Showing posts with label seminar. Show all posts
Showing posts with label seminar. Show all posts

Monday, November 26, 2012

' தமிழகத் தொல்லியல் ஆய்வுகள் ( 1961 - 2011 ) ஆய்வரங்கின் புகைப்படங்கள்


ரவிக்குமாரின் அறிமுகவுரை 
நடன காசிநாதன்
முனைவர் தயாளன் 
முனைவர் வேதாசலம் 
முனைவர் கா.ராஜன் 
முனைவர் வீ.செல்வகுமார் 
பேராசிரியர் விஜய வேணுகோபால் 
பார்வையாளர்கள் 
பகல் உணவு 

முனைவர் கா.ராஜனுக்கு சி.ஆர்.செல்வகுமார் நினைவுப் பரிசு வழங்குதல்
நடன காசிநாதனுக்கு இராம கி நினைவுப் பரிசளித்தல் 
முனைவர் வேதாசலத்துக்கு ஆ.ரவிகார்த்திகேயன் 
முனைவர் தயாளனுடன் அவரது மகள் மற்றும் EFEO தலைவி வலேரி 
பங்கேற்பாளர்கள் பதிவு செய்துகொள்ளுதல் 

Thursday, October 18, 2012

' தமிழகத் தொல்லியல் ஆய்வுகள் - 1961 - 2011 '





அன்புடையீர் வணக்கம் 

தமிழ் நாடு தொல்லியல் துறை துவக்கப்பட்டு ஐம்பது ஆண்டுகள் நிறைவடைந்துவிட்டன ( 1961 - 2011). அந்தத் துறையாலும் அத்  துறையில் ஆர்வம் கொண்ட அறிஞர்களின் தனிப்பட்ட முயற்சிகளாலும் தமிழகத்தில் பல்வேறு அகழ்வாய்வுகள் மேற்கொள்ளப்பட்டிருக்கின்றன, ஆயிரக்கணக்கான கல்வெட்டுகள் கண்டறியப்பட்டுப் படியெடுக்கப்பட்டு அவற்றில் பல  பதிப்பிக்கப்பட்டிருக்கின்றன. இந்தப் பணிகளின் விளைவாகத் தமிழின் தொன்மை உலகறியச் செய்யப்பட்டிருக்கிறது. தமிழக வரலாறு குறித்த ஆய்வுகளுக்கு இவை பெருமளவில் பங்களிப்பைச்  செய்திருக்கின்றன. 

இந்திய அளவிலும் உலக அளவிலும் தமிழகத் தொல்லியல் ஆய்வுகள் அறியப்பட்டிருந்தாலும்  போதுமான நிறுவன ஆதரவுகளைப் பெறுவதிலும் புதிய ஆய்வாளர்களை ஈர்ப்பதிலும் பல்வேறு சிக்கல்களை இத் துறை சார்ந்த அறிஞர்கள் சந்தித்து  வருகின்றனர். 
 
தொல்லியல் துறையில் நிகழ்ந்துவரும் ஆய்வுகளும் கண்டுபிடிப்புகளும் பிற துறைகளைச் சேர்ந்த கல்வியாளர்களுக்கு அவ்வளவாகத் தெரியாத காரணத்தால் இந்தத் துறைகளுக்கிடையில் பரஸ்பர கொடுக்கல் வாங்கல் நிகழவில்லை. இதனால் ஒருங்கிணைந்த விதத்தில் தமிழ் இலக்கியம், வரலாறு , பண்பாடு முதலானவற்றை ஆராய்வதில் பின்னடைவு காணப்படுகிறது. புதிய ஆய்வாளர்கள தொல்லியல் துறை நோக்கி வராமல் போவதற்கு அது ஒரு காரணமாக இருக்கிறது. 

இந்த நிலையை மாற்றி தமிழகத் தொல்லியல் , கல்வெட்டியல் துறைகளில் நடைபெற்று வரும் ஆய்வுகளை மேலும் பரந்த தளத்துக்கு எடுத்துச் செல்வதில் மணற்கேணி எப்போதும் ஆர்வம் காட்டி வருகிறது. இத் துறையைச் சேர்ந்த அறிஞர்களான  திரு. நடன. காசிநாதன், பேராசிரியர் விஜய வேணுகோபால் , பேராசிரியர் கா.ராஜன், பேராசிரியர் சு.ராஜவேலு உள்ளிட்டப் பலரது கட்டுரைகளை மணற்கேணி வெளியிட்டிருக்கிறது. பொருந்தல், கொடுமணல் அகழ்வாய்வுகள் குறித்தும் பதிவுகளைச் செய்திருக்கிறது. அதன் தொடர்ச்சியாக 
'  தமிழகத் தொல்லியல் ஆய்வுகள் - 1961 - 2011 ' என்னும் தலைப்பில்  ஆய்வரங்கு ஒன்றை மணற்கேணி நடத்தத் திட்டமிட்டிருக்கிறது . 24.11.2012  சனிக்கிழமை அன்று  பாண்டிச்சேரியில் இந்த ஆய்வரங்கு நடைபெறும். 

இந்த ஆய்வரங்கில் கலந்து கொள்ள விரும்புவோர்  தங்களது ஒப்புதலை மின்னஞ்சல் மூலமாகவோ அல்லது எனது அலைபேசியில் ( எண் 9443033305 ) தொடர்புகொண்டோ தெரிவிக்குமாறு கேட்டுக்கொள்கிறேன் 

அன்புடன் 
ரவிக்குமார் 
ஆசிரியர் , மணற்கேணி 


காலை துவங்கி மாலை வரையில் இரு அமர்வுகளாக நடைபெறவுள்ள இந்த ஆய்வரங்கில் கலந்துகொண்டு  ஆய்வுரை  வழங்கிச்  சிறப்பிக்குமாறு அழைக்கப்பட இருப்பவர்கள் : 

திரு.ஐராவதம் மகாதேவன்  , திரு.ஒய் .சுப்பராயலு , திரு.இரா.நாகசாமி , திரு.எஸ்.ராசு   , திரு.விஜய வேணுகோபால் , திரு.நடன.காசிநாதன் , திரு.கா.ராஜன் , திரு.தயாளன் , திரு.சு.ராஜவேலு ,திரு. எஸ் . சாந்தலிங்கம் , திரு. கலைக்கோவன் 

Saturday, September 29, 2012

தமிழ் அகராதிகளில் பிழைகள் ஏற்படுவதைத் தவிர்க்க வேண்டும்: பேராசிரியர் மாதையன்


  
30 Sep 2012 05:09:11 AM IST

 
புதுச்சேரி, செப். 28: தமிழுக்கான சொற்பொருள் அகராதிகளை உருவாக்கும்போது, பிழைகள் ஏற்படுவதைத் தவிர்க்க வேண்டும் என்று பேராசிரியர் மாதையன் வலியுறுத்தினார்.
 மணற்கேணி இதழ் சார்பில் "தமிழும் சமஸ்கிருதமும்' எனும் தலைப்பில் ஆய்வரங்கம் புதுச்சேரியில் சனிக்கிழமை நடைபெற்றது. இதற்கு பேராசிரியர் மாதையன் தலைமை வகித்தார்.
அப்போது அவர் பேசியதாவது:
 தமிழில் தொல்காப்பியம் தரமான ஓர் காப்பியம். அதில் ஒரு குறைகூட காணமுடியாது. எத்தனை ஆண்டுகள் தவமிருந்தாலும் இதுபோல் ஒரு காப்பியத்தை எழுத முடியாது.
 சங்ககால இலக்கியங்களுக்கு சொற்பொருள் அகராதிகளைத் தற்போது உருவாக்கும்போது சிலர், பொருள் பிழைகளுடன் உருவாக்குகின்றனர். தமிழ் அகராதிகளில் பிழைகள் ஏற்படுவதை அவசியம் தவிர்க்க வேண்டும்.
 இதுபோன்ற தமிழுக்கான ஆய்வரங்கங்கள் நடத்த, மத்திய செம்மொழித் தமிழாய்வு நிறுவனம் மேலும் பலரை ஊக்குவிக்க வேண்டும்.
 இது தமிழின் வளர்ச்சிக்கு உறுதுணையாக இருக்கும். தமிழ் ஆய்வுக்காக மத்திய அரசு அளிக்கும் நிதி முழுவதுமாகச் செலவிடப்படாதபோது, அது வடமொழி இலக்கிய ஆய்வுகளுக்கு மாற்றப்படுகிறது.
 எனவே தமிழ்மொழி ஆய்வுக்கான நிதியை முழுவதுமாகச் செலவிட பல்வேறு பணிகளை மேற்கொள்ள வேண்டும் என்றார் அவர்.
பேராசிரியர் மணவாளன்:
 சமஸ்கிருதம் ஒரு பண்பாட்டு மொழி. அது பேச்சு வழக்கில் உள்ள மொழி கிடையாது. எனவே சமஸ்கிருதத்தைக் கண்டு யாரும் அஞ்சத் தேவையில்லை. கி.மு.4-ம் நூற்றாண்டில் ராமாயணம், மகாபாரதம் முதலியவை தோன்றின. இந்த ராமாயணம் வட இந்தியாவில் இருப்பதுபோல், தென்னிந்தியாவில் இல்லை.
 இதிலேயே சில வேறுபாடுகள் உள்ளன. ராமாயண சமஸ்கிருத நடையிலும், மகாபாரத சமஸ்கிருத நடையிலுமே வேறுபாடுகள் உள்ளன.  அனைத்து துறைகளிலும் தமிழைப் பயன்படுத்தும்படி மாற்ற வேண்டும் என்றார் அவர்.
பேராசிரியர் இந்திரா பார்த்தசாரதி:
 தமிழையும், சமஸ்கிருதத்தையும் ஆராயம்போது ஒரு மொழி மட்டுமே தெரிந்தவர் ஆராயக் கூடாது. இரு மொழிகளையும் நன்கு தெரிந்தவர் ஆராயும் போதுதான் அப்பணி சிறப்பானதாக இருக்கும்.
 பல தமிழ் சொற்கள் சமஸ்கிருத சொற்களாக உருவெடுத்துள்ளன. குறிப்பாக நீலமாக இருக்கும் விண்(வானம்) வழிபாடுதான் விஷ்ணு வழிபாடாக மாறியதாக நான் கருதிகிறது.
  விண் என்ற சொல்லில் இருந்துதான் விஷ்ணு என்ற சொல் வந்துள்ளது. இதுதொடர்பாக, வளரும் இளம் தலைமுறையினர் ஆராய்ச்சிகளை மேற்கொள்ள வேண்டும் என்றார் அவர்.
 இந்த ஆய்வரங்கத்தை மணற்கேணி ஆசிரியர் முன்னாள் எம்.எல்.ஏ. ரவிக்குமார் ஒருங்கிணைத்தார். இதில் பல்வேறு பேராசிரியர்கள் பங்கேற்று தங்கள் கருத்துக்களை தெரிவித்தனர்.  ஆய்வரங்கத்தில் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட பேராசிரியர்கள், ஆய்வுப் பட்ட மாணவர்கள் பங்கேற்றனர்.

http://dinamani.com/edition/Story.aspx?SectionName=Edition-Chennai&artid=668706&SectionID=135&MainSectionID=135&SEO=&Title=தமிழ்%20அகராதிகளில்%20பிழைகள்%20ஏற்படுவதைத்%20தவிர்க்க%20வேண்டும்:%20பேராசிரியர்%20மாதையன்

“Tamil contributed to Sanskrit too”


Published: September 30, 2012 00:00 IST | Updated: September 30, 2012 05:05 IST


Staff Reporter
Language talkOne of the speakers at the Tamil and Sanskrit conference here on Saturday— Photo: T. Singaravelou
Language talkOne of the speakers at the Tamil and Sanskrit conference here on Saturday— Photo: T. Singaravelou
Speaking against the popular belief that only the language Tamil borrowed usages and terms from Sanskrit, writer Indira Parthasarathy said there are many words in Sanskrit that were taken from Tamil.
Even the word ‘Vishnu’ comes from the Tamil word ‘Vin,’ he said speaking at the Tamil and Sanskrit conference here on Saturday.
Delivering the keynote address at the function, Tamil writer A.A. Manavalan said Sanskrit is a static language and has not changed through the years.
Even the Bhagavat Gita was added to the Mahabharatha at a later stage, he said.
It is possible that even Panini was influenced by Tholkappian’s Tamil, he said.
The Tamil and Sanskrit conference was organised by Manarkeni and featured 13 scholars including C.T. Indra, K. Rajavelu and others who presented papers through the day.
More In: TAMIL NADU | NATIONAL
Printable version | Sep 30, 2012 11:20:59 AM | http://www.thehindu.com/todays-paper/tp-national/tp-tamilnadu/tamil-contributed-to-sanskrit-too/article3951028.ece

Tuesday, September 25, 2012

‘சமஸ்கிருதம் திராவிட மொழியா?' - இந்திராபார்த்தசாரதி




                           

சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, டாக்டர் நிமாடே என்ற மராத்தியப் பேராசிரியரோடு பேசிக் கொண்டிருந்தபோது அவர் சொன்னார், ‘சமஸ்கிருதம் ஒரு திராவிட மொழி,தட்சிணபிராகிருத்த்தோடு அதிக தொடர்பு கொண்ட மொழி மராத்தி. இந்தியவில் இருப்பவர்களில் பெரும்பான்மையோர் திராவிடர்கள்' என்று. அண்மையில் மாக்டொனால்ட் எழுதிய ‘சமஸ்கிருத மொழியின் வரலாற்றை'ப் படிக்கும்போது, நிமாடே கூறியது என் நினைவுக்கு வந்தது.

மாக்டொனால்ட் கூறுகிறார்:'  சமஸ்கிருதம், வேத காலத்தில் மொழி அறிஞர்களால் உருவாக்கப்பாட்டது. சமூக மரபுச் சட்டங்களை மக்கள் பின்பற்றுவதற்காகப் பாட்டுருவத்தில் உருவான செயற்கை மொழி சமஸ்கிருதம். ‘

அப்படியானால், அக்காலத்து மக்கள் எந்த மொழியில் பேசியிருப்பார்கள் என்ற கேள்வி எழுகின்றது.

சமஸ்கிருதம், இந்தோ-ஜெர்மானியக் குழுவைச் சார்ந்தது என்று கூறுகிறார்கள். ஆனால் ரிக் வேத காலத்திலேயே, சமஸ்கிருதத்துக்கும், ஜெர்மானிய மொழிகளுக்கும் அடிப்படை
வேறுபாடுகள் தோன்றிவிட்டன.'வேத காலத்திய மொழி(சம்ஸ்கிருதம்) இந்தியாவில் அப்பொழுது பேசப்பட்டிருக்கக் கூடிய மொழிகளோடு( ‘திராவிட மொழிகள்'?) இரண்டறக்
கலந்து பல புதிய வடிவங்களைப் பெற்று, இப்பண்பாட்டுக் கலப்பின் ஒரு குறியீட்டு மொழியாகி விட்டது' என்று பி.டி.சீனுவாச அய்யங்கார் ‘புராதன இந்தியாவில் வாழ்க்கை' என்ற ஆய்வு நூலில் கூறியுள்ளார். இந்தோ-ஜெர்மானிய மொழிகளுக்கும் சமஸ்கிருதத்துக்குமிடையே வாக்கிய அமைப்பு (Syntax) வேறுபாடுகளை ஊன்றிக் கவனிக்கும்போது இது தெளிவாக விளங்கும். வாக்கிய அமைப்பில் பெரும் பான்மையான இந்திய மொழிகள் அனைத்தும் ஒத்துக் காணப்படுகின்றன. மொழிபெயர்ப்பின் போது இது தெளிவாகப் புலப்படும்.

வளர்ச்சியுறாத குழு மொழிகளைப் பேசிய, இந்தியாவில் குடியேறிய சில ‘ஆரிய' இனங்கள்( ‘ஆரிய' என்ற  இனத்தைக் குறிக்கும் சொல்லாட்சியே பொருத்தமா என்று தெரியவில்லை. மொழி வேற்றுமைகளைக் குறிப்பதற்காக, ‘ஆரிய', ‘திராவிட' என்று சொற்களை குறிப்புச் சௌகரியத்துக்காக  உருவாக்கிக் கொள்ளலாம் என்கிறார் மாக்ஸ்முல்லர்) இந்தியாவுக்கு வந்து, நாகரிகத்தில் முதிர்ச்சியுற்ற ‘திராவிட' இனங்களோடு (மறுபடியும் சொல்லாட்சிப் பொருத்தம் பற்றிய வினா எழுகின்றது!) கலந்துவிட்ட நிலையில் ஒரு புதிய பண்பாடு தோன்றியது. இதுதான் இந்தியக் கலாசாரம். இதில் எது ‘ஆரியம்', ‘எது திராவிடம்' என்று அறுதியிட்டுக் கூறுவது இயலாத காரியம்.

ஹிந்து மதம் என்று அறியப்படும் வைதிக நெறியில் காணப்படும் கடவுளர் அனைவரும் திராவிட வழிப்பாட்டு தெய்வங்களின் வெவ்வேறு வடிவங்கள் என்ற ஒரு கருத்தும் காணப்படுகின்றது.'சவிதா', ‘பூஷா', ‘வாயு', ‘சூரியன்', ‘உஷா', ‘சோமா', ‘எமன்', ‘வருணன்', ‘ருத்ரன்', ‘அதிதி', பிரஹஸ்பதி', பிராஜபதி' போன்ற பல வேதகாலத்திய, தெய்வங்களுக்கும், இந்தோ- ஜெர்மானிய இனங்களில் காணப்படும் பழைய கடவுளர்க்கும் எந்த விதமான ஒற்றுமையும் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. இந்திய மண்ணில் இந்த தெய்வங்கள் உருவானதற்குப் பண்பாட்டுக் கலப்புதான் காரணம் என்று சொல்லலாம்.

‘விஷ்ணு' என்ற சொல்லை எடுத்துக் கொள்வோம். இதற்குத் திருப்திகரமான வேர்ச் சொல் சமஸ்கிருதத்தில் இல்லை.' விண்' என்ற சொல்லின் அடியாகப் பிறந்தது ‘விட்டுணு'(‘பரிபாடல்') ‘விண்' என்றால் வானம். வானத்தின் நிறம் நீலம். விஷ்ணுவின் நிறம்
நீலம்' அல்லது'கறுப்பு'. வானம் எனும்போது அது வெளியை (‘Space')க் குறிக்கும். விஷ்ணுவின் அவதாரம் ஒன்று அகிலத்தை அளந்து எல்லையற்ற வெளியைப் போல் விரிகின்றது.( வாமனாவதாரம்> திருவிக்ரமாவதாரம். அணு>அகண்டப் பெருவெளி).
‘சிவம்' என்றால் ‘செம்மை' அதாவது ‘ருத்ரன்'(‘செம்மை'). இமயந்தொட்டுக் குமரிமட்டும்
இவ்வின கலப்பில் உருவான கடவுளரைத் தாம் நான் காண்கின்றோம்.

வரலாற்றுக் காலத்துக்கு முன்பே இந்தியாவுக்குச் சில இந்தோ-ஜெர்மானிய இனங்கள் வந்திருக்கக்கூடும். அவர்களுக்கும், அப்பொழுது இந்தியாவிலிருந்த பூர்வக் குடிமக்களுக்குமிடையே ஏற்பட்ட மோதல்களினாலும் உடன்பாடுகளினாலும் உருவானதுதான் இந்தியக் கலாசாரம். இக்கலாசாரத்தில் பூர்வ இந்தியக் கலாசாரத்தின்
கூறுகள்தாம் அதிகம் தெரிகின்றன. இதை ஹிந்து மதம் என்று அழைப்பதே சொல்லாட்சிப் பிழை. இது ஒரு வகையான வாழ்க்கை நெறி.

‘ஆரியம்' என்று அழைக்கப்படுகின்ற ‘இந்தோ-ஜெர்மானியப் பண்பாடு அதிகம் இல்லை என்பதற்குக் காரணங்கள்:(1) பூர்வகுடி தெய்வங்களின்(திருமால், சிவன், முருகன், கிருஷ்ணன் போன்றோர்) மேலாண்மை. ரிக் வேத காலத்து இந்திரனை ஏன் வழிபடவேண்டும் என்று ஆயர்களைக் கிருஷ்ணன் கேட்பதையும் மனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.(2)இயற்கைப் பொருள்கள் (மரம், கல், மிருகங்கள், பறவைகள், நதிகள், மலைகள் ஆகியவை) வழிபடும் தெய்வங்களாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டன. மாக்டொனால்ட் கூறுகிறார்:' இந்தியாவில் மட்டும் நயாக்ரா நீர்வீழ்ச்சி இருந்திருந்தால், அது ஒரு சுற்றுலா இடமாக அல்லாமல் ஒரு மாபெரும் வழிபாட்டு ஸ்தலமாக ஆகியிருக்கும்!

இந்தக் கலாசாரப் பின்னணியில் பார்க்கும் போது, சமஸ்கிருதம், இந்தோ-ஜெர்மானிய மொழிகளின் பிரிவில் அடங்கிய ஒரு மொழியா என்பது ஒரு நியாயமானக் கேள்வியாகப் படுகிறது.



Sanskrit and Tamil - George L Hart





In modern times, there is a tendency among some Tamilians to see Sanskrit as somehow in competition with Tamil, as if the two were at war.  This attitude has been brought out by opposition to the creation of a unicode block for Grantha (the writing system traditionally used for Sanskrit in Tamil Nadu). Some go so far as to argue that Grantha should have no unicode implementation at all or even that the few Grantha letters commonly used in Tamil should be eliminated. My own view is that Grantha is something that belongs to all Tamilians and that its use for Sanskrit should be encouraged.  Of course, nowadays most Sanskrit books are published in Devanagari, but it seems a pity that Grantha, with its long history, should be utterly lost.  The use of Grantha is an ancient Tamil tradition, and it seems unjust that it should be utterly supplanted by something imported from North India.

In the first millennium CE, Sanskrit was what Pollock has called a “cosmopolitan language.”  By that he means that it was used as a sign and carrier of political and cultural status.  But it was much more than that. In an area with hundreds of different languages, ranging from Kashmir to Indonesia and Cambodia, it was used as a language of communication.  Buddhists used it just as much as Hindus, and one cannot study Buddhism properly without knowing Sanskrit. The breadth of subjects addressed in Sanskrit is enormous, including literature, literary theory, Buddhist philosophy, logic, eroticism, music, dance, medicine, astrology, mathematics, the Vedas — the list goes on and on.  One can find documents advocating Brahmin supremacy, but there are also many sources in Sanskrit that mock Brahmanism. So much has been written in Sanskrit that it is virtually impossible for any one person to become an expert in all its different forms.  It is an ocean that goes on and on and seemingly spreads everywhere. Even among Hindus, Sanskrit writers were not exclusively Brahmin. The people who sang the epics, Sūtas and Magadhas, were not Brahmins, and the Sanskrit plays show many non-Brahmins proficient in Sanskrit.

If there is anything lamentable about this it is that the enormous respect and weight given to Sanskrit tended to strangle other languages.  We have little or nothing in Telugu or Kannada until about the 10th century, even though we know those languages were widely spoken and vigorous.  And when Telugu and Kannada do develop literatures, they borrow their conventions and literary ideas almost entirely from Sanskrit — with few exceptions (like the Vacanas in Kannada), we do not see local oral literature reflected in the major works of these languages.   They gained status by imitating Sanskrit, and one major Telugu poet actually had to write a Sanskrit version of a work he had already written so that he could claim his own work as an anuvāda of a Sanskrit original.

What about Tamil?  It had the good fortune to gain an extensive written literature before the Sanskrit juggernaut became irresistible.  Its early works owe virtually nothing to Sanskrit, but rather are indebted to the oral traditions of the local countryside.  Perhaps this process was helped along by the vast distances between the Tamil areas and North India.  In any event, we are fortunate that Sangam literature was valued and preserved, as it is not only one of the great world literatures, it gives us a lens through which we can see ancient Tamil culture without the distortion of Sanskrit sources, which tend to adhere to a set of conventions and ideas that are independent of any given area or culture.  Whether written by Buddhists or Hindus, Sanskrit invariably adopts a sort of elitist perspective, out of touch with local developments.  Tamil is quite different.  As anyone reading Sangam literature knows, its works are quite thoroughly grounded in local traditions and describe people of all backgrounds and classes.  Because Tamil developed its own identity so early, it remained relatively immune to the influence of Sanskrit.  It retained (and retains) its own writing system that genuinely fits the pronunciation of the language unlike, say, Malayalam, most of whose speakers write bhū but say pū.

There is another way to envision Sanskrit, and that is as an enormous pool collecting any significant cultural or technical knowledge from every part of South Asia.  It is scarcely the pristine  and untouched artifact of elitism that many imagine.  There is a huge Buddhist literature in corrupt Sanskrit, and in Malayalam we find true maṇipravāḷam, which combines Sanskrit and Malayalam-Tamil grammar in striking and unexpected ways.  Most modern South Asian languages exist as continua between Sanskrit and spoken language.  This is especially true of Hindi, which uses Sanskrit neologisms that are absent in the commonly spoken language.

The early origins of Tamil and of its writing system have helped it keep its separate identity from Sanskrit.  Most Sanskrit words cannot even be written accurately in Tamil — ṛṣabha becomes iṭupam, for example.  From the beginning, elegant Tamil has eschewed Sanskrit words and encouraged the use of pure Tamil vocabulary, though of course Tamil has still managed to borrow an enormous number of Sanskrit words (just as Sanskrit has borrowed many Dravidian words).  Once, reading a hymn from the Rig Veda, we found that virtually every word is found in modern Tamil.  The fact is that everyday Tamil uses much more Sanskrit than Hindi (pustakam vs. kibāb).  But while the use of Sanskrit creates a high diction or tone in Hindi, Telugu, Kannada, Malayalam, Marathi, Bengali, and other languages, it does not do so for Tamil.  Rather, Sanskrit words give a colloquial, everyday flavor to Tamil (sneehitaṉ, cuttam, sattam, varṣam).  For formal Tamil, one must use words like naṇpaṉ, tūymai, oli, āṇṭu, and these pure Dravidian words impart an elegance that is entirely lacking when Sanskrit words are used.  Is the use of Sanskrit vocabulary therefore to be avoided in Tamil?  I would rather argue that Sanskrit, like English, is a source of richness for Tamil, enabling different registers of the language that coexist with the elegant register of pure Tamil.  Ultimately, the identity of Tamil has, from the first, been mainly dependent on its elegant incarnation.  Centamiḻ is the heart and soul of the language, but Sanskrit and English are attributes that can be used to enrich it.

I don’t think Tamil is threatened by Sanskrit (or even English), and I don’t think it ever has been.  Its separate identity and character have been cultivated and preserved from its beginnings to the present, and they will be preserved.  The Tamils value and love their language, and they will certainly always continue to cultivate it.  I find myself less sanguine about Sanskrit itself.  Nowadays, very few serious scholars in India study Sanskrit.  The language, however many Hindi or Malayalam words it may furnish, is dying of neglect, and as a result much of the cultural history of South and Southeast Asia is becoming inaccessible.  I find it ironic that some Tamilians still feel their language threatened by Sanskrit, while in fact Tamil is flourishing and it is Sanskrit that is threatened by neglect.  Tamil and Sanskrit are, after all, the two classical languages of India (and South Asia) and, if we are to properly understand the heritage of India, both must be cultivated and studied.

– George Hart
November 25, 2010 / Posted by editor in his Blog

தமிழும் வடமொழியும் தமிழர் வடமொழியைச் சமயச் சமுதாயச் சார்பற்றதாக்கிக் கற்றலின் தேவை - கி.நாச்சிமுத்து


தமிழும் வடமொழியும்
தமிழர் வடமொழியைச் சமயச் சமுதாயச் சார்பற்றதாக்கிக் கற்றலின் தேவை

கி.நாச்சிமுத்து

                        அரசியல் பண்பாடு முதலிய சமயச் சார்பற்ற துறைகளில் பல்லவர் முதலிய தமிழரல்லாத அரச வம்சங்கள் தமிழ் நாட்டை ஆண்ட போது இந்தியா முழுமையும் ஏற்பட்ட இந்திய மயமாதலின் கருவியாக வடமொழி பொதுமொழியாக உருப்பெற்றது,அப்போது  சங்க காலத்தில் பிராகிருதத்திற்கு இணையாகத் தனியாகத் தமிழகத்தில் அரசியல் முதலியவற்றில் கோலோச்சிய தமிழ் மொழி தன்னுடைய தனி அதிகாரக் களன்களை இழக்கத்தொடங்கியது.அன்று தொடங்கியது வடமொழிபால் அரசியல் பகைமை .

                  அரசியல் சமயம் கல்வித்துறை போன்றவற்றின் உயர் நிலையில் வடமொழி தன்னுடைய இடத்தை உறுதிப் படுத்திக் கொண்டபோது தமிழ் தீண்டத்தகாததாக இறைவன் சந்நிதிக்கும்  கோபுரத்திற்கும் வெளியே நிற்க வேண்டியதாயிற்று.இதனால் புண்பட்ட தமிழ் நெஞ்சம் கொஞ்சம் புராணக் கதைகளிலும் புராணக் கதைகளிலும்  தமிழைத் தக்க வைத்துக் கொண்டு ஆறுதல் கொண்டது.

       தமிழர் இலக்கியமும் கலையும் ஓரளவு தமிழில் வெளிப்படப் பெரும்பாலான அறிவுப் படைப்புகள் வடமொழியில் வெளிப்போந்தன.எனவே வடமொழி வல்லாண்மையை எதிர்க்கும் போது நாமே வடமொழியில் தேடிவைத்த அறிவுச் செல்வங்களை நாம் வடமொழியிலிருந்து பெற்றதுதானே என்று எள்ளி நகையாடுவதும் அவை எமதல்ல என்று அவற்றைப் புறக்கணிப்பதும் அறிவார்ந்த செயல்கள் அல்ல.இது ஒநாயும் ஆட்டுக் குட்டியும் என்ற ஈசாப்புக் கதையை நினைவூட்டுகிறது.அங்கே ஆற்றின் மேல் பக்கம் நிற்கிற ஓநாய் கீழே நிற்கிற ஆட்டுக் குட்டிதான் நீரைக் கலக்கியது என்று குற்றம் சாட்டிக் கபளீகரம் செய்த ஒநாய்த்தந்திரம்தான் வடமொழிப் பற்றாளர் செயல்கள்.

                  வடமொழி தமிழ் உறவில் கவனம் பெறவேண்டிய ஒரு செய்தியை இங்கே குறிப்பிடலாம்.வடமொழி பொது இணைப்புமொழியாக  அறிவுத்துறை அரசியல் துறை முதலியவற்றில் வளர்ச்சி பெற்றபோது ஏற்பட்ட இருமொழியச் சூழலில் வட மொழியின் பாதிப்பிற்கு உள்ளாகாத மொழிகளே இல்லை ,தமிழ்தான் அதை எல்லாம் எதிர்த்து நின்று தாக்குப்பிடித்துத் தன் தனித்தன்மையை இயன்ற மட்டிலும் காத்துக் கொண்டது.தமிழின் இந்த அரிய பண்பாட்டுத் வீறை ஆராய்கிற வெளிநாட்டு அறிஞர்களும் நம் நாட்டுப் பிறமொழி அறிஞர்களும்  தமிழின் இந்த வீறார்ந்த தனித் தன்மையை இனங்கண்டு பாராட்டாமல் இருப்பதில்லை.இதுவே தமிழின் பெருமை பேசும் நமக்குச் சிலவேளை நல்ல டானிக்கு போல அமைந்துவிடுவது உண்டு.
                  வடமொழி எல்லா நாட்டினருக்கும் எல்லாச் சமயதினர்க்கும் எல்லா மக்களுக்கும் உரிய மொழியாக இருப்பினும்அந்தண இனம் அதில் ஆதிக்கம் செலுத்தியதால் வடமொழிக்கு அவர்கள் தான் தொண்டு செய்தார்கள் என்பது சரியன்று.பிற்காலப் பௌத்தரும் சமணரும் வடமொழியை வளர்த்த வரலாறு எல்லாருக்கும் தெரியும்.சிற்ப நூல்கள் மருத்துவ நூல்கள் போன்றவற்றை எழுதியவர்கள் எல்லாம் பிராமணர்கள் அல்லர்.தமிழில் வடமொழி இலக்கணத்தையும் சேர்த்துச் சொன்ன புத்தமித்திரர் அந்தணர் அல்லர்.அந்நூல் ஒருவகையில் வடமொழியைப் பேணிய வைதிகர் அல்லாத வழியினரின் முயற்சி என்பதைப் பார்க்கும் போது வடமொழி வழியினராக  தமிழில்  அந்தணர் அல்லாதாரும் முன்னின்றனர் என்பதை உணரமுடியும்.பிற்கால வைதிகரான சுப்பிரமணிய தீக்கிதர் வீரசோழியத்தைப் புறக்கணத்திருப்பது கூட இக்காரணத்தால் இருக்கலாம்.கம்பன் வடமொழி வழியான  இராம காவியத்தை எழுதும்போது அது கூட அந்தணர் அல்லாதவர் முயற்சி அல்லவா? பௌராணிகக் குப்பையும் அறிவுக்குப் பொருந்தாத சமுதாயச் சிந்தனைகளும் மட்டுமின்றி அவற்றை எல்லாம் எதிர்க்கிற வச்சிர சூசி போன்ற நூல்களும் அரிய அறிவியல் கணக்கு நூல்களும் உலகாயதம் முதலிய பகுத்தறிவுச் சிந்தனைகளும் வடமொழியில் உள்ளன என்பதை நாம் மறக்கக் கூடாது.
                  எனவே தமிழர்கள் வடமொழியைப் புறக்கணித்து நாமே அம்மொழியில் எழுதிவைத்த அறிவுச் செல்வங்களை இழக்க வேண்டாம்.கேரளத்தில் நாராயணகுரு தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் வடமொழி கற்றுத் தம் நிலையை உயர்த்த வேண்டும் என்று கூறி அவரே அதற்கு முன்மாதிரியாக இருந்தார்.தமிழ் நாட்டில் அக்காலச் சூழலில் அத்தகைய நிலைப்பாடு செல்லுபடியாகாமற் போய்விட்டது.ஆனால் இப்போது நமக்கு ஒரு நல்ல வாய்ப்பு ஏற்பட்டுள்ளது.வடமொழியை நாம் அதன் சமய சமுகச் சுரண்டல் நிலையிருந்துவிடுவித்து அதை ஒரு  சமயச் சமுதாயச்  சார்பற்ற மொழியாக்கிக் கற்க வேண்டும்.ஆங்கிலேயர் முதலிய பன்னாட்டவர் அதை இந்திய அறிவுச் செல்வத்தின் பெட்டகமாகக் கருதிக் கற்பதைப் போல பிராமணர் அல்லாத  தமிழர்களும் கற்றுத் தேர்ந்து அம்மொழியிலுள்ள அளவற்ற அறிவுச் செல்வங்களை மீண்டும் திட்டமிட்டுத் தமிழுக்குக் கொண்டு வரவேண்டும். அக்காலத்தில்  நம் சிற்பிகளும் மருத்துவர்களும் பிறரும் வடமொழியைக் கற்றதைப் போலக் கற்க வேண்டும்.அக்காலத் தமிழர் தமிழ் மொழிப் பற்றின்றிச் செய்த பிழைகளை ஈடுகட்ட இதுவே சரியான தருணம்.வடமொழியை ஒரு சாதியார் சொத்து என்பதிலிருந்து மீட்டு அதைப் பொதுவாக்குவதே வடமொழி வல்லாண்மை எதிர்கொள்ள நல்ல வழி என்று தோன்றுகிறது. அப்போது நடுநிலையாக நடக்கப் போகும் ஆய்வுகள் வழி ரிக்வேதத்தில் சொற்களைக் கண்டுபிடித்ததைப்போலப் பல வடமொழிச் சொற்கள் சொற்பொருள் போன்றவை வடமொழி தமிழிலிருந்து பெற்ற கடனாட்சியால் விளைந்தவை என்பதைக் கண்டுபிடிக்க முடியும். தமிழ்ப் பெரிய புராணம் திருவிளையாடல் போன்றவற்றைத் தமிழிலிருந்து மொழி பெயர்த்துக் கொண்டு எல்லாவற்றிற்கும் வடமொழி மூலம் என்று தலை கீழாக வடமொழி வாணர்கள் பேசுவது வேடிக்கையானது என்று முனைவர் நாகசாமி போன்றவர்களே சுட்டிக் காட்டுவது போல இன்னும் பலவற்றைக் கண்டுபிடிக்க முடியும்.குறிப்பாகத் தமிழறிஞர்களும் வடமொழி அறிவு பெற்று இத்தகைய ஆராய்ச்சிகளை மேற்கொண்டால் தமிழாய்வும் வளம் பெறும்.இது தொடர்பாக வேறொரு சூழலில் உரைத்த கருத்தை இங்கு நினைவூட்டி இவ்வுரையை நிறைவு செய்யலாம்.

இன்றைய தமிழ் இலக்கியக் கல்வியில் பழந்தமிழ் இலக்கியக் கோட்பாடு திறனாய்வு போன்றவற்றை உணரத் தொல்காப்பியம் முதலிய நூல்களின் பொருளிலக்கணம் காரிகை தண்டி முதலியன பாடமாக உள்ளன.தற்கால மேலை இலக்கியத் திறனாய்வு முறைகளைக் கற்கத் தனி இலக்கியத் திறனாய்வுப் பாடம் உள்ளது.ஆனால் தமிழ் இலக்கியத்திறனாய்வு முறைகளுக்கு இணையாகவும் விஞ்சியும் வளர்ந்திருந்த வடமொழித்திறனாய்வு முறைகள் பற்றிய பாடம் தமிழ் மாணவர்களுக்கு இல்லை.ஏனைய இந்திய மொழி மாணவர்கள் தமிழ் மாணவர்கள் கற்கும் தமிழ் இலக்கியத் திறனாய்வுக்கு இணையாக வடமொழி இலக்கியத்திறனாய்பு முறைகளையும் பின் மேலை இலக்கியத்திறனாய்வு முறைகளையும் கற்கிறார்கள்.தமிழ் மாணவர்கள் தமிழ் மேலை இலக்கியத்திறனாய்வு முறைகளுடன் வடமொழி இலக்கியத்திறனாய்வு முறைகள் பற்றிய பாடத்தையும் தனித் தாளாகவோ இலக்கியத்திறனாய்வின் பகுதியாகவோ கற்க வேண்டும்.இதை இளங்கலை முதுகலை முதுமுனைவர் என்ற நிலையில் தக்கபடி பிரித்து வைக்கலாம்.இப்படிக் கற்றாலேயே தமிழ் மாணவர்கள் பிற இந்திய இலக்கியத்திறனாய்வாளர்களுடன் தொனி ரசம் அலங்காரம்,ரீதி ஔசித்தியம்(பொருத்தம்)போன்றவற்றைத் தமிழ் உள்ளுறை இறைச்சி போன்றவற்றுடன் ஒப்பிட்டு  ஆராயவும் உரையாடல்கள் நிகழ்த்தவும் இயலும்.இதுபோன்றே பிற இந்திய இலக்கிய மாணவர்களும் இந்திய  இலக்கியத்திறனாய்வு முறை பற்றிய பாடத்திலோ  மேலை இலக்கியத்திறனாய்வு  பற்றிய பாடத்திலோ  வடமொழிக்கு இணையாக வேறுபட விளங்கிய தமிழ்த் திறனாய்வு முறைகளையும் கற்கும்படி பாடத்திட்டம் அமைக்கவேண்டும்.‘

( மணற்கேணி ஆய்வரங்கில் விவாதிப்பதற்காக பேராசிரியர் கி. நாச்சிமுத்து அவர்கள் அனுப்பியுள்ள குறிப்பு


' தமிழும் சமஸ்கிருதமும் '


வணக்கம்
மணற்கேணி ஆய்விதழ் சார்பில் 
29.09.2012 அன்று காலை 10 மணி முதல் 
பாண்டிச்சேரி ஹோட்டல் ராம் இண்டர்நேஷனலில்   
தமிழும் சமஸ்கிருதமும் 
என்ற தலைப்பிலான ஆய்வரங்கு நடைபெற உள்ளது. 
 இத்துடன் அந்த நிகழ்வுக்கான அழைப்பிதழை  இணைத்துள்ளேன். நிகழ்வில் கலந்துகொண்டு சிறப்பிக்குமாறு வேண்டுகிறேன். 
அன்புடன் ,
ரவிக்குமார் 
ஆசிரியர் , மணற்கேணி 



Saturday, August 6, 2011

பேராசிரியர் கா.சிவத்தம்பி நினைவுக் கருத்தரங்கம்







பேராசிரியர் கா.சிவத்தம்பி நினைவுக் கருத்தரங்கம் இன்று ( 06.08.2011) காலை 10 மணிக்கு புதுச்சேரி, ராம் இண்டர்நேஷனல் ஹோட்டலில் நடைபெற்றது. மணற்கேணி பதிப்பகத்தின் சார்பில் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்த இக்கருத்தரங்குக்கு ரவிக்குமார் தலைமை தாங்கினார். சென்னைப் பல்கலைகழகத் தமிழ் இலக்கியத்துறைத் தலைவர் பேராசிரியர் வீ.அரசு, சேலம் பெரியார் பல்கலைக்கழகத் தமிழ்த் துறைத் தலைவர் பெ.மாதையன், சென்னைப் பல்கலைகழக மொழியியல் துறையின் ஓய்வு பெற்ற பேராசிரியர் ந.தெய்வசுந்தரம்,புதுச்சேரியைச் சேர்ந்த பேராசிரியர் கா.பஞ்சாங்கம், சென்னை செம்மொழித் தமிழாய்வு மத்திய நிறுவனத்தைச் சேர்ந்த பேராசிரியர் மே.து.ராசுகுமார், புதுவை மொழியியல் பண்பாட்டு ஆய்வு நிறுவனத்தின் இயக்குனர் முனைவர். பக்தவத்சல பாரதி ஆகியோர் கலந்துகொண்டு கருத்துரை வழங்கினர்.

மணற்கேணி பதிப்பகத்தின் சார்பில் ரவிக்குமார் தொகுத்து வெளியிட்டிருக்கும் ‘ நூர்ந்தும் அவியா ஒளி- பேராசிரியர் கா.சிவத்தம்பி குறித்த நினைவுகளும் மதிப்பீடுகளும்’ என்ற நூலை புதுச்சேரி ஃப்ரெஞ்ச் நிறுவனத்தின் கீழ்த்திசை ஆய்வுப்பள்ளியைச் சேர்ந்த(EFEO) கல்வெட்டியல் அறிஞர் கோ.விஜயவேணுகோபால் அவர்கள் வெளியிட பேராசிரியர் ராஜ்கௌதமன், பத்திரிகையாளர் டி.எஸ்.எஸ். மணி ஆகியோர் பெற்றுக்கொண்டனர். 
மணற்கேணி - இருமாத இதழின் ’சிவத்தம்பி சிறப்பிதழை’ பேராசிரியர் வீ.அரசு வெளியிட எழுத்தாளர் இமையம் பெற்றுக்கொண்டார். 

ரவிக்குமார் தனது தலைமையுரையில் “சிவத்தம்பி ஒரு கல்வியாளர் மட்டுமல்ல, அவர் சமூக, அரசியல் தளங்களிலும் குறிப்பிடத்தக்க பங்களிப்புகளைச் செய்திருக்கிறார். இலங்கையில் தமிழ்ப் போராளிக் குழுக்கள் செல்வாக்கு பெறுவதற்கு முன்பு சிங்கள அரச பயங்கரவாதத்தால் தமிழ் இளைஞர்கள் பாதிக்கப்பட்டபோது மனித உரிமை அமைப்பு ஒன்றை உருவாக்கி அவர்களைப் பாதுகாத்தவர் சிவத்தம்பி. எரிக் சோல்ஹைம் போன்றவர்கள் சமரசப் பேச்சுவார்த்தையில் ஈடுபடுவதற்கு முன்பே இலங்கை அரசுக்கும் தமிழ்ப் போராளிக் குழுக்களுக்கும் இடையே பேச்சுவார்த்தை நடத்தி சமாதானத்துக்கு வழிகண்டவர். ஒரு கட்டத்தில் தமிழர் பகுதிக்கு முதல் அமைச்சராக நியமிக்கப்பட இருந்தவர். அவருடைய ஆய்வு, தமிழ் நாடகங்கள் தொடங்கி இலக்கணம், இலக்கிய வரலாறு, சிறுகதைகளின் தோற்றம் குறித்த ஆராய்ச்சி என விரிவடைந்தது. எந்தத் துறையாக இருந்தாலும் அதுகுறித்து அவர் கருத்து தெரிவிக்கக்கூடியவராக இருந்தார்.தமிழ் நாட்டில் தலித் இலக்கிய ,அரசியல் எழுச்சி ஏற்பட்டபோது அதை எதிராகப் பார்க்காமல் வரவேற்றவர்.அதுபோலவே அமைப்பியல்வாதம், பின் நவீனத்தும் முதலான சிந்தனைகளையும் நேர்மறையாகப் பார்த்து அவை உருவாக நேர்ந்த சமூக, கருத்தியல் பின்னணிகளைக் கண்டுசொன்னவர் சிவத்தம்பி.அவர் தனது நூல்களில் ‘மேலாய்வுக்கு உரியது ‘ எனத் தொட்டுக்காட்டிச் சென்றிருக்கும் பகுதிகளை விரிவுபடுத்தி ஆய்வுசெய்தாலே போதும், சிறந்த ஆய்வேடுகள் உருவாகும் என்பது மட்டுமல்ல தமிழ்ச் சிந்தனையுலகும் வளம் பெறும்” என்று குறிப்பிட்டார். 

முனைவர் பக்தவத்சல பாரதி, பேராசிரியர் சிவத்தம்பியின் பண்பாட்டு ஆய்வுகளின் முக்கியத்துவத்தை விளக்கினார். ”தமிழ்நாட்டிலிருந்து ஈழத் தமிழ்ச் சமூகம் பலவிதங்களில் வேறுபட்டது. அங்கே இன்னும் தாய்வழிச் சமூகத்தின் நல்ல விழுமியங்கள் தொடர்ந்துகொண்டிருக்கின்றன. அதிலும் குறிப்பாக யாழ்ப்பாணத்துச் சமூகம் பலவிதங்களில் தனித்தன்மை கொண்டதாக இருப்பதை சிவத்தம்பி எடுத்துக்காட்டியிருக்கிறார்.ஒரு குடும்பத்தின் சொத்தை சீதனம், முதுசம் , தேடிய தேட்டம்  என மூன்றாக அங்கே பிரிக்கிறார்கள், சீதனம் என்பது தாய்வழியில் வருவது.முதுசம் என்பது தந்தைவழியில் வருவது, தேடிய தேட்டம் என்பது ஒருவரது சுய சம்பாத்தியத்தில் வருவது. இவை மூன்றிலுமே பெண்ணுக்குப் பங்கு உண்டு. இத்தகைய தனித்தன்மைகளையெல்லாம் சிவத்தம்பி விளக்கியிருக்கிறார்” என்றார்.

பேராசிரியர் பஞ்சாங்கம் பேசும்போது கோவையில் நடைபெற்ற உலகத்தமிழ் மாநாட்டின்போது சிவத்தம்பியை சந்தித்ததை நினைவுகூர்ந்தார்.” இன்று தமிழ்ப் பேராசிரியர்கள் பலர் சமூக அக்கறை இல்லாமல் இருக்கின்றனர். சிவத்தம்பியிடமிருந்து நாம் முக்கியமாகக் கற்றுக்கொள்ளவேண்டியது அவரது சமூக அக்கறையைத்தான். கைலாசபதியும் ,சிவத்தம்பியும் சமூக அக்கறையோடு இருந்ததற்கு அவர்களது மார்க்சியச் சார்பு ஒரு முக்கிய காரணம்.இடதுசாரிச் சார்பு இருந்தாலும் அவர் ஒருபோதும் நிறுவனமயப்பட்டுவிடவில்லை” என்றார் பஞ்சாங்கம். 

பேராசிரியர் ந.தெய்வசுந்தரம், தான் தமிழ் எம்.ஏ படிப்பில் சேர்ந்ததும் சிவத்தம்பிக்குக் கடிதம் எழுதியதாகவும் முன்பின் தெரியாத மாணவனான தன்னையும் மதித்து பல்வேறுவிதமான வழிகாட்டுதல்களைத் தந்து நான்கு பக்கக் கடிதமொன்றை சிவத்தம்பி எழுதியதாகவும் குறிப்பிட்டார்.மார்க்சியக் கண்ணோட்டம் இருந்ததனால்தான் இலக்கியத்தையும் சமூகத்தையும் அரசியலையும் அவரால் சரியாக அணுகமுடிந்தது என்று அவர் சொன்னார். "இருபதாம் நூற்றாண்டின் துவக்கத்தில் இருந்த ஜோசப் நீதாம் போன்ற மார்க்சியச் சார்பு விஞ்ஞானிகளின் கருத்துக்களைஎல்லாம் அவர் அறிந்திருந்தார். அவற்றைத் தன் எழுத்துக்களில் பயன்படுத்தினார்." என்றும் அவர் குறிப்பிட்டார்.   

பேராசிரியர் மே.து.ராசுகுமார் , “ பேராசிரியர் சென்னையில் தங்கியிருந்தபோது ஒரு விருப்பத்தை வெளியிட்டார். இலங்கை அரசியல் தொடர்பாக தனது கருத்துக்களையும் அனுபவங்களையும் எழுதித்தருகிறேன்,ஆனால் அவற்றைத் தான் இறந்தபிறகே வெளியிடவேண்டும் என்று கூறினார். ஆனால் அவரது கண்பார்வை பழுதுபட்டதால் அவரால் அதை எழுதமுடியாமல் போய்விட்டது. நிறுவனம் சார்ந்து இருப்பதால் ஒருவர் சரியாக சிந்திக்கமுடியாது என்று சொல்லமுடியாது. சிவத்தம்பி துவக்க காலம் முதலே கம்யூனிஸ்ட் கட்சியோடு தொடர்புகொண்டுதான் இருந்தார். கோவை மாநாட்டுக்கு வருவதற்கு முன்புகூட இங்கிருக்கும் இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சியைச் சார்ந்த தோழர்கள் என்ன சொல்கிறார்கள் என்று கேட்டுக்கொண்டுதான் வந்தார்.” என்றார்.

பேராசிரியர் பெ.மாதையன் சங்க இலக்கியம் குறித்த ஆய்வுகளில் சிவத்தம்பியின் பங்களிப்புகளை விரிவாக எடுத்துரைத்தார்.புதிதாக செய்யப்பட்ட தொல்லியல் ஆய்வுகளின் முடிவுகளுக்கேற்பத் தனது  ஆய்வு முடிவுகளை மாற்றிக்கொள்ள அவர் ஒருபோதும் தயங்கியதில்லை.ஐராவதம் மகாதேவனின் நூல் வெளியானதும் அதைப்பற்றி விரிவாக எழுதினார். அதுபோலவே ஆதிச்சநல்லூர் அகழ்வாய்வுகள் குறித்த பேராசிரியர் ராஜனின் கருத்துகளையொட்டித் தனது பார்வையை மாற்றிக்கொண்டார். வேளாண் சமூகத்தில்தான் உபரி உற்பத்தி அதிகமாக இருக்கும் எனவே அங்குதான் அரசுருவாகத்துக்கான வாய்ப்புகள் அதிகம் என்று எழுதிவந்த அவர் ராஜனின் புத்தகத்தைப் படித்தபிறகு வேளாண்மை அவ்வளவு சிறப்பாக இல்லாத சேர நாட்டில் எப்படி அரசுருவாக்கம் நடந்தது என்பதையும் அங்கு அயல்நாட்டு வாணிபத்தின் அடிப்படையில் உபரி உற்பத்தி நடந்ததையும் உணர்ந்து தனது எழுத்தில் பதிவு செய்தார். அதுமட்டுமின்றி சொற்களுக்கும் அவற்றின் சமுதாயப் பின்புலங்களுக்கும் முக்கியத்துவம் அளித்தவர் அவர்.  இறுதிவரை அவர் துடிப்போடு செயல்பட இத்தகைய ஆய்வு அணுகுமுறையே காரணம்” என்றார்.  

இறுதியாகப் பேசிய, பேராசிரியர் வீ.அரசு ” சிவத்தம்பியின் பங்களிப்பு மூன்று விதங்களில் முக்கியமானது. தென்னிந்திய வரலாற்றை அதிலும் குறிப்பாகத் தமிழக வரலாற்றை  ஆய்வுசெய்ய முற்படுகிற ரொமிலா தாப்பர், இர்ஃபான் ஹபீப் உள்ளிட்ட வட இந்திய ஆராய்ச்சியாளர்கள்  சிவத்தம்பியின் ஆய்வேட்டையும் அவர் உலகத் தமிழ் மாநாடுகளில் வாசித்த கட்டுரைகளையும்தான் பெரும்பாலும் ஆதாரமாகக் கொள்கின்றனர்.சமூக வரலாற்றை எழுதுவதற்கு இலக்கியத்தை எவ்வாறு பயன்படுத்தலாம் என்று காட்டியவர் சிவத்தம்பி. அது தமிழக வரலாறு குறித்த தெளிவுக்கு வழிவகுத்தது. இரண்டாவதாக, அவர் தமிழ்க் கவிதையியல் மற்றும் அழகியல் குறித்து செய்திருக்கும் ஆய்வுகள். அவை மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவை. மூன்றாவதாக, அவர் ஊடக அரசியல் குறித்து எழுதியிருப்பவை. அத்தகைய கட்டுரைகள் வெகுசன ஊடகங்களைப் புரிந்துகொள்ள மிகவும் பயன்படக்கூடியவை.” என்றார்.

கருத்தரங்கில் புதுவை , கடலூர் , திண்டிவனம் , விழுப்புரம் ஆகிய ஊர்களைச் சேர்ந்த தமிழ் உணர்வாளர்களும் புதுவைப் பல்கலைக்கழகம், தாகூர் கலைக்கல்லூரி, மதகடிப்பட்டு மற்றும் மைலம் ஆகிய இடங்களில் இருக்கும் கல்லூரிகளைச் சேர்ந்த இருநூறுக்கும் அதிகமான மாணவர்களும், ஆய்வாளர்களும் கலந்துகொண்டனர். 

Tuesday, August 2, 2011

பேராசிரியர் கா சிவத்தம்பி நினைவுக் கருத்தரங்கம்



ஓட்டல் ராம் இன்டர்நேஷனல் புதுச்சேரி 
06.08.2011 சனிக் கிழமை காலை 10 மணி 
தலைமை 
ரவிக்குமார் 

கருத்துரை 
பேராசிரியர்  வீ .அரசு
பேராசிரியர் பெ. மாதையன் 
பேராசிரியர் ந .தெய்வசுந்தரம் 
பேராசிரியர் மே .து.ராசுகுமார்
 பேராசிரியர் க. பஞ்சாங்கம் 
பேராசிரியர் பக்தவத்சல பாரதி 
 
மணற்கேணி - கா . சிவத்தம்பி சிறப்பிதழ் 
வெளியிடுபவர் : பேராசிரியர் வீ .அரசு 
பெற்றுக்கொள்பவர் : எழுத்தாளர் இமையம்

அனைவரும் வருக  

மணற்கேணி பதிப்பகம் 
புதுச்சேரி