நவம்பர் மாதம் இலங்கையில் நடைபெறவுள்ள காமன்வெல்த் நாடுகளின் மாநாட்டை அங்கே நடத்தக்கூடாது என்ற பிரச்சாரம் அதன்பின் சூடுபிடிக்கக்கூடும். தற்போதே அதுகுறித்துப் பல்வேறு ஐரோப்பிய நாடுகள் கருத்து தெரிவித்து வருகின்றன. வழக்கம்போல இந்தியா மௌனம் காத்துவருகிறது.

UNHRC: Third draft of the US sponsored resolution

UNHRC : Sri Lanka and Violence against Women

Siobhain McDonagh: What is happening to women in fformer war zone is not acceptable

Facing life after the war in Sri Lanka by  Siobhain McDonagh, Member of Parliament (UK) @ UNHRC on 11.03, 2013

Ladies and Gentlemen.  Invited dignitaries and guests. Friends.
I am very grateful to have been given the opportunity to speak at today’s event.
I never thought, when I became a British Member of Parliament for my constituency of Mitcham & Morden in 1997, that I would at some stage be addressing a UN Human Rights Council meeting in Geneva, on the plight of Tamil women in North Sri Lanka.

However, the situation of the Tamils on the island is now one that is very close to my heart. It is because of the Tamil community in my constituency that I became involved in the Tamil cause. The information that I have received from them, particularly the horror stories described from the final months of the armed conflict in 2008/2009, have had a lasting effect on me.

Yet the human rights violations of Tamils did not stop when the war ended. The culture of impunity on the island has meant that the rights of Tamil men and women, and indeed those of many others who stand up to the Rajapaksa regime, are dishonoured and abused to this day.

On Friday 8th March, we celebrated International Women’s Day.

A time not only to celebrate the contribution of women to social, political, cultural and domestic life in all countries around the world, but also to serve as an important reminder that in many places the fundamental rights of so many women are still at risk. 

This year’s United Nations International Women’s Day theme is ‘A promise is a promise: Time for action to end violence against women’.

One such country where promises are made but easily broken is Sri Lanka.

In May 2009, a mere matter of days following the brutal end of the armed conflict, President Rajapaksa gave a set of public assurances to the UN Secretary-General.

the economic and political empowerment of the Tamil majority north  and east of the island would be secured;
work would get underway to build a lasting political settlement;
t he promotion and protection of human rights would be a priority;
and measures would be taken to address the violations of international humanitarian and human rights law during the war.

However in the almost four years since that statement was made, those promises have not been fulfilled.

It should come as no surprise, therefore, that similar such assurances to combat violence against women in Sri Lanka, particularly those in the former conflict areas of the North and East, have been broken too.

At the UN review of Sri Lanka’s human rights record in November 2012, the Sri Lankan delegation claimed that the ‘protection of women and advancement of their rights has been a cornerstone of Government policy in the post-conflict phase’.

However it is impossible to take the Government of Sri Lanka at its word. Gender based violence was used as a weapon of war.

The Sri Lanka’s Killing Fields documentary series has provided compelling evidence of war crimes and crimes against humanity committed during the conflict. I am so pleased that Callum Macrae and his team have been able to preview their latest film, ‘No Fire Zone’, in Geneva, in spite of the protests from Sri Lanka.

The images shown in these documentaries are among the most harrowing ever to appear on screen and included footage of dead female Tamil combatants and others who appear to have been sexually abused and then murdered by the State security forces.

In the months following the end of the armed conflict, over 300,000 people were herded into internal displacement camps.

Numerous reports emerged of the intimidation, harassment and sexual abuse committed against women whilst there. ‘The Australian’ newspaper was just one of a number of media organisations, who reported on the creation of prostitution rings “run by officials” within IDP camps.

However the vulnerability of women was not only confined within these camps, but has become a predominant feature in the lives of women.

Given the extensive loss of life in the final months of the armed conflict alone, which resulted in the deaths of tens of thousands of civilians, with many more unaccounted for, there are up to 90,000 war widows heading up households in the region.

Since May 2009, the north and east have been militarised by the State.

The militarisation of the region may suggest an increased level of security for the inhabitants.

However the reverse has been true.

The current environment has posed a particular threat to the many Tamil female headed family households.

Although the military camps are closed, many people have been unable to return to their lands, houses and livelihoods. Relief aid to these people is unreliable, and the displaced women have arrived back, often with no assets or limited skills. The atmosphere of occupation by the army has made it all but impossible for the Tamil community to provide services.

In September 2012, India’s ‘Hindu’ newspaper reported an “overwhelming presence” of the military, with the Sri Lankan army “deploying 16 out of its 19 divisions in the Tamil-dominated regions”. Through its vast network of checkpoints, between and within villages and towns, the security services are able to restrict the movement of residents and monitor their activities.

Tamil women are, therefore, forced to negotiate their lives with the soldiers in the region – and are subject to regular abuse.  According to the International Crisis Group, “women in Sri Lanka’s predominantly Tamil-speaking north and east are facing a desperate lack of security in the aftermath of the long civil war. […]The fact that women must rely on the military for everyday needs not only puts them at greater risk of gender-based violence, but also prevents them from building their own capacity within communities”.

Whilst the Government of Sri Lanka has said that ‘any correlation between military presence and sexual violence is unfounded’, credible reports from governments, international human rights organisations and representatives of the Tamil people in Sri Lanka state otherwise.

 The Tamil National Alliance (TNA) has reported on the “increasing number of sexual assaults carried out against women and girls in the Jaffna, Mullaitivu and Kilinochchi districts, often by government officials and the military. The brutality with which these assaults are carried out is especially disturbing”.

The UK’s High Commissioner to Sri Lanka, Mr John Rankin, has “discussed rising crime rates for violence against women with the police in these regions and more generally”.

And according to the European Centre for Constitutional and Human Rights, “the fact that the military are increasingly taking over police duties, meaning that women and girls would have to address complaints directly to the perpetrators […] [they, therefore] avoid speaking out due to fear of stigmatization, threats and possible further attacks”.

The high number of female headed households and the restricted livelihood opportunities open to women – due in large part to the military’s involvement in economic activities – means that “prostitution and the emergence of brothels [are] on the increase in the Vanni […with] the primary clientele compris[ing] both local men and the military”. ‘Sri Lanka Brief’ have stated in their latest human rights report.

Tamil women have also been coerced into joining the armed forces. Young women from female-headed families or families with five or more members have been targeted, falsely informed that they would be engaging in clerical work and then taken to military camps for training, not being allowed to leave.

This is unacceptable.

At least 20 recent, forced recruits, many of whom were unconscious, were admitted to Kilinochchi district hospital in December 2012 and no-one was allowed to meet them whilst they were there, including family, friends and representatives from the TNA.

 As the Women’s Action Network (WAN), a collective of 11 women's groups from the North and the East, stated at the time “this situation raises grave concerns regarding the role of the state and the military in the lives of women, […] and the continued security of these women while in service”.

International Crisis Group has said previously that “the international response to women’s insecurity [in Sri Lanka] has been unnecessarily muted”.

With international NGOs unable to freely monitor the situation and treatment of women in the North and East, due to restrictions imposed by the Government and security forces, the true scale of abuse, destitution and desperation suffered by women in the region is very difficult to assess.

 However, the evidence of abuses described, as well as the findings from Human Rights Watch most recent report, which details sexual violence against Tamil women and men by Sri Lankan security forces in detention centres, serves to highlight why it is incumbent upon the international community and the United Nations in particular to speak out about what is happening in Sri Lanka.

 As the International Women’s Day states, it is time for action to end violence against women.

Therefore, it is most certainly time that Sri Lanka is held to account for its actions and made to live up its international obligations to end state sanctioned gender based violence.

 To that end, I call on the Government of Sri Lanka to do the following:

    Promote and protect women’s rights;
    Take concrete actions to end gender based violence;
    Cease and desist the coercion of Tamil women into the military;
    Demilitarise the Tamil majority areas; restore complete civil administration to all militarised government departments; and ensure that the military desist from involvement in any economic activities which undermine the livelihood opportunities for inhabitants, particularly women, in Tamil areas.

I also urge the Government to support the UN Women’s Initiative, which is calling on Governments everywhere to COMMIT to end violence against women and girls.


However, if history has told us anything, then the Government are unlikely to do any of these things willingly.


Therefore, I feel it is imperative that the international community, including the United Nations and particularly this Council, must:

     Remain seized of the situation in Sri Lanka
    Call for the demilitarisation of Tamil majority areas;
    ask the UN country team in Sri Lanka to monitor the ground realities for women the north and east;
    AND be prepared to speak out against all cases of gender-based violence and gender inequalities in Sri Lanka.

In addition, I urge all of you to support the establishment of international, independent war crimes investigation in Sri Lanka. The creation of such a mechanism would be a crucial step in ensuring accountability, challenging the culture of impunity, and enabling reconciliation.

This would, no doubt, have a huge, positive impact on the rights of all people, particularly Tamil women, in Sri Lanka.

Thank you.

டெசோ முழு அடைப்பு

ஐ நா மனித உரிமைகள் பேரவையில் இலங்கைப் போர்க்குற்றங்கள் தொடர்பாக சுயேச்சையான சர்வதேச விசாரணை நடத்திட இந்திய அரசு நடவடிக்கை எடுத்திட வேண்டுமென வலியுறுத்தி தமிழகந் தழுவிய பொதுவேலை நிறுத்தத்துக்கு டெசோ சார்பில் அழைப்புவிடுக்கப்பட்டிருந்தது. அதற்குத் தமிழகமெங்கும் நல்ல ஆதரவு காணப்பட்டது. பெரும்பாலான நகரங்களில் கடைகள் அடைக்கப்பட்டிருந்தன.

சென்னையில் திரு மு க ஸ்டாலின் தலைமையில் நடைபெற்ற சாலை மறியலில் டெசோ உறுப்பினர்களான கி. வீரமணி, தொல்.திருமாவளவன், சுப வீரபாண்டியன் மற்றும் கே எஸ் ராதாகிருஷ்ணன், ரவிக்குமார் உள்ளிட்ட ஆயிரத்துக்கும் மேற்பட்டோர் கலந்துகொண்டு கைதாயினர்.

தமிழகமெங்கும் 50 ஆயிரத்துக்கும் மேற்பட்டோர் கைது செய்யப்பட்டனர். அவர்கள் அனைவரும் மாலை ஐந்து மணிக்கு விடுதலை செய்யப்பட்டனர்.

விடுவிக்கப்பட்டவுடன் திரு மு.க ஸ்டாலின் அவர்களுடன் டெசோ அமைப்பைச் சேர்ந்த அனைவரும் டெசோ தலைவர் கலைஞர் அவர்களை அவரது கோபாலபுரம் இல்லத்தில் சென்று சந்தித்தனர் .ஐ நா மனித உரிமைப் பேரவையில் இலங்கை தொடர்பான தீர்மானத்தின்மீது அனேகமாக 22 ஆம் தேதி வாக்கெடுப்பு நடத்தப்படலாம் எனத் தெரிவதால் அதற்கு முன் இந்திய அரசுக்கு மேலும் அழுத்தம் தரும்விதமாக  டெசோ சார்பில் அடுத்த கட்ட போராட்டத்தை முன்னெடுக்கவேண்டும் என அனைவரும் விருப்பம் தெரிவித்தனர். திரு கலைஞர் அவர்கள் உடல் நலிவுற்று இருப்பதால் ஓரிரு நாட்களில் அதுகுறித்து முடிவுசெய்யலாம் எனத் தீர்மானிக்கப்பட்டது.

இலங்கை ஈராக்கும் அல்ல, ராஜபக்சே சதாமும் அல்ல.

தற்போது நடைபெற்றுவரும் ஐ.நா மனித உரிமைகள் பேரவையில், இலங்கைக்கு எதிராக சுயேச்சையான சர்வதேச போர்க்குற்ற விசாரணை ஒன்று வேண்டுமெனத் தீர்மானம் நிறைவேற்ற வலியுறுத்தித் தமிழகத்தில் போராட்டங்கள் வலுப்பெற்று வருகின்றன. அண்மையில் இந்திய நாடாளுமன்றத்தின் இரு அவைகளிலும் தமிழகத்தைச் சேர்ந்த கட்சிகளின் உறுப்பினர்கள் மட்டுமின்றி பல்வேறு மாநிலங்களைச் சேர்ந்த கட்சிகளின் உறுப்பினர்களும், தேசியக் கட்சிகளைச் சேர்ந்தவர்களும் மிகவும் பொறுப்போடும் ஆதாரபூர்வமாகவும் இந்தப் பிரச்சனையைப் பற்றிப் பேசியதைக் கேட்டபோது நமக்கும் கூட நம்பிக்கையின் ஒளிக்கீற்று கண்ணில் தெரிந்தது. இன்றுவரை அமெரிக்கத் தீர்மானத்தை ஆதரிப்பதுபற்றி இந்திய அரசு வாய்திறக்கவில்லை என்றபோதிலும் அது தனது நிலையை ஓரிரு நாட்களில் தெளிவுபடுத்திவிடும். தீர்மானம் விவாதத்துக்கு எடுத்துக்கொள்ளப்ப்படும்போது இந்தியாவின் மௌனம் கலைந்துதான் ஆகவேண்டும் .

தமிழ்நாட்டிலும் உலகநாடுகளிலும் இருக்கிற தமிழர்கள் இந்தப் பிரச்சனைகுறித்து ஒன்றுபட்டுக் குரல் எழுப்பவில்லை என்ற போதிலும் ஒரே நிலைப்பாட்டை மேற்கொண்டிருக்கின்றனர் எனக் கூறலாம். அவர்கள் முனவைக்கும் கோரிக்கைகளை இரண்டு தலைப்புகளில் அடக்கலாம்:

1. இலங்கை அரசின் போர்க்குற்றங்களை விசாரிப்பதற்கு சுயேச்சையான சர்வதேச விசாரணை நடத்தப்படவேண்டும்.
2.ஈழத் தமிழர்களின் ரசியல் எதிர்காலம் எப்படி இருக்கவேண்டும் என்பதைப்பற்றி உலகமெங்கும் பரவி வாழும் புலம்பெயர்ந்த தமிழர்களை உள்ளடக்கி ஈழத்தில் இருக்கும் தமிழ்மக்களிடமும் ஐ.நா.மேற்பார்வையில் கருத்தறியும் வாக்கெடுப்பு நடத்தப்படவேண்டும்.

ஐ.நா மனித உரிமைக் கவுன்சிலுக்கு இவற்றைச் செய்வதற்கான அதிகாரம் இருக்கிறதா என்பது முதல் கேள்வி. ஒரு நாட்டின்மீது போர்க்குற்ற விசாரணைக்கு உத்தரவிடும் அதிகாரம் ஐ.நா.பாதுகாப்புக் கவுன்சிலுக்குத்தான் இருக்கிறது.யூகோஸ்லேவியா, ருவாண்டா ஆகிய நாடுகளின்மீது அத்தகைய விசாரணைகள் நடத்தப்பட்டிருக்கின்றன. ஐ.நா பாதுகாப்பு கவுன்சிலில்  இடம்பெற்றிருக்கும் அமெரிக்கா அப்படியொரு விசாரணைக்கு உத்தரவிடும் தீர்மானத்தை ஐ.நா பாதுகாப்புக் கவுன்சிலில் கொண்டுவரலாம். அப்படி அமெரிக்கா தீர்மானம் கொண்டு வந்தால் அதை தமது வீட்டோ அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தி ரஷ்யாவும் சீனாவும் தோற்கடித்துவிடும்.எனவே ஐ.நா பாதுகாப்புக் கவுன்சில் வழியாக இலங்கைமீது போர்க்குற்ற விசாரணை நடத்தப்பட வாய்ப்பு இல்லை.

போர்க்குற்ற விசாரணையை நடத்தும் அதிகாரம் கொண்ட இன்னொரு அமைப்பு இருக்கிறது. அதுதான் இன்டர்நேஷனல் கிரிமினல் கோர்ட் . அந்த நீதிமன்றத்தில் ஒரு நாட்டின்மீது போர்க்குற்ற விசாரணை நடத்தப்படவேண்டுமெனில் குற்றம் சாட்டப்படும் நாடு அந்த சர்வதேச கிரிமினல் கோர்ட்டை உருவாக்குவதற்கு அடிப்படையாக அமைந்த ரோம் ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டிருக்கவேண்டும். அந்த ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திடாத நாட்டையும்கூட அந்த கோர்ட் விசாரிக்க முடியும். ஆனால், அதற்கு ஐ.நா பாதுகாப்புக் கவுன்சில் அந்த நாட்டின்மீது புகார் அளித்திருக்கவேண்டும். அந்த நீதிமன்றமேகூட தானாக முன்வந்து விசாரணைக்கு உத்தரவிடலாம். ஆனால் அதற்கு அந்த நாடு ரோம் ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டிருக்கவேண்டியது அவசியம். இலங்கை ரோம் ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திடவில்லை. எனவே ஐ.நா பாதுகாப்புக் கவுன்சில் புகார் அளித்தால் மட்டுமே இலங்கைமீது போர்க்குற்ற  விசாரணை  நடத்த முடியும்.

ஐ.நா மனித உரிமைக் கவுன்சிலுக்கு வேறு என்ன அதிகாரம்தான் இருக்கிறது ? என்ற கேள்வி நமக்கு எழலாம். அது ஒரு விசாரணைக் குழுவை அமைக்கலாம். அந்தக் குழு போர்க்குற்றங்கள் தொடர்பான ஆதாரங்களை சேகரித்து அறிக்கை அளிக்கும். அதன்பின்னர் மீண்டும் ஐ.நா பாதுகாப்புக் கவுன்சிலுக்குத்தான் செல்லவேண்டும். இப்போது சிரியா விவகாரத்தில் அதுதான் நடந்துகொண்டிருக்கிறது. 2011 ஆம் ஆண்டு அங்கு எழுந்த வெகுசனக் கிளர்ச்சியின்போது சுமார் எழுபதாயிரம்பேர் கொல்லப்பட்டிருப்பதாக ஐ.நா மனித உரிமைகள் விசாரணைக் குழு கண்டறிந்திருக்கிறது. போர்க்குற்றங்கள் நடந்திருக்கின்றன என்பதை  அக்குழு கண்டறிந்திருக்கிறது என்றாலும் அக்குற்றத்தைச் செய்தவர்களைத் தண்டிப்பதற்கு அவர்களுக்கு அதிகாரமில்லை. எனவே அந்த வழக்கை ஐ.நா பாதுகாப்புக் கவுன்சில் உறுப்பு நாடுகள் இன்டர்நேஷனல் கிரிமினல் கோர்ட்டுக்கு அனுப்ப ஆவன செய்யவேண்டும் என்று இப்போது அந்த விசாரணைக்குழு கோரிக்கைவிடுத்துக் கொண்டிருக்கிறது.

இவற்றையெல்லாம் தொகுத்துப் பார்க்கும்போது இலங்கையின் இனப்படுகொலை செய்த ராஜபக்சேவை தண்டிப்பதற்கு நாம் நீண்டகாலம் காத்திருக்கவேண்டும் என்ற செய்திதான் நமக்குக் கிடைக்கிறது. ஆனால் அமெரிக்கா நினைத்தால் அவர்களை வெகு விரைவாகத் தண்டிக்கலாம். ஐ.நா பாதுகாப்புக் கவுன்சிலுக்கு செல்லவேண்டிய தேவையே இல்லை. சதாமைத் தண்டித்த அதே வழியில் ராஜபக்சேவைத் தண்டிக்கலாம். முதலில் ஆட்சி மாற்றம், அதன்பிறகு அந்த நாட்டு நீதிமன்றத்தை வைத்தே விசாரித்து தீர்ப்பு வழங்குவது. அமெரிக்கா அந்த வழிதான் என முடிவுசெய்துவிட்டால் அதன் திட்டத்துக்கு உதவ ரணிலும், சரத் பொன்சேகாவும் காத்திருக்கிறார்கள். ஆனால் அமெரிக்க அந்த நிலையை எடுக்க இலங்கை எண்ணை  வளம் கொண்ட ஈராக்கும் அல்ல, ராஜபக்சே அமெரிக்க டாலர் மதிப்பைக் குறைப்பதற்கு முயற்சித்த சதாமும் அல்ல.

பாதிக்கப்பட்ட தரப்பு தனக்கான நீதியை வழங்குங்கள் என்று கையேந்திக்கொண்டிருந்தால் அதற்கு ஒருபோதும் நியாயம் கிடைக்காது. "குற்றம் செய்தவரூக்கும் பாதிக்கப்பட்டவருக்கும் இடையில் மூன்றாவது தரப்பாக ஏன் நீதிமன்றத்தை நாம் அனுமதிக்க வேண்டும் ? பாதிக்கப்பட்டவருக்குத்தான் நீதி வழங்கும் அதிகாரம் இருக்கிறது, அதுதான் வெகுஜன நீதி. அது காலதாமதம் அற்றது" என்றார் மிஷெல் ஃ பூக்கோ . ஈழத்தமிழர் பிரச்சனையில் வெகுஜன நீதி குறித்து ஃ பூக்கோ சொன்னதுதான் பொருத்தமாக இருக்கும்போலத் தெரிகிறது.

The Commonwealth: time to reconsider

Editorial appeared in the Guardian news paper:


The Commonwealth is an organisation which normally bumps along well under the radar. What bounces it into prominence is a row. And the Commonwealth has a history of good rows, over issues that matter, like apartheid in South Africa, judicial murder in Nigeria or dictatorship in Zimbabwe, and on which it has been able to make a difference. Such moments make everyone pay attention to a body that many rather lazily think is not that relevant any longer. Few will remember, for instance, that this Monday is Commonwealth Day.

The Commonwealth is about due for another row, and indeed it desperately needs to have one on the unwisdom, weekly becoming more obvious, of choosing Sri Lanka as host for the next heads of government meeting in November this year. Otherwise we may find ourselves in the ludicrous situation of sending the Queen or Prince Charles off to a country which has very serious unresolved human rights charges hanging over it, which has yet to justify executive interference in the judiciary, or has failed to adequately investigate the killing of journalists. When our royals arrive they could therefore be in the unhappy position of giving credit to a gathering from which important countries and close allies, like Canada, may well have chosen to absent themselves. That would be a disaster for them, for Britain, and for the Commonwealth.

Sri Lanka is of course adamant that there can be no question of changing the venue. The Commonwealth secretary general, Kamalesh Sharma, has recently visited Colombo and appears to have extracted assurances from the government of President Mahinda Rajapaksa on a number of issues. They are weak in that, for example, while there is a commitment to listen to Commonwealth advice on relations between the executive and the judiciary in the future, there is no mention of reconsidering the recent impeachment and dismissal of Sri Lanka's chief justice. They can hardly be regarded as sufficient, especially as Sri Lanka has such a bad record of promising to do things and then failing to do them.

The most vexing aspect is that the Commonwealth has a mechanism specifically created with situations like this in mind. The Ministerial Action Group has in the past been tough-minded, warning, admonishing and suspending countries from the Commonwealth. It has doctrine, from the Harare declaration of 1991 on democracy and human rights, through the Latimer House Principles of 2003 on the separation of powers, to the enhanced CMAG mandate of 2011, to guide it in its work. But the group has been slow and inattentive, and the countries, especially Britain and India, who could have spurred it into the action its title promises, have not yet done so. That needs to start now, before it is too late.

New Draft of US Resolution on Sri Lanka

PP1 - Guided by the Charter of the United Nations, the Universal Declaration of Human Rights, the International Covenants on Human Rights and other relevant instruments, (PP1 19/2)

PP2 Recalling Human Rights Council Resolution 19/2 on Promoting Reconciliation and Accountability in Sri Lanka, 

PP3 Reaffirming that it is the responsibility of the Government of Sri Lanka to ensure the full enjoyment of all human rights and fundamental freedoms of its entire population; 

PP4 Reaffirming that States must ensure that any measure taken to combat terrorism complies with their obligations under international law, in particular international human rights, refugee and humanitarian law, as applicable, (PP3 19/2)

PP5 Taking note of the Government of Sri Lanka's National Plan of Action to Implement the Recommendations of the Lessons Learnt and Reconciliation Commission (LLRC) and its commitments as set forth in response to the findings and recommendations of the LLRC, 

PP6 Noting with concern that the National Plan of Action does not adequately address all of the findings and constructive recommendations of the LLRC, 

PP7 Recalling the constructive recommendations contained in the LLRC's report, including the need to credibly investigate widespread allegations of extra-judicial killings and enforced disappearances, demilitarize the north of Sri Lanka, implement impartial land dispute resolution mechanisms, re-evaluate detention policies, strengthen formerly independent civil institutions, reach a political settlement on the devolution of power to the provinces, promote and protect the right of freedom of expression for all and enact rule of law reforms, (PP5 19/2 modified)

PP8 Also noting with concern that the National Plan of Action and the LLRC's report do not adequately address serious allegations of violations of international law, (PP6 19/2, modified)

PP9 Expressing concern at the continuing reports of violations of human rights in Sri Lanka, including enforced disappearances, extra-judicial killings, torture, violations of the rights to freedom of expression, association and peaceful assembly, as well as intimidation of and reprisals against human rights defenders, members of civil society and journalists, and threats to judicial independence and the rule of law, 

PP10 Also noting with concern the failure by the Government of Sri Lanka to fulfill its public commitments, including on devolution of political authority, which is integral to reconciliation and the full enjoyment of human rights by all members of its population,

PP11 Expressing appreciation for the Government of Sri Lanka's efforts in facilitating the visit of a technical mission from the Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights (OHCHR), and encouraging the Government of Sri Lanka to increase its dialogue and cooperation with the OHCHR, 

1. Welcomes the Report of the OHCHR on advice and technical assistance for the Government of Sri Lanka on promoting reconciliation and accountability in Sri Lanka and the recommendations and conclusions contained therein, in particular on the establishment of a truth-seeking mechanism as an integral part of a more comprehensive and inclusive approach to transitional justice; and notes the High Commissioner's call for an independent and credible international investigation into alleged violations of international human rights law and international humanitarian law;
2. Urges the Government of Sri Lanka to implement the recommendations in the OHCHR report;
3. Reiterates its call upon the Government of Sri Lanka to expeditiously and effectively implement the constructive recommendations made in the LLRC report and to take all necessary additional steps to fulfill its relevant legal obligations and commitment to initiate credible and independent actions to ensure justice equity, accountability, including investigations of violations of international law, and reconciliation for all Sri Lankans; (OP1 19/2,  modified)
4. Urges the Government of Sri Lanka to cooperate with special procedures mandate holders and formally respond to outstanding requests, including by providing unfettered access to the Special Rapporteurs on independence of judges and lawyers; human rights defenders; freedom of expression; freedom of association and assembly; the Working Group on enforced or involuntary disappearances; and discrimination against women;
5. Encourages the OHCHR and relevant special procedures mandate holders to provide, in consultation with, and with the concurrence of, the Government of Sri Lanka, advice and technical assistance on implementing the above-mentioned steps; (OP3 19/2, modified)
6. Requests the OHCHR, with input from relevant special procedures mandate holders, as appropriate, to present an interim report at the twenty-fourth session and a report in an interactive dialogue at the twenty-fifth session of the Human Rights Council, on the implementation of the resolution.