இதே போன்றதொரு கடிதம் பிரதமருக்கும் எழுதப்பட்டுள்ளது
Monday, August 29, 2011
இஸ்லாமிய சகோதரர்களே மரண தண்டனைக்கு எதிராகக் குரல் கொடுங்கள்
தமிழகம் முழுவதும் பேரறிவாளன், சாந்தன் ,முருகன் ஆகியோருக்கு விதிக்கப்பட்டிருக்கும் மரண தண்டனையை ரத்து செய்யவேண்டும் என்ற குரல் ஓங்கி ஒலித்து வருகிறது. சாதி, மதம் ஆகியவற்றைக் கடந்து ஒலிக்கின்ற இந்தக் குரலை மாணவர்கள் தன்னெழுச்சியாக எதிரொலித்து வருகிறார்கள். செங்கொடி என்ற இளம்பெண் தன்உயிரை இந்தப் போராட்டத்துக்கு ஈகம் செய்திருக்கிறார். இது ரம்ஜான் காலம். இஸ்லாமிய சகோதரர்கள் நோன்பிருந்து தமது மதரீதியான கடமையை ஆற்றி வருகிறார்கள். அதனால் அவர்கள் இந்தப் போராட்டங்களில் போதிய அளவில் பங்கெடுக்க முடியவில்லை. பேரறிவாளன், சாந்தன் ,முருகன் ஆகிய மூவருக்கும் தூக்கிலிடும் தேதி குறிக்கப்பட்டுவிட்ட நிலையில் , அவர்களைக் காப்பாற்றும் அதிகாரம் தனக்கு இல்லை எனத் தமிழக முதல்வர் கைவிரித்துவிட்ட நிலையில் தமிழக மக்களின் போராட்டம் ஒன்றே அந்த உயிர்களைக் காக்க முடியும். எனவே இஸ்லாமிய சகோதரர்களும் இஸ்லாமிய இயக்கங்களும் இந்தப் போராட்டத்தில் தம்மை ஈடுபடுத்திக்கொள்ள வேண்டும். இஸ்லாமிய மார்க்கம் மரணதண்டனைக்கு ஆதரவானது இல்லை என்பதை ஆஸ்கர் அலி எஞ்சினியர் போன்ற ஆய்வாளர்கள் தெளிவுபடுத்தி இருக்கிறார்கள். அதுகுறித்த ஒரு கட்டுரை இதோ : Islam and Capital Punishment ASGHAR ALI ENGINEER Islam does not approve of any life being taken without any just cause or very valid ground. The Qur'an says in verse 5:32 "We prescribed for the Children of Israel that whoever kills a person, unless it be for manslaughter or for mischief in the land, it is as though he had killed all human beings. And whosoever saves a life, it is as though he had saved the lives of all human beings. This is very strong statement about the value of human life. Islam would not approve of any life being taken as life is creation of Allah and representative of all living beings on earth. Life is creation of Allah and Qur'an being word of Allah is very respectful of life. Killing any person unjustly is, in the eyes of Allah, killing entire humanity and saving one life is, in the eyes of Allah, saving of entire humanity. Some people assume that Islam stands for capital punishment and quote the verse on qisas (2:178) in support of their argument. The verse is as under: "O ye who believe!
The law of equality is prescribed to you
In cases of murder;
The free for the free,
The slave for the slave,
The woman for the woman.
But if any remission
Is made by the brother
Of the slain, then grant
Any reasonable demand,
Compensate him
With handsome gratitude,
This is concession
And a Mercy
From your Lord
After this, whoever
Exceedes the limits
Shall be in grave penalty."
The whole spirit of this verse is not of killing the killer but to pardon him or to reduce the penalty, which is described as takhfif min rabbikum (i.e. reduction or remission from the Merciful Lord). Though the earlier part of the verse appears to justify killing in retaliation but it is not the spirit of the verse. Abdullah Yusuf Ali whose translation is quoted above also writes in the footnote, "Note first that this verse and the next make it clear that Islam has much mitigated the horrors of the pre-Islamic custom of retaliation. In order to meet the strict claims of justice, equality is prescribed, with a strong recommendation for mercy and forgiveness." He further adds to strengthen his argument that "to translate qisas, therefore, by retaliation, is I think incorrect. The Latin legal term Lex Talionis may come near it, but even that is modified here. In any case it is best to avoid technical terms for things that are very different. "Retaliation" in English has a wider meaning equivalent almost to returning evil for evil, and would more fitly apply to the blood feuds of the Days of ignorance. Islam says: if you must take a life for life, at least there should be some measure of equality in it; the killing of the slave of a tribe should not involve a blood feud where many free men would be killed; but the law of mercy, where it can be obtained by consent, with reasonable compensation, would be better." Thus it will be seen from above that firstly, the Qur'an is dealing with very complex pre-Islamic situation in which ruthless blood feud went on for generations involving endless bloodshed of hundreds of innocent people. The Qur'an, in such situations, applies the law of equality (not of retaliation as explained by Abdullah Yusuf Ali) to minimise bloodshed. Secondly, the Qur'an, being a divinely revealed Book from the Merciful Lord, transcends prevailing norms and gives us the concept of remission and compensation. Islam, while dealing with the given situation, also desired to equip humanity with new morality for emergence of new human person. This morality was based not on the old concept of retaliation but on the new concept of mercy and compassion, the core values of the new morality. But it is also to be borne in mind that howsoever great the new morality and ethical values the given social context cannot be ignored altogether. The idea is to carry the people embedded in old traditions with new morality and to influence them at deeper level. At times this can be done only by creative blend of the given and transcendent in a way that transcendent emerges as the new ethical nor and the given fades out slowly. But those who do not absorb the true spirit of the Qur'an insist literally on certain words of the scripture and refuse to see the real import of new and transcendent morality. They insist on words like qisas (law of equality or retaliation as translated by some others) and want to kill the murderer in retaliation as the proper Islamic punishment. They forget that it is the spirit of new morality imparted by the Qur'an which is far more important than certain concessions to the given situation. The Qur'an is basically against executing any human being in ideal circumstances. It also warns believers not to kill any other believer except by mistake. Thus we read in verse 4:92 as under: Never should a believer kill a believer;
But (if it so happens) by mistake,
(Compensation is due);
If one so kills a believer,
It is ordained that he
Should free a believing slave,
And pay compensation
To the deceased's family,
Unless they remit it freely.
If the deceased belonged
To a people at war with you,
And he was a Believer,
The freeing of a believing slave
(Is enough). If he belonged
To a people with who
Ye have a treaty of mutual
Alliance, compensation should
Be paid to his family,
And a believing slave be freed.
For those who find this
Beyond their means, (is prescribed)
A fast for two months
Running; for Allah hath
All knowledge and all wisdom.
Thus it will be seen that Qur'an warns against killing any believer and if it takes place by mistake or accidentally the killer should normally free a slave and compensate the family of the one killed by mistake. Thus the Qur'an fulfils two objectives together: getting slaves freed and accord compensation to the family of deceased. And if the person killed belongs to those at war with the killer, the family of the killed may not be compensated but a slave ought to be freed in any case. And where compensation is to be paid and the killer has no means at his command he should fast for two months continuously to purify himself. Thus the objective is to reform the killer. However, if a person kills anyone deliberately even then the Qur'an does not talk of awarding death punishment. It says in 4:93: If a man kills a believer
Intentionally, his recompense
Is Hell, to abide therein
(Forever); and the wrath
And the curse of Allah
Are upon him, and
A dreadful penalty
Is prepared for him.
If a man kills some one intentionally it is Allah who will punish him and his recompense will be hell in which he will abide forever. Even in such cases one should not sentence the killer to death. Since the Qur'an is talking here of the punishment in hereafter it does not mean that human beings, in order to meet the requirements of given situatio, cannot make laws to punish a person in this world too. Either one can be imprisoned or some similar physical punishment could be given. However, one should not take life, which is sacred and has been created by Allah. The Qur'an has prescribed rigorous standard of justice and it is quite possible that despite scrupulous intentions one may not be able to fulfil the rigorous standard of justice and may sentence a person to death this snuffing out life which is creation of Allah. It is quite obvious that it is very difficult to get foolproof witnesses in human situations. The Qur'an also lays down rigorous standards for giving witness. If one does not bring forth witnesses after making accusation such persons are liars unto Allah (see 24:13). And obviously the witnesses should be quite truthful. The Qur'an lays down for witnesses that: O ye who believe!
Stand out firmly
For justice, as witnesses
To Allah, even as against
Yourselves, or your parents,
Or your kin, and whether
It be (against) rich or poor;
For Allah can best protect both,
Follow not the lusts
(of your hearts), lest ye
Swerve, and if ye
Distort (justice) or decline
To do justice, verily
Allah is well acquainted
With all that ye do.
The Qur'anic standard of justice is so rigorous that one should stand witness truthfully even if it goes against oneself, against ones parents and against ones kin and should not swerve from the path of truth even while giving witness against rich or poor. This assertion of being truthful witnesses is again repeated in the verse 5:8 when the Qur'an says:
Unless murder trial is based on such truthful witnesses as laid down in two above verses it cannot be said to be a just and fair trial. It is well known that hardly any trial in our courts will come up to such rigorous standards of testimony and truth. In many cases the prosecutors that is the police themselves are known to fabricate charges against the accused. Even if the trials are based on proper charges delays in trial vitiate the trial. The witnesses produced may forget the details or even the main points in trial and such trial can never be fair and reasonable. Also, in most of the cases death sentences are given to the poor. There are hardly any cases in which a rich and powerful is condemned to be hanged. Despite the Qur'an's warning not to be swayed by any other considerations except that of truth there is hardly any believer who measures up to the Qur'anic standard. And if a person against whom testimony is being given happens to be poor considerations of truth may hardly matter. It also happens that to save rich, poor may be made a sacrificial goat by producing false witnesses. It can happen in case of personal vendetta also. Of course here we are referring to cases of biases or personal vendetta or power of the powerful. What if a case is based on caste iron proof and the murderer also happens to be a hardened criminal who has committed murder in a well-planned manner? And such cases may not be rare in our world today. There are Mafia dons in most advanced countries who kill innocent people for money and accumulate great deal of wealth. Should such people not be hanged? Firstly such people are hardly ever caught and even if caught it is difficult to prove charges against them as they never commit murder themselves but employ someone else to do the dirty work. Secondly they terrorise the witnesses and vitiate the whole process of justice and it becomes impossible to prove anything with certainty. But again the argument even if theoretically, may be made that what if such a criminal is caught and case against him is proved beyond any measure of doubt? Should he be hanged? There is doctrine of awarding death sentence in rarest of the rare cases. Should that doctrine be employed in such cases? The answer should be no. For, if the purpose of death sentence is to create fear in the minds of such people it will be a singular failure. Such cases are after all rare and in most of the cases such criminals go Scot free and all other such criminals will think that cases against them will be difficult to prove and hence such death sentence will fail to achieve its purpose any way. Instead if all the properties of such a gangster is confiscated (and such gangsters are known to collect great deal of illegitimate wealth) and distributed among the bereaved of those killed, may serve more exemplary sentence. The criminal himself could be sentenced to hard labour for life and an attempt may be made to reform him. Who knows he might be reformed. The ultimate goal of law should be to reform even hardened criminals and make them useful members of society again. It would be more in keeping with the Mercy of Allah and His Wisdom than killing a person. The ultimate goal of the Qur'an also is to enforce good and forbid evil from the society. There are numerous verses to this effect in the Holy Qur'an. If we want to achieve this goal prisons should be converted into reformatories so that criminals should also be made into useful and law abiding citizens. By hanging a few poor and weak persons we are not going to achieve anything. I am quite aware of the concept of the hudud punishment in Shari'ah. One may argue that how one can go beyond these hudud punishments? It should be remembered that the shari'ah laws are also based on the customary law (adat) of the society. However, as pointed out by Shah Waliyullah also in his magnum opus Hujjat Allahil Balighah that customary law of one society or one generation should not be imposed on other society and other generation. The law in such matters should evolve with the society and changing times. The ultimate goal of the law should be to produce human beings of high moral character and to remove evil from the society. In Qur'anic words ma'ruf (good) should be spread and munkar (evil) should be forbidden form the society. The laws are means to achieve this moral goal. It is final goal which is more important than the law itself. According to the Qur'an all human beings have been created honourable and in the best of mould (see 17:70 and 4:95). The human persons are fragile and often slip into the category of lowest of the low but than it is for guides and reformers to restore their character and bring them back to the best of the mould. It cannot be done through punishments alone. Punishments can serve very limited purpose and in some immediate cases. The ultimate goal should be to reform a person through proper guidance and through love and wisdom. Apart from justice love, mercy and wisdom are ultimate values of the Qur'an and these values should inspire us in making our laws also. We should also keep in mind that the poor and weaker sections of the society should not become victims of our laws which is what is happening in our modern capitalist society. The powerful use the law only to victimise the poor and helpless. It is defeating the very purpose of law. Death sentence too is used against such vulnerable section of society. The powerful anyway evade it. We should, therefore, remove this curse from the society and save thousands of helpless people from gallows who often die for no fault of theirs. They deserve mercy, more than others and reformation would help them immensely. It is society, which makes criminal out of them by depriving them of basic needs of life and it is for the guardians of society to see that they are restored as useful citizens of the country. When a child stole some fruits from the orchard of his master and this was reported to the holy Prophet, he, rather than punishing the child for stealing, required his master to educate the child properly and meet his basic needs to make him a useful human being. Is this not the good example for being adopted to combat crime in the society? http://www.csss-isla.com/iis-archive113.htm | |
Sunday, August 28, 2011
மரணதண்டனைக்கு எதிரான போராட்டம் :இளம்பெண் செங்கொடி தீக்குளிப்பு
 |
| தீக்குளித்து உயிர்நீத்த செங்கொடி |
 |
| மக்கள் மன்றம் தோழர்களுக்கு |
திருமாவளவன் ஆறுதல்
தமிழ்நாட்டில் ஒவ்வொருநாளும் மரணதண்டனைக்கு எதிரான போராட்டம் வலுப்பெற்று வருகிறது. பேரறிவாளன், சாந்தன்,முருகன் ஆகியோரது மரண தண்டனையை ரத்து செய்யவேண்டும் என்று முழங்கி செங்கொடி என்ற இளம்பெண் தீக்குளித்து உயிர் துறந்திருக்கிறார்.
காஞ்சிபுரத்தில் உள்ள மக்கள் மன்றம் என்ற அமைப்பைச் சேர்ந்த செங்கொடி ஓரிக்கை என்ற கிராமத்தில் பிறந்தவர்.சிறுவயதிலேயே தாயை இழந்துவிட்ட அவரை சுமார் எட்டு வயதாக இருக்கும்போதே மக்கள் மன்றத்தில் கொண்டுவந்து வளர்த்துள்ளனர். இப்போது அவருக்கு வயது இருபத்தொன்று. கலைநிகழ்ச்சிகளில் கலந்துகொண்டு அரசியல் பாடல்களைப் பாடுவதிலும், ஆடுவதிலும் தேர்ச்சி பெற்றவர் செங்கொடி. அரசியல் ரீதியான விழிப்புணர்வுள்ளவர், பலவிதமான நூல்களையும் தேடிப்பிடித்துப் படிப்பவர். அண்மைக்காலமாக மரண தண்டனைக்கு எதிரான போராட்டங்களில் மிகுந்த ஈடுபாட்டுடன் கலந்துகொண்டிருந்தார். நேற்று இரவு மக்கள் மன்றத்தின் பொறுப்பாளர் தோழர் மகேஷ் அவர்களோடு பேரறிவாளன், சாந்தன், முருகன் ஆகியோரது தூக்குத் தண்டனை குறித்து அவர் வெகுநேரம் கவலையோடு விவாதித்திருக்கிறார். இன்று மக்கள் மன்றத் தோழர்கள் மறைமலை நகரில் நடைபெற்ற மரண தண்டனை ஒழிப்பு மாநாட்டில் கலந்துகொள்ள சென்றுவிட்ட நிலையில் செங்கொடிகடிதம் ஒன்றை எழுதி வைத்துவிட்டு காஞ்சிபுரம் வட்டாட்சியர் அலுவலகத்துக்கு எதிரில் வந்து மாலை ஐந்தரை மணியளவில் 'மரண தணடனை ஒழிக!' என முழக்கம் எழுப்பியவாறு தான் கொண்டுவந்திருந்த கேன்களில் இருந்த பெட்ரோலை தன்மீது ஊற்றி தனது உடலில் தீவைத்துக்கொண்டிருக்கிறார். அங்கிருந்தவர்கள் அவரை மருத்துவமனையில் கொண்டுவந்து சேர்த்துள்ளனர். ஆனால் அங்கு அவரது உயிர் பிரிந்துவிட்டது. அவர் உயிரிழந்த செய்தி மாநாட்டு மேடையில் இருந்தபோது எங்களுக்குத் தெரிவிக்கப்பட்டது. மாநாடு முடிந்ததும் தலைவர் திருமாவளவன் அவர்களோடு காஞ்சிபுரம் சென்றேன். அங்கு இருந்த மக்கள் மன்றம் தோழர்களுக்கு ஆறுதல் சொன்னோம். 29 அல்லது 30 ஆம் தேதி செங்கொடியின் இறுதி நிகழ்ச்சி நடத்தப்படலாம்,அதுவரை அவரது உடல் பொதுமக்களின் அஞ்சலிக்காக வைக்கப்படும்.
தோழர் செங்கொடி மிகவும் ஏழ்மையான இருளர் என்ற பழங்குடியினக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர்.அவர் எழுதிவைத்துவிட்டுச் சென்ற கடிதம்:
“ தோழர் முத்துக்குமாரின் உடல் தமிழகத்தை எழுப்பியதுபோல் என்னுடைய உடல் இந்த 3 தமிழர்களின் உயிரைக் காப்பாற்றப் பயன்படும் என்ற நம்பிக்கையுடன் செல்கிறேன்.
இப்படிக்கு
தோழர் செங்கொடி”
மரண தண்டனை ஒழிப்பு மாநாடு :செப் 8 ஆம் தேதி பத்துலட்சம் பேர் வேலூரை முற்றுகையிட முடிவு
மரண தண்டனையை ஒழிக்கவேண்டும் என்ற கோரிக்கையை முன்வைத்துத் தமிழ்ப் பாதுகாப்பு இயக்கம் சார்பில் சென்னை மறைமலை நகரில் மாபெரும் மாநாடு இன்று (28.08.2011) நடைபெற்றது. பாட்டாளி மக்கள் கட்சியும் விடுதலைச் சிறுத்தைகளும் சேர்ந்து நடத்திய இந்த மாநாட்டில் விடுதலை ராசேந்திரன், பேராசிரியர் சுபவீ, பெரியவர் ஆனைமுத்து , பா.ம.க வைச் சேர்ந்த கோ.க.மணி, வேல்முருகன் ஆகியோரும் வி.சி.க சார்பில் ரவிக்குமார்,சிந்தனைச்செல்வன் ஆகியோரும் பேசினர். இறுதியாக எழுச்சித் தமிழர் தொல்.திருமாவளவன், மருத்துவர் ராமதாஸ் ஆகியோர் உரையாற்றினர். செப்டம்பர் ஆறாம் தேதி தமிழகத்தின் எட்டு திசைகளிலிருந்தும் ஊர்திப்பயணமாகப் புறப்பட்டு எட்டாம் தேதி சுமார் பத்து லட்சம் பேர் வேலூரில் கூடி மரண தண்டனைக்கு எதிராகத் தம் உணர்வுகளைத் தெரிவிப்பது என மாநாட்டில் அறிவிக்கப்பட்டது. மாநாட்டில் ‘மரண தண்டனையை ஒழிக்கவேண்டும்’ என ஒற்றைத் தீர்மானம் மட்டும் நிறைவேற்றப்பட்டது. நான்கு நாள் இடைவெளியில் கூட்டப்பட்ட இந்த மாநாட்டில் சுமார் இருபதாயிரம் பேர் கலந்துகொண்டனர்.
தாய்த் தமிழ்ப் பள்ளியில் கல்வி வளர்ச்சி நாள்
சுதந்திர தினத்தை கல்வி வளர்ச்சி நாளாகத் திண்டிவனம் ரோசனை பகுதியில் அமைந்திருக்கும் தாய்த் தமிழ்ப் பள்ளியில் கொண்டாடினார்கள். அதில் சிறப்பு விருந்தினராகக் கலந்துகொண்டு பல்வேறு போட்டிகளில் வெற்றிபெற்ற மாணவ மாணவியருக்குப் பரிசுகளை வழங்கினேன். விழாவை மிகவும் சிறப்பாக ஆம் தேதி ஒருங்கிணைத்திருந்தார் பேராசிரியர் கல்யாணி. விடுதலைச் சிறுத்தைகள் கட்சியின் தலைவர் தொல்.திருமாவளவன் அவர்களின் பிறந்த நாளான ஆகஸ்டு 17 ஆம் தேதி அந்தப் பள்ளியில் பயிலும் மாணவர்களுக்கு வடை பாயாசத்தோடு சிறப்பு மதிய உணவு வழங்குவதற்காக நான் 1800 ரூபாய் நன்கொடை அளித்தேன். ஒருநாள் மதிய உணவு வழங்கச்சொல்லி எழுத்தாளர் தேன்மொழி நன்கொடை அளித்தார்.
Friday, August 26, 2011
அம்பேத்கர் வழியில் வந்த அவர்களை வணங்குகிறேன்!
இன்று (26.08.2011) காலை சுமார் பதினொரு மணியளவில் பல்கலைக்கழக மானியக் குழுவின் (யு.ஜி.சி) முன்னாள் தலைவர் திரு.எஸ்.கே.தோரட் என்னைத் தொலைபேசியில் தொடர்புகொண்டார்.அவர் இந்து நாளேட்டில் லோக்பால் குறித்து எழுதியிருந்த கட்டுரையைச் சுட்டிக்காட்டிப் பாராட்டினேன். அவருடைய கட்டுரை வெளியானதற்கு முந்தைய நாள்தான் அருந்ததி ராயின் கட்டுரை வெளியாகியிருந்தது .(இதை எழுதும்போது இந்து நாளேட்டின் இணையதளத்தை சோதித்தேன். அருந்ததியின் கட்டுரைக்கு 1031 எதிர்வினைகள் பதிவாகியிருந்தன. தோரட்டின் கட்டுரைக்கு 229 எதிர்வினைகள் மட்டுமே பதிவுசெய்யப்பட்டிருந்தன.) இரண்டு கட்டுரைகளுமே அண்ணா அசாரேவின் வழிமுறைகளை ஏற்கவில்லை என்றபோதிலும் வேறுவேறு அணுகுமுறைகளைக் கொண்டிருந்தன.
கடந்த சில நாட்களாக இந்திய ஊடகங்களின் உயிர்க்காற்றாக மாறிவிட்டிருக்கும் லோக்பால் பிரச்சனையை மத்தியில் ஆளும் காங்கிரஸ் அரசு எப்படி தீர்க்கப்போகிறது எனத் தெரியவில்லை. பிரதமர் மன்மோகன் பேசியதற்கும், ராகுல் பேசியதற்கும் இடையே நிறைய வேறுபாடுகள் இருக்கின்றன. மன்மோகனின் சரணாகதிப் பேச்சிலிருந்து முற்றிலும் வேறுபட்டதாக ராகுலின் பேச்சு இருந்தது.நாளையதினம் நாடாளுமன்றத்தில் வெளிப்படப்போவது மன்மோகனின் கருத்தா அல்லது ராகுலின் கருத்தா என்பதைக் கவனிக்கவேண்டும். மன்மோகன்சிங் ஓய்வெடுக்கப் போவதற்கான நேரம் நெருங்கிவிட்டது என்பது தெளிவாகிவிட்டது. அவர் இனிமேலும் பிரதமர் பொறுப்பிலிருந்துகொண்டு சிரமப்படத் தேவையில்லை. அவர் பதவியில் நீடித்தால் பாரதிய ஜனதாவுக்கென்று தனியே ஒரு தலைவரை நியமிக்கத் தேவையிருக்காது. அந்த அளவுக்கு பி.ஜே.பியை வளர்க்கின்ற பணியில் ஈடுபட்டிருக்கிறார் மன்மோகன் சிங். இது காங்கிரஸின் உள்கட்சிப் பிரச்சனை என்று நாம் ஒதுங்கிக்கொள்ள முடியாது. நரசிம்ம ராவ் வளர்த்துவிட்ட இந்துத்துவம் இந்த நாட்டையே சூறையாடியது, பல்லாயிரக் கணக்கான உயிர்களைப் பலிவாங்கியது. அதுபோல மன்மோகன் சிங்கின் சரணாகதி அணுகுமுறையும் எதிர்கால இந்தியாவை நாசம் செய்யப் போகிறது. அதில் சந்தேகமே இல்லை.
தோரட்டோடு பேசிக்கொண்டிருந்தபோது அவரிடம் லோக்பால் குறித்த என் கருத்துகளைப் பகிர்ந்துகொண்டேன். தற்போது அரசுப் பணிகளில் மட்டும்தான் இட ஒதுக்கீடு இருக்கிறது.அதுவும் சரிவர நிரப்பப்படுவதில்லை. ’பின்னடைவுப் பணியிடங்களை நிரப்புவோம்’ என்பது அரசியல் கட்சிகளின் போலி வாக்குறுதிகளில் ஒன்றாகிவிட்டது.பதவி உயர்வுகளில் இட ஒதுக்கீடு இல்லை என்றார்கள், உச்சநீதிமன்றம் அறிவுறுத்தியும்கூட பல மாநிலங்களில் பதவி உயர்வில் இட ஒதுக்கீடு கொடுக்கப்படவில்லை. தட்டுத் தடுமாறி தலித் ஒருவர் பதவி உயர்வுக்குத் தகுதி பெற்றால் அவர்மீது இல்லாததும் பொல்லாததுமான குற்றச்சாட்டுகளைச் சொல்லி அவருக்கு ‘மெமோ’ கொடுத்து , பதவி உயர்வுக்குத் தகுதியில்லாமல் ஆக்கிவிடுவது ஆதிக்க சாதியினரின் சதிவேலைகளில் ஒன்று. அப்படியான சூழலில் அண்ணா அசாரேவின் லோக்பால் மசோதா சட்டமாகிவிட்டால் அதனால் தலித்துகள் அதிகம் பாதிக்கப்படுவார்கள். ஏற்றத் தாழ்வுகளை அடிப்படையாகக் கொண்ட இந்திய சமூகத்தில் எல்லையற்ற அதிகாரத்தோடு ஒரு அமைப்பு உருவாக்கப்பட்டால் ,அதில் தலித்துகள் இடம்பெறுவதற்கு வழியில்லையென்றால் நிச்சயம் அது சாதிய சமூகத்தின் பாரபட்சங்களை மறு உற்பத்தி செய்யும். செல்வாக்கு உள்ளவர்களையும், வலிமையானவர்களையும் லோக்பால் அமைப்பு தண்டிக்கும் என்று சொல்ல முடியாது, ஆனால் தலித்துகள் நிச்சயம் அதனால் பலியிடப்படுவார்கள். இந்த ஆபத்தை உணர்ந்தே தலித் அறிவுஜீவிகள் லோக்பால் மசோதாவை, அண்ணா அசாரேவை எதிர்க்கிறார்கள்.
தோரட் ஒரு யோசனையைத் தெரிவித்தார். ’தலித் ஒருவரைப் பற்றி லோக்பால் அமைப்பிடம் புகார் தெரிவிக்கப்பட்டால் அந்தப் புகாரில் சாதிய காழ்ப்பு இருக்கிறதா என்பதை ஆராயவேண்டும். அப்படி ஆராய்வதற்குத் தனியே ஒரு அமைப்பை உருவாக்கத் தேவையில்லை. தற்போது மத்தியிலும் மாநிலங்களிலும் இருக்கின்ற தாழ்த்தப்பட்டோர் ஆணையமே அதற்குப் போதும்’ என்று தோரட் சொன்னார்.அதைப்பற்றி விரிவாக ஒரு கட்டுரை எழுதி அதை நாடாளுமன்ற தலித் உறுப்பினர்களிடையே சுற்றுக்கு விட்டிருப்பதாகவும் சொன்னார்.
பாபர் மசூதி இடிப்பின்போதும் அதற்குப் பிறகான வன்முறைகளிலும் எஸ்.சி/எஸ்.டி பிரிவைச் சேர்ந்தவர்கள் ஈடுபட்டதாகப் பழிபோட்டார்கள். அதுபோலத்தான் குஜராத் கலவரத்துக்குப் பிறகும் சொன்னார்கள். லோக்பாலைப் பற்றியும் அப்படியொரு விமர்சனம் வந்திருக்கலாம். ஆனால் அதற்கு வாய்ப்பெதுவும் தராமல் தலித்துகள் சரியாகத் தமது உணர்வுகளை,ஐயங்களை வெளிப்படுத்தி வருகிறார்கள். அம்பேத்கர் வழியில் வந்த அவர்களை வணங்குகிறேன்!
PEOPLE’S UNION FOR DEMOCRATIC RIGHTS - PRESS RELEASE
26TH August 2011
Commute the Death Sentence of Santhan, Murugan and Perarivalan
The People’s Union for Democratic Rights, Delhi (PUDR) is deeply distressed by the President’s rejection of the appeal for mercy for the three accused in the Rajiv Gandhi assassination case. The three accused, Santhan, Murugan and Perarivalan had been awarded the death penalty in 1997 by the TADA Court and the same was confirmed by the Supreme Court in 1999. While the crime committed is heinous, there are a number of reasons that should permit commutation of their sentence to life imprisonment.
The trial of the accused was conducted in a TADA court with all the associated biases of altered procedures and that TADA permitted. Hearing the appeal, the Supreme Court had to conclude that nothing has been established to show that the accused attempted to overawe the government or to strike terror in the people and therefore the accused were acquitted of the charges under TADA. (pa. 59, 61, 67 1999 (5) SCC 253, Nalini & ors. Vs Union of India). Yet the fact that the trial was conducted under TADA unfairly affected those accused.
TADA specifically barred appeal to the High Court. Thus the accused were denied one of the two appeals that are available to every person sentenced to death.
TADA also permitted the admissibility of confessions to the police as evidence. Normal law disallows such confessionals since these are routinely taken through torture. The conviction in the present case was crucially based on confessions by 17 of the accused which each of the accused retracted once they reached the court, alleging that these were extracted under duress. One of the accused died while in police custody. These facts should have been sufficient to prohibit the use of the 17 confessionals, but the same was not done.
The atmosphere surrounding a TADA court and the impact it has on even the judicial mind, let alone that of the opinion makers in society, weighs the scales heavily against the accused.
The Supreme Court judgement also clearly records that the accused had no intention to kill any person other than Rajiv Gandhi. The Court records that the motivation of the accused was to avenge the atrocities committed by the IPKF in Sri Lanka. Given this fact alone, there is little to fear a repeat of similar crime.
Today, when the President on the advice of the Union Cabinet has rejected the mercy appeal, there are many more reasons to be sympathetic to the mercy appeal:
1. Exemplary conduct has been exhibited by the accused during their 20 years in prison. Perarivalan completed his BCA and is pursuing the MCA course. He has helped educate many illiterate and semi-literate prisoners, has helped many in passing their Class 10, 12 and even graduate level exams, has formed a musical troupe teaching both instrumental and vocal music. Prisoners taught by him have formed a „Perarivalan Kalvi Paasarai‟ which is assisting children from poor and impoverished background to get education. Murugan passed the BCA and MCA as well as certificate courses in Radio & TV mechanics and Two wheeler engine mechanics. He is a talented painter and an exhibition of his paintings was inaugurated by the former Director General Prisons. Santhan has written numerous poems, short stories and a novel. One novel was highly acclaimed in Tamil literary circles and his poems have been published in many magazines. He also tends to the temple in the prison and conducts the daily pujas. The three prisoners have not been accused of committing any prison offence or come for any adverse notice by the prison officials in their 20 years on stay there.
2. There has been a delay of 12 years in the examining of the mercy petition. This has led to the three prisoners undergoing a sentence of life imprisonment. The orders of execution being readied today amount to a second penalty for the same crime. It has been established by the courts that delay in execution is sufficient ground for commutation. (Smt. Triveniben v. State of Gujarat, 1989 (1) SCC 678; Daya Singh v Union of India 1991 (3) SCC 61). The court has also expressed its anguish at the plight of death row convicts due to prolonged delay in deciding commutation petitions. (Sher Singh v. State of Punjab (1983) 2 SCC (Cri) 248; Jagdish v State of M.P. 2009 (2009) 9 SCC 495).
3. Today there are a large numbers of people in Tamil Nadu appealing to the government to spare the lives of these three prisoners. Given the compassion shown by society at large it is only logical that the Sovereign in a democratic order should value this sentiment.
PUDR therefore appeals to the Governor and to the Government of Tamil Nadu to show compassion in sparing the lives of the three prisoners. The killing of these three persons serves no social objective today. Sparing them would in fact protect the citizens of our country from the ill-effects of promoting of revenge as a justifiable objective.
Paramjeet Singh
Harish Dhawan
(Secretaries, PUDR)
Thursday, August 25, 2011
" Why Are Dalits Not Enthusiastic About Anna's Movement? " - By Bhanwar Megwanshi
Anna Hazare's `anti-corruption' has received considerable support across the
country. The `mainstream' media is awash with stories about Anna and his
fast. It is as if there is nothing else happening in India that is worth
reporting about.
But, at the same time as the media is busy projecting Anna and his movement,
a vast section of India's population—the country's Dalits, Adivasis and
religious minorities, who are at the bottom of India's social pyramid and
who suffer the most at the hands of the corrupt system that Anna and his
supporters are supposedly denouncing—have maintained a studied distance from
this movement. Not a single well-known and respected Dalit or Adivasi
intellectual, social activist or public leader has come out in support of
the movement. Nor, too, have ordinary Dalits and Adivasis. Likewise, workers
and peasants are hardly involved in the movement. Yet, despite this, the
movement and the men leading it claim to represent the entire country!
`India Against Corruption', the outfit behind Anna's movement, claims that
it is the voice of the 120 crore people of India. But, when the tens of
crores of Dalits, Adivasis and religious minorities have evinced little
interest in the movement, how can such erroneous claims be made on their
behalf and on behalf of this movement, too? One of the reasons that Dalits,
Adivasis and religious minorities feel ignored by the movement is precisely
this sort of behavior on the part of the men behind this movement,
self-proclaimed `people's leaders' who are projecting themselves as the
messiahs of the masses.
To understand why the oppressed castes have shown little or no interest in
what is being projected by the media as independent India's supposedly
largest mass movement, the movement needs to be analysed from a caste
perspective. It is striking to note that when Anna went on a fast at Jantar
Mantar, in New Delhi, the banners that his supporters put up depicted a
whole range of icons, from `Bharat Mata' to Gandhi, Shivaji and Lakshmi Bai.
But Babasaheb Ambedkar and Mahatma Jotiba Phule, the true liberators of the
oppressed castes, were conspicuous by their absence. At the venue of the
fast, slogans like `Scrap Reservations, End Corruption!' rent the air.
Dalits who visited the venue came back thoroughly disheartened on being
confronted with the fact that the movement was distinctly opposed to
reservations for the oppressed castes.
But that was not all. When the joint drafting committee for the Lokpal was
formed and five members from `civil society' were nominated for this
purpose, not a single one of them was found to be from among the Dalits,
Adivasis or religious minorities! Moreover, not one of them was a woman!
When Dalit leaders from across the country raised their voice against this,
Arvind Kejriwal, the man who heads `India Against Corruption', replied that
one needs specialists in order to devise laws.
Is it the case, Dalits demand to know, that more than 60 years ago, a Dalit,
in the form of Babasaheb Ambedkar, was available to take up the task of
presiding over the drafting committee of the Indian Constitution, but that
today not a single Dalit can be found who is thought `capable' enough to sit
on a panel to draft a single law? True to form, here, too, questions are
raised as to the supposed merit or capabilities of Dalits.
When Dalits protested against this insinuation, Kejriwal simply replied that
the government could appoint a Dalit. In other words, reservations may be
followed in the rapidly-shrinking government sector but certainly not in the
burgeoning private sector, nor in the so-called `civil society' that falsely
claims to represent the whole of Indian society. Is it at all surprising,
then, that Dalits and other oppressed castes consider this `anti-corruption
movement' to be a cover for an `anti-reservation movement' and, hence, have
distanced themselves from it? Can Anna's team, that presides over a movement
that is funded by certain corporate houses, tell us what the movement's
stand is on reservations for the oppressed castes in the private sector?
What is the condition of Dalits in Anna's own so-called model-village of
Ralegan Siddhi? Is Anna himself a supporter of the *varna* system in the
name of `*gram* *swaraj'*? What message is being sent out to the millions of
Dalits and other oppressed communities through slogans such as `Anna is
India!', `Those who are not with Anna are thieves!' and `Reservations are
the Root of Corruption!'?
Dalit, Adivasi and religious minorities are curious to know why Anna Hazare
and his followers did not care to go on a fast when heinous atrocities were
committed against their people. Why not when Dalits were brutally massacred
in Hazare's own state of Maharashtra, in the remote village of Kharilanji,
which set off mass protests by Dalits across Maharashtra and beyond? Why not
when, under the guise of Salwa Judum, the government was seeking to crush
Adivasis protesting against oppression by branding them as Naxalites? Might
this indicate that Anna and his team have no interest at all in the
injustice and oppression that millions of Dalits, Adivasis and religious
minorities have to suffer on a daily basis? By praising Narendra Modi, who
permitted the brutal murder of several thousand innocent Muslims, Anna has
clearly shown that communalism and fascism, too, are not issues that he is
interested in struggling against. Anna did not sit on a fast to protest
against the suicides of tens of thousands of impoverished peasants in his
own Maharashtra. Given all this, is it surprising that Dalits, Adivasis and
religious minorities are, by and large, simply not interested in joining his
movement?
The oppressed castes are wary of Anna's team and its demands for another
reason. The Lokpal that Anna's team is demanding will be so powerful that it
will possess all sorts of powers—to hear complaints, to investigate
allegations, to arrest, to tap phones, to snoop in on emails and SMSes and
even to impose punishments. This enormously powerful body will be even
superior to the country's Legislature, Executive and Judiciary. The
Constitution speaks of the separation of powers of these three wings of
governance, but the Lokpal that Anna's team is demanding would clearly
subvert this structure by imposing itself, in an Unconstitutional manner,
over and above the three wings. While from a village-level *patwari* to the
Prime Minister, everyone would be answerable to the Lokpal, the Lokpal
itself would be answerable to no one at all. This clearly indicates that
under the guise of Anna's `anti-corruption movement', an uncontrollable mob
is seeking to set aside the Constitution of this country and Constitutional
provisions and do away with democracy.
Babasaheb Ambedkar was the Chairman of the Drafting Committee of the Indian
Constitution, and so Dalits have an emotional attachment to the
Constitution. If a movement sets itself above the Constitution and
challenges democracy, a key pillar of the Constitution, Dalits will refuse
to support it. That is why Dalits and other oppressed caste groups remain
indifferent to Anna Hazare's movement. And, because of this, the movement,
despite claiming to speak for the whole of India, is nothing of the sort.
Rather, it may be considered the voice of just a section of the
English-speaking middle-class Savarna Hindu minority.
(Translated by Yoginder Sikand)
Bhanwar Megwanshi is a noted social activist from Bhilwara, Rajasthan. He
edits the Hindi monthly `*Diamond India'*, a journal that deals with
grassroots' social issues. He is associated with the Rajasthan-based
Mazdoor-Kisan Shakti Sangathan (MKSS), and can be contacted on
bhanwarmegwanshi@yahoo.com/ 09829646720
Dalits call Anna stir 'upper caste'
The anti-politician feeling generated by Anna Hazare's agitation,
combined with Arvind Kejriwal's association with the Youth for
Equality, the organisation that spearheaded the anti-reservation
agitation in the AIIMS, has triggered a sense of unease among
parliamentarians belonging to Dalit and backward communities.
Dalit and OBC MPs on Wednesday lamented the "attack on the supremacy
of Parliament and the Constitution". From BJP's Hukumdeo Narain Yadav
to JD-U president Sharad Yadav and Lok Janshakti Party president Ram
Vilas Paswan, there was a sharp attack on what the MPs said was an
attempt to "undermine the Constitution".
This happened on a day when Dalit leader Udit Raj of the All India
Confederation of SC/ST Organisations led a march of around 500
activists from Jantar Mantar to India Gate against Hazare's agitation.
The rally brought peak hour evening traffic to a crawl in central
Delhi.
"Anna must clarify his stand on several issues before he speaks about
the Jan Lokpal Bill," Raj said. The protesters said Hazare's protest
was as "upper caste movement that has little to do with the oppressed
classes of society". Udit Raj's supporters criticised Team Anna's Bill
for leaving out of Lokpal's ambit NGOs, media and the corporate
sector.
Like them, the Dalit MPs too felt that the Jan Lokpal Bill assumes
supremacy of an unelected panel over legislature, executive and the
judiciary. This has instilled a fear among MPs belonging to weaker
sections who perceive Hazare's stir as an upper- caste movement.
Narain Yadav, a Lok Sabha MP from Bihar, expressed his unhappiness at
the " exclusion" of weaker sections from the debate at the BJP
parliamentary party meeting.
JD-U president Sharad Yadav received applause from the treasury as
well as the Opposition benches when he said corruption in society was
linked to the caste system and couldn't be eliminated through a law
alone.
"No law can prevent corruption that is inherent in Indian society
because of the caste system. Unless there is social justice,
corruption will continue to plague the system. When the drains are
flowing with sewage, how will sprinkling a bit of DDT help? You need
to clean the drain," Yadav said in the Lok Sabha.
http://indiatoday.intoday.in/
Wednesday, August 24, 2011
மரண தண்டனை ஒழிப்பு மாநாடு
\«ð >õ¦çª Îa©A \VåV|!
gïü| 28Ö_ \çÅ\çéåïö_ åç¦ØîþÅm!
«VýË ïVÍ] ØïVçé kwÂþ_ zuÅD ÄV⦩Ãâ| ï¦Í> 20 gõ|ïáVï EçÅ >õ¦çª ¶ÐÃsÝm kòD ¼Ã«¤kVá[, ÄVÍ>[, xòï[ gþ¼BVòç¦B ïòçð \ÐÂï^ z½B«·Ý >çék«V_ >^Óý ØÄFB©Ãâ½òÂzD Wçél_ ¶kìïçáÝ #Âþ¼éuÅ ÖÍ]B ¶«· >BV«Vþ kòþÅm. Öm >taªÝmÂz ØkÍ> Aõè_ ¼kçé© ÃVFß·k>Vï ÖòÂþÅm.
céïØ\ºzD \«ð >õ¦çªçB xuÅVï ÎaÂï ¼kõ|D ¨[Å z«_ kK©ØÃu® kòþÅm. 139 åV|ï¹_ \«ð >õ¦çª Ö©¼ÃVm åç¦xçÅl_ Ö_çé. ¶|Ý> gõ|Âz^ céþK^á ¶çªÝm åV|ïÓD \«ð >õ¦çªçB xuÅVï çïsâ|s¦ ¼kõ|D ¨[® ¶F.åV. \[ÅD ko¥®Ý]kòD Wçél_ ÖÍ]B ¶«· >tµ ÖçáQìï^ Jkç«Ý #Âþ¼éuÅ xuÃ|km ¼k>çªB¹ÂþÅm.
ï¦Í> 20 gõ|ïáVïß EçÅl_ ÖòÍm g¥^ >õ¦çªçBs¦ Àõ¦ïVéÝ >õ¦çªçB ÖÍ> J[® ÖçáQìïÓD ¶ÐÃsÝms⦪ì. ¶kìïçá Ö©¼ÃVm #Âþo¦ xBuE©Ãm Îò zuÅÝ]uz Ö«õ| >õ¦çª kwºzkm¼ÃV_ c^ám. Öm ÖBuçï À]Âz x«ðVª>VzD.
ï¦Í> 11 gõ|ïáVï Ökìï¹[ ïòçð \ÐÂï^ z½B«·Ý >çékö¦D þ¦©¸oòÍ>ª. ֩ý ïVé>V\>D ¼åìÍ>V_ ¶ç>¼B ïV«ð\Vï ØïVõ| \«ð >õ¦çªçB g¥^ EçÅkVÄ\Vï \VuÅéVD ¨ª cßÄ À]\[ÅD °u謁k yì©A kwºþlòÂþÅm. ÖÝ>çïB ïV«ðºïçá¥D ÖÍ> J[® ÖçáQìïÓÂz g>«kVï >tµ \Âï¹ç¦¼B °uÃâ|^á \ªÂ zxÅçé¥D ïkªÝ]_ ØïVõ| ÖÍ]B ¶«· Ökìïám \«ð >õ¦çªçB «Ým ØÄF]¦ ¼kõ|D.
>twï ¶«· >ªm ¶]ïV«Ýç>© ÃB[Ã|Ý] ÖÍ> Jkòç¦B \«ð >õ¦çªçB g¥^ >õ¦çªBVï \VuÅ ¼kõ|D. ¶m \â|t[¤, \«ð >õ¦çªçB kwºïÂí½B ¸ö¡ïçá ÖÍ]B >õ¦çªß Ä⦺ï¹oòÍm ÀÂzk>uz >twï ¶«·Â¼ï ¶]ïV«D c^ám. ¶Í> ¶]ïV«Ýç>© ÃB[Ã|Ý] \«ð >õ¦çªçB xuÅVï Îa©Ã>uz >twï x>_kì x[k« ¼kõ|D. >u¼ÃVm åç¦ØÃu®kòD Äâ¦\[Å íâ¦Ý Ø>V¦ö_ Ö>uïVª yì\VªÝç>¥D >twï ¶«· ØïVõ| k«¼kõ|D.
¼Ã«¤kVá[ c^¹â¦ Jk«m ïòçð \ÐÂï^ >^Óý ØÄFB©Ã⦠åV¹oòͼ> >tµåVâ½_ >[ت¿ßEBVï \Âï^ þáìÍØ>¿Ím >\m ¨]ì©çÃÝ Ø>ösÝm kòþÅVìï^. Ã_¼k® ÖBÂïºïÓD ¶«EB_ ïâEïÓD >D\V_ ÖB[Å kçïl_ Ö>uïVª å¦k½Âçïïçá ¨|Ým kòþ[Ū. >tµ \Âï¹[ \ª cðì¡ïçá Øk¹©Ã|ÝmD s>\Vï¡D \«ð >õ¦çªçB Ö«Ým ØÄFB ¼ïVö \Ý]B ¶«çÄ¥D >twï ¶«çÄ¥D ko¥®Ýmk>uïVï¡D ÃVâ¦V¹ \Âï^ ïâE¥D s|>çéß E®Ýç>ï^ ïâE¥D Î[¤çðÍm >tµ© ÃVmïV©A ÖBÂïÝ][ ÄVì¸_ ¨]ìkòD 28Š8Š2011 QVl® \Vçé 3 \èBás_ ØÄ[çª, \çÅ\çé åïö_ "\«ð >õ¦çª Îa©A \VåV|' Î[çÅ å¦Ýmkm ¨ª yì\VMÝm^¼áVD. ÖÍ> \VåVâ½_ >twï ÖçáQìïÓD, >tµÝ ¼>EB ÖBÂïÝ]çªß ¼ÄìÍ>kìïÓD, ¶«EB_ ïâEÝ >çékìïÓD ú¼ïuï c^áªì.
\çÅ\çé åïö_ Øk¹©Ã|D >tµ cðìçk ïõ| >twï ¶«· sç«Ím å¦k½Âçï ¨|ÂzD ¶á¡Âz ¼Ã«¤kVá[ c^¹â¦ Jkö[ clç«Â ïVÂï >twìï^ ¶çªkòD Î[®Ãâ| Wuþ¼ÅVD ¨[® cézÂz ¨|ÝmÂïV⦠ÖÍ> \VåVâ½_ >t¿ðì¡ ØïVõ¼¦Vì ¶çªkòD ]«áVï ïéÍmØïV^Ó\V® >tµ© ÃVmïV©A ÖBÂïD ÄVì¸_ ¼kõ½Â ¼ïâ|ÂØïV^þ¼ÅVD.
இவண்
Ø>V_. ]ò\Vkák[
அண்ணா அசாரே : சாதியை ஒழிப்பதற்காக ஒரு சாதாரண ஆத்மாவோ அல்லது மகாத்மாவோ இருக்கிறர்களா?
24.8.2011 அன்று புதுதில்லியில் இந்திய தலைமை அமைச்சர் இல்லத்தில் லோக்பால் மசோதா தொடர்பாகநடைபெற்ற நாடாளுமன்ற கட்சித்தலைவர்களின் கூட்டத்தில் விடுதலைச் சிறுத்தைகள் கட்சித் தலைவர் தொல்.திருமாவளவன் அவர்கள் ஆற்றிய உரை:
மாண்புமிகு தலைமை அமைச்சர் அவர்களே, அனைத்துக் கட்சித் தலைவர்களே வணக்கம்
இந்த அரிய வாய்ப்புக்கு நன்றியைத்தெரிவித்துக்கொள்கிறே
அண்ணா அசாரே குழுவினரின் போராட்டத்தைஅரசு எவ்வாறு முடிவுக்குக் கொண்டுவரப்போகிறது என்பது தான் தற்போதைய முதன்மையான சிக்கலாக உள்ளது.பொதுமக்களின் பேராதரவுடன் அவர்களின் போராட்டம் நாளுக்குநாள் வலுப் பெற்றுவருகிறது.இன்றைய நிலையில் அரசுக்கு இதுவே மிகப்பெரும் சவாலாக உள்ளது.
நமது நாட்டில் வறுமை,ஊழல்,பயங்கரவாதம்,மற்றும் சாதி,மதம்,ஆகியவற்றின் பெயரால் நடக்கும் ஓரவஞ்சனைகள் போன்ற தீர்வு காணப்படவேண்டிய எரியும் பிரச்சனைகள் ஏராளமாக உள்ளன என்பதனை நாம் அறிவோம் .குறிப்பாக தலித் மக்கள் நாடு முழுவதும் ஒவ்வொரு நிமிடமும் அனைத்து வகையிலுமான வன்கொடுமைகளை எதிர்கொண்டு வருகின்றனர்.இதனைத் தீர்க்கப்படவேண்டிய ஒரு பிரச்சனையாகவே எடுத்துக்கொள்ள யாரும் முன்வரத் தயாராக இல்லை .
இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு மேலாக இத்தகைய ஓரவஞ்சனைகள்,வன்கொடுமைகள்,தலித் மக்களுக்கும்,பிற உழைக்கும் மக்களுக்கும் தொடர்ந்துகொண்டே இருக்கின்றன. இந்நாட்டில் சாதியை ஒழிப்பதற்காக யாரேனும் ஒரு சாதாரண ஆத்மாவோ அல்லது மகாத்மாவோ இருக்கிறர்களா? எனினும் ,தற்போது ஊழலை ஒழிப்பதற்காகப் போராடிக்கொண்டி
நிறைவாக, அண்ணா அசாரே குழுவினரின் கோரிக்கைகள் எளிதில் புறந்தள்ளக்கூடியவை அல்ல என்பதைச் சொல்ல விரும்புகிறேன்.நாடாளுமன்றத்தி
Tuesday, August 23, 2011
எஸ்.சி/எஸ்.டி இட ஒதுக்கீட்டுக்குச் சாவு மணி -ரவிக்குமார்
சாதி அடிப்படைவாதம் தர்க்கபூர்வமான தனது அடுத்த அவதாரத்தை எடுக்கிறது. எஸ்.சி/எஸ்.டி பிரிவினரில் க்ரீமி லேயராக சில சாதிகள் உருவாகிவிட்டன, எனவே அவற்றுக்கு இனிமேல் இட ஒதுக்கீடு கொடுக்கக்கூடாது என்று இப்போது ஒருவர் உச்ச நீதிமன்றத்தில் பொதுநல (?) வழக்கு தொடுத்திருக்கிறார். அந்த வழக்கை ஏற்றுக்கொண்டு உச்சநீதிமன்றம் இப்போது மத்திய அரசுக்கும் , மாநில அரசுகளுக்கும் நோட்டீஸ் அனுப்பியிருக்கிறது. இந்த வழக்கைத் தொடுத்திருக்கும் ஓ.பி.சுக்லா என்பவர் எஸ்.சி வகுப்பைச் சேர்ந்தவர் என்பதுதான் இதில் கவனிக்கப்படவேண்டியது. வால்மீகி என்ற சாதியைச் சேர்ந்த சுக்லா எஸ்.சி பட்டியலில் இடம்பெற்றிருக்கும் ச்மார்,மாலா, மஹார்,மீனா, துசாத் மற்றும் தோபி ஆகிய சாதிகளுக்கு இனிமேல் இட ஒதுக்கீடு தரக்கூடாது என்று நீதிமன்றத்தில் முறையிட்டிருக்கிறார். அவர் சார்பில் ஆஜரான வழக்கறிஞர் வெங்கட்ரமணி, அரசியல் அமைப்புச் சட்டத்தின் பிரிவுகள் 341 மற்றும் 342 ஆகியவற்றை மறு ஆய்வுசெய்யவேண்டும். ஒரு சாதியை எஸ்.சி மற்றும் எஸ்.டி பட்டியலில் சேர்ப்பதற்கான அதிகாரத்தை அரசுக்கு வழங்கும் இந்தப் பிரிவுகளுடைய அதிகாரம்,எல்லை போன்றவற்றை பரிசீலனைக்கு உட்படுத்தவேண்டும் என்று கேட்டிருக்கிறார்.உன் கையைக் கொண்டே உன் கண்களைக் குருடாக்குகிறேன் என்பதுதானே சாதியவாதிகள் கையாண்டுவரும் தந்திரம்.அதற்கு சுக்லா கருவியாகியிருக்கிறார்.
ஏற்கனவே தலித் என்ற பொது அடையாளத்தை உடைக்கும் பணியில் சாதியவாதிகள் கணிசமான வெற்றியை அடைந்திருக்கிறார்கள். இருபது ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் பூர்வீகக் குடிகள், குடிபெயர்ந்தவர்கள் என ஒரு பிரிவினையை உண்டாக்கி ஒரு மாநிலத்துக்குக் குடிபெயர்ந்து வந்தவர்கள் அங்கே இட ஒதுக்கீடு பெற முடியாது என்று உச்சநீதிமன்றம் தீர்ப்பளித்தது. இதனால் இன்று டெல்லி, மும்பை உள்ளிட்ட பெரு நகரங்களிலும் , புதுச்சேரி உள்ளிட்ட யூனியன் பிரதேசங்களிலும் லட்சக்கணக்கான தலித்துகள் இட ஒதுக்கீட்டு உரிமையை மட்டுமல்ல குடியிருப்பு உரிமையையும் இழந்தார்கள். முன்னாள் குடியரசுத் தலைவர் கே.ஆர்.நாராயணன் அவர்களை இதே காரணத்தைச் சொல்லி மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்போது எஸ்.சி என்று குறிக்க மறுத்தார்கள் என்ற செய்தியை இங்கே நினைவுபடுத்துகிறேன்.
அடுத்ததாக எஸ்.சி பிரிவினரின் இட ஒதுக்கீட்டில் உள் ஒதுக்கீடு என்ற பெயரால் அவர்களுக்குள் பிரிவினையை உண்டாக்கி அதை மோதலாக வளர்த்தெடுத்தார்கள். ஆந்திரப் பிரதேசத்தில் மாலா - மாதிகா முரண்பாடு , இனி சரிசெய்யப்படவே முடியாத பகையாக வளர்க்கப்பட்டது இதற்கொரு உதாரணம். இப்போது அடுத்த தாக்குதல் ஆரம்பித்திருக்கிறது.1965 ஆம் ஆண்டு லோகுர் கமிட்டி எஸ்.சி/எஸ்.டி பிரிவினரில் சில சாதிகளுக்கு இட ஒதுக்கீடு தரக்கூடாது என்று பரிந்துரைத்ததாகவும் அந்தப் பரிந்துரைகளை இப்போது அரசு ஏற்றுக்கொண்டு செயல்படுத்தவேண்டும் என்றும் தற்போது தாக்கல் செய்யப்பட்டிருக்கும் பொதுநல வழக்கில் கேட்டிருக்கிறார்கள். இதன் தர்க்கபூர்வ வளர்ச்சி தலித்துகளுக்கான இட ஒதுக்கீட்டை முற்றாக ஒழித்துக்கட்டுவதில்தான் போய் முடியும் என்பதில் சந்தேகமே இல்லை.ஏனென்றால் லோகுர் கமிட்டி அதைத்தான் சொல்லியிருக்கிறது.
எஸ்.சி/எஸ்.டி அட்டவணையை மறு ஆய்வு செய்வதற்காக 1965 ஆம் ஆண்டு ஜூன் 1 ஆம் தேதி மத்திய அரசால் அப்போது சட்ட அமைச்சகத்தில் செயலாளராக இருந்த பி.என்.லோகுர் என்பவர் தலைமையில் ஒரு கமிட்டி அமைக்கப்பட்டது. ’ சுதந்திரம் அடைந்த நாளிலிருந்து சமூக மாற்றம் வேகமடைந்திருக்கிறது. கல்வி , பொருளாதார நிலைகள் வளர்ச்சி பெற்றிருக்கின்றன. வழக்கமான சமூகத் தடைகள் குறிப்பாக நகரப் பகுதிகளில் தகர்ந்துபோய்விட்டன. ... நாங்கள் சந்தித்த பிரபலமான நபர்கள் எல்லோரும் ஒரு கருத்தைத் தெரிவித்தார்கள், ’கடந்த 15 ஆண்டுகளில் நடந்திருக்கும் மாற்றங்கள் , மற்றும் தேசிய ஒருமைப்பாடு ஆகியவற்றைக் கணக்கில் எடுத்துக்கொண்டு பார்த்தால் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இந்த சலுகைகளை நிறுத்திவிடுவதற்கான காலம் வந்துவிட்டது... எனவே குறைந்தபட்சம் இந்த (எஸ்.சி/எஸ்.டி) அட்டவணையை ரத்து செய்வதற்கான கால வரையறையாவது செய்யப்படவேண்டும் ’என்று சொன்னார்கள். இந்த அட்டவணையில் இருக்கும் பெரிய முன்னேறிய சாதிகளைக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அட்டவணையிலிருந்து நீக்கிவிடவேண்டும் என்று தனது அறிக்கையில் கூறியிருந்த லோகுர் கமிட்டி , இந்தப் பரிந்துரையை அரசு உடனடியாகப் பரிசீலிக்கவேண்டும் என்றும் வலியுறுத்தியிருந்தது. அதைத்தான் இப்போது உச்சநீதிமன்றத்தில் தாக்கல் செய்யப்பட்டிருக்கும் பொதுநல வழக்கிலும் கேட்டிருக்கிறார்கள்.இந்த வழக்கைத் தாக்கல் செய்திருக்கும் சுக்லாவும் அவருக்காக வாதாடும் வழக்கறிஞர்களும் 1969 ஆம் ஆண்டு மத்திய அரசிடம் சமர்ப்பிக்கப்பட்ட இளையபெருமாள் கமிட்டி அறிக்கையைப் படித்துப் பார்க்கவேண்டும். இந்தியாவில் உள்ள தாழ்த்தப்பட்ட மக்களின் சமூக, பொருளாதார, கல்வி நிலை குறித்து ஆய்வு செய்வதற்காக அப்போது காங்கிரஸ் கட்சியின் நாடாளுமண்ர உறுப்பினராக இருந்த திரு.எல்.இளையபெருமாள் தலைமையில் அமைக்கப்பட்ட குழு தனது அறிக்கையை 1969ஆம் ஆண்டு ஜனவரி மாதம் 30ஆம் தேதி மத்திய சமூக நலம் மற்றும் சட்டத்துறை அமைச்சரிடம் சமர்ப்பித்தது. ""Report of the committee on untouchability, Economic and Educational Development of the Scheduled Castes and Connected Documents 1969" என்ற தலைப்பிலான அந்த அறிக்கை சுமார் 500 பக்கங்கள் கொண்டதாகும்.அதில், இந்தியாவெங்கும் எஸ்.சி/எஸ்.டி மக்கள் அனுபவிக்கும் வன்கொடுமைகளை பட்டியலிட்டிருந்த திரு இளையபெருமாள் அவர்களது கல்வி,சமூக,பொருளாதார நிலைமை கொஞ்சங்கூட முன்னேற்றமடையவில்லை என்பதைத் தெளிவாக எடுத்துரைத்திருந்தார். "சுதந்திரம் அடைந்து இருபத்தொரு ஆண்டுகள் கழிந்த நிலையில் கல்வி அறிவு சதவீதத்தில் பொது பிரிவினருக்கும், தாழ்த்தப்பட்ட பிரிவினருக்கும் இடையே மிகப்பெரும் இடைவெளி இருப்பதைப் பார்க்க முடிகிறது. 1961ஆம் ஆண்டு மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி நாட்டின் கல்வியறிவு பெற்றோரின் சதவீதம் 24 %ஆகும். ஆனால் தாழ்த்தப்பட்டோரில் அது 10.27% தான். பல்வேறு மாநிலங்களில் இந்திய அளவிலான நிலையை விடத் தாழ்த்தப்பட்டோரின் கல்வி நிலை மிகவும் குறைவாகவே இருக்கிறது." என்று அந்த அறிக்கையில் திரு.இளையபெருமாள் புள்ளிவிவரங்களோடு சுட்டிக்காட்டியிருக்கிறார்.
" பல்வேறு மாநிலங்களிலும் குறிப்பாக மேற்குவங்கம், பஞ்சாப், ஜம்மு- காஷ்மீர், பீஹார், மைசூர் ஆகியவற்றில் தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினரின் கல்வி வளர்ச்சி மிகவும் மந்த நிலையிலேயே உள்ளது. அதற்காக ஒதுக்கீடு செய்யப்படும் நிதி வீணாக்கப்படுவதையும் நாம் பார்க்க முடிகிறது. எனவே இந்த மாநிலங்களில் சிறப்புப் பயிற்சி அளிக்கப்பட வேண்டியது அவசியம். இதுகுறித்து வெளியிடப்படும் அரசு ஆணைகள் சரியான முறையில் நிறைவேற்றப்படவில்லை. தொழிற்கல்வியில் 15% இடங்களைத் தாழ்த்தப்பட்டவர்களுக்கு ஒதுக்க வேண்டும் என ஆணை பிறப்பிக்கப்படட போதிலும் பல மாநிலங்கள் அதை கடைபிடிக்கவில்லை. சில மாநிலங்கள் கொள்கை அளவில் அதை ஏற்றுக்கொள்ளவும் இல்லை. இதனால் பொறியியல் மற்றும் மருத்துவக் கல்லூரிகளில் தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் சேர்வது என்பது மிகவும் சிரமமாக இருக்கிறது. ஸ்காலர்ஷிப்புகளை வழங்குவதிலும் தேவையற்ற தாமதம் நேர்கிறது. மருத்துவம், பொறியியல் ஆகிய படிப்புகளில் சேரும் தாழ்த்தப்பட்ட மாணவர்கள் தேர்வில் ஏதேனும் ஒரு பாடத்தில் மட்டுமே தோல்வி அடையலாம் மறுபடி தோல்வி அடைந்தால் அவர்களுக்கு ஸ்காலர்ஷிப் கிடையாது. பிற பாடங்களைப் பயில்கிறவர்கள் தோல்வி அடைந்து விட்டால் அவர்களுக்கு ஸ்காலர்ஷிப் முழுவதுமாக நிறுத்தப்படும் என அரசு உத்தரவிட்டிருப்பதால் தேர்வில் ஒருசில பாடங்களில் தோல்வியடையும் மாணவர்கள் ஸ்காலர்ஷிப் இல்லாததால் படிப்பைப் பாதியிலேயே விட்டுவிட்டுச் செல்ல வேண்டிய சூழ்நிலை உள்ளது. தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினரிடையே இருக்கும் திறமையான மாணவர்களைக் கண்டறிந்து அவர்களுக்குச் சிறப்பு கவனம் செலுத்துகின்ற முயற்சி இதுவரை மேற்கொள்ளப்படவில்லை. பொதுப் பள்ளிகளில் பயிலும் மாணவர்களுக்கென்று ஒதுக்கப்படும் ஸ்காலர்ஷிப்புகளில் 7.5 சதவீதம் தாழ்த்தப்பட்டவர்களுக்கு ஒதுக்கப்பட வேண்டும் என அரசு உத்தரவிட்டுள்ள போதிலும் அது நடைமுறைப்படுத்தப்படவில்லை. மத்திய அரசின் கல்வித்துறை இடஒதுக்கீட்டைச் சரியானபடி நடமுறைப்படுத்தவில்லை. தாழ்த்தப்பட்ட மாணவர்களுக்கென்று நடத்தப்படும் விடுதிகள் அந்த மாணவர்கள் பிறந்து வளர்ந்த குடிசைகளைவிடவும் கேவலமான நிலையில் உள்ளன. ஆரம்பக்கல்வியில் அதிகப்படியான தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பு மாணவர்களைச் சேர்ப்பதற்கு கவனம் செலுத்தப்படாத காரணத்தால் அவர்களில் கல்வி சதவீதம் உயரவில்லை. தாழ்த்தப்பட்ட சமூகத்தினர் கல்வி தேக்கமடைந்து இருப்பதற்கு இவையெல்லாம் சில காரணங்கள்." என்றும் இளையபெருமாள் அறிக்கை தெளிவாகக் குறிப்பிட்டிருக்கிறது. லோகுர் கமிட்டிக்குப் பிறகு நான்கு ஆண்டுகள் கழித்து இந்த நிலையென்றால் லோகுர் கமிட்டி சொல்லியிருப்பது எவ்வளவு பெரிய பொய் என்பதை நாம் புரிந்துகொள்ளலாம்.
இந்தியா முழுவதும் பயணம் செய்து பல்வேறு மாநிலங்களிலும் தாழ்த்தப்பட்ட மக்களின் நிலையை ஆய்வு செய்து மிகுந்த சிரத்தையோடும், பொறுப்புணர்வோடும் தயாரிக்கப்பட்ட இளையபெருமாள் குழு அறிக்கை மத்திய அரசால் கிடப்பில் போடப்பட்டது.பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கான இடஒதுக்கீடு பற்றி ஆராய்வதற்கு மண்டல் தலைமையில் குழு அமைக்கப்படுவதற்கு முன்பே இளையபெருமாள் குழு அமைக்கப்பட்டது. அந்த அறிக்கையை ,அதில் சொல்லப்பட்டிருக்கும் பரிந்துரைகளை நடைமுறைப்படுத்தச் சொல்லி எந்தவொரு வழக்கும் இதுவரை தொடுக்கப்படவில்லை. ஆனால் பச்சைப் புளுகும் ,காழ்ப்புணர்வும் கொண்ட லோகுர் கமிட்டி அறிக்கையை நிறைவேற்றச் சொல்லி தலித்துகளைவைத்தே வழக்கு போடுகிறார்கள். இதுதான் சாதியவாதிகளின் சாமர்த்தியம்.
அம்பேத்கர் பெயரை உச்சரித்து அரசியல் செய்பவர்கள் எல்லோரும் தமது மனசாட்சியைத் தொட்டுப்பார்த்துக்கொள்ளவேண்டிய தருணம் வந்துவிட்டது. அவர் வாதாடிப் போராடிப் பெற்றுத் தந்த இட ஒதுக்கீட்டு உரிமையை விரிவுபடுத்த இந்திய அளவில் எந்தவொரு தலித் இயக்கமும், கட்சியும் தீவிரமான போராட்டங்களை நடத்தவில்லை என்பது மறுக்கமுடியாத உண்மை. விடுதலைச் சிறுத்தைகள் கட்சியைப் பொருத்தமட்டில் குத்தகையிலும், ஒப்பந்தப் பணிகளிலும் இட ஒதுக்கீடு வேண்டும் என்று தேர்தல் பாதையில் காலெடுத்து வைக்காத காலத்திலேயே முழங்கியது , போராட்டங்களை நடத்தியது. அதுபோலவே மாநிலங்கள் அவை உள்ளிட்ட மேலவைகளிலும் , பல்கலைக்கழக செனட், சிண்டிகேட் முதலான அவைகளிலும், பொதுப்பணித்துறையின் ஒப்பந்தப் பணிகளிலும் இட ஒதுக்கீடு வேண்டும் என்று குரல் கொடுத்தது.தனியார் துறையிலும் இட ஒதுக்கீடு வேண்டுமெனக் கேட்டது. ஆனால், இந்த முக்கியமான கோரிக்கைகளை முன்வைத்து ஈழப் பிரச்சனைக்குப் போராடியதுபோல வன்மையான , தொடர்ச்சியான போராட்டங்களை அது எடுக்கத் தவறிவிட்டது என்ற விமர்சனத்தை ஏற்றுக்கொள்ளத்தான் வேண்டும்.
இன்று ஒருபுறம் அண்ணா அசாரேவின் இயக்கம் பிரதிநிதித்துவ முறையையும், இந்திய அரசியல் அமைப்புச் சட்டத்தின் அடித்தளத்தையும் தகர்த்துக்கொண்டிருக்கிறது, மறுபுறம் நீதித் துறை தன் பங்குக்கு தாக்குதலைத் தொடங்கியிருக்கிறது. இது ஒன்றும் புதிதல்ல. மண்டல் கமிஷன் வழக்கில் சம்பந்தமே இல்லாமல் தலித்துகளின் இட ஒதுக்கீட்டில் கைவைத்தது உச்ச நீதிமன்றம்.இப்போது க்ரீமி லேயர் சாதிகள் என்ற பெயரில் எஸ்.சி/எஸ்.டி பிரிவில் இருக்கின்ற எண்ணிக்கை பலம்கொண்ட சாதிகள் எல்லாவற்றுக்கும் இட ஒதுக்கீடு கிடையாது என்று ஆக்கப் பார்க்கிறார்கள்.பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கு க்ரீமி லேயர் என்று பொருளாதாரத்தில் முன்னேறியவர்களைத்தான் விலக்கப் பார்த்தார்கள். இங்கோ சில சாதிகளையே விலக்கப் பார்க்கிறார்கள். பிற்படுத்தப்பட்டவர்களுக்குப் பொருளாதார அளவுகோல் ஆனால் தலித்துகளுக்கோ சமூக அளவுகோல். என்னவொரு தந்திரம் பார்த்தீர்களா?
இப்போதாவது தலித் இயக்கங்கள் விழித்துக்கொள்ளுமா? சாதியவாதிகளின் சதியைப் புரிந்துகொள்ளுமா? ஒன்றுபட்டுப் போராட வேண்டியதன் தேவையை அவை உணருமா? இன்னும் அம்பேத்கர் பெயரைச் சொல்லிக்கொண்டு சடங்குத்தனமான அரசியலுக்குள்ளேயே அவை முடங்கிக் கிடக்குமா ? என்ற கேள்விகள் நம் முன்னால் நிற்கின்றன. உணர்வுள்ள அனைவரும் ஒன்றுபட்டுக் குரல்கொடுப்போம் வாருங்கள்.
மூன்று தமிழர் உயிர் காக்கப் பொதுக்கூட்டம்
பேரறிவாளன் ,முருகன் ,சாந்தன் ஆகிய மூவரின் மரண தண்டனையை ரத்து செய்யக் கோரி சென்னையில் 22.08.2011 அன்று நடைபெற்ற பொதுக்கூட்டத்தில் விடுதலைச் சிறுத்தைகள் கட்சியின் சார்பில் நான் கலந்துகொண்டு உரையாற்றினேன் . அந்தக் காட்சிகளில் சில
ஊழலை ஒழிப்பது அல்ல சமூகநீதியை ஒழிப்பதுதான் அவர்களின் நோக்கம் .
அண்ணா அசாரேவை ஆதரிப்பவர்கள் யார்? அவருக்குப் பின்னால் இருப்பவர்களின் கருத்தியல் என்ன? என்பதைப் பற்றி இப்போதுதான் விவாதம் எழத் தொடங்கியிருக்கிறது. அண்ணா அசாரே ஆர்.எஸ்.எஸ் அமைப்போடு தொடர்புகொண்டிருந்தவர், அவரை இப்போது ஆதரிக்கும் பலர் இட ஒதுக்கீட்டு எதிர்ப்புப் போராட்டத்தில் முன்னின்றவர்கள் என்று எழுத்தாளர் அருந்ததிராய் அம்பலப்படுத்தியிருக்கிறார். அண்ணா அசாரேவின் ஆதரவாளர் ஒருவர் தன் முதுகில் தொங்கவிட்டிருக்கும் இந்த பதாகையைப் பாருங்கள் , அவர்கள் எதற்காகப் போராடுகிறார்கள் என்பது புரியும். ஊழலை ஒழிப்பது அல்ல சமூகநீதியை ஒழிப்பதுதான் அவர்களின் நோக்கம் .
Sunday, August 21, 2011
அண்ணா அசாரே:நாடாளுமன்றத்தில் தொல்.திருமாவளவன்உரை
 |
| ஈழத்தில் முகாம்களைப் பார்வையிடும் திருமாவளவன் |
அண்ணா அசாரேயின் கைதைத் தொடர்ந்து நாடாளுமன்றத்தில் பிரதமர் மன்மோகன் சிங் தாக்கல் செய்த அறிக்கையின்மீதான விவாதத்தில் பங்கேற்று சிதம்பரம் மக்களவைத் தொகுதியின் உறுப்பினரும் விடுதலைச் சிறுத்தைகள் கட்சியின் (வி.சி.க) தலைவருமான திரு. தொல்.திருமாவளவன் அவர்கள் நாடாளுமன்றத்தில் ஆற்றிய உரை:
மாண்புமிகு பேரவைத் தலைவர் அவர்களே!
இந்த அவையிலே இன்று காலை பிரதமர் அவர்கள் அண்ணா அசாரே கைது தொடர்பாக தாக்கல் செய்த அறிக்கையின்
மீதான விவாதத்தில் பேசுவதற்கு எனக்கு வாய்ப்பு அளித்தமைக்கு இதயம் கனிந்த நன்றி.
மாண்புமிகு பிரதமர் அவர்கள், தனது நீண்ட நெடிய அறிக்கையில் எத்தகைய சந்தர்ப்ப சூழ்நிலையில் அண்ணா அசாராவை கைது செய்ய நேரிட்டது என்று விரிவாக எடுத்துரைத்தார்.அந்த அறிக்கையில் அண்ணா அசாரேவிற்கு உண்ணா விரதம் இருக்க அனுமதியளிக்கபட்டதாகவும் ஆனால் அதில் சில நிபந்தனைகள் அவருக்கு ஏற்புடையதாக இல்லையென்றும் அவரது பிடிவாதமான நிலைபாட்டால், அவர் மேற்கொள்ள இருந்த சில செயல்பாடுகள் சட்டம்,ஒழுங்கை பாதித்து விடுமோ என்கின்ற ஐயத்தில் அவரை கைது செய்யும் நிலைக்கு அரசு தள்ளபட்டது என தனது நீண்ட அறிக்கையில் தெரிவித்தார். மேலும் இந்த அரசு
அமைதியான போராட்டங்களுக்கு எதிரானது அல்ல எனக் குறிப்பிட்டார். சட்டம் ஒழுங்கைப் பாதுகாக்கவே இந்த நடவடிக்கை எடுக்கபட்டது என்று பிரதமர் சொன்னாலும் கூட, இந்தச் சூழலை இன்னும் திறம்படக் கையாண்டு இருக்கலாம். இது போன்ற கைது நடவடிக்கையின் மூலம் மக்கள் மத்தியில் இந்த அரசின் மீது ஓர் எதிர்மறையான எண்ணம் தோன்றியுள்ளது. ஆளும் காங்கிரஸ்கட்சி, ஊழலை ஒழிக்க முன்வரவில்லை என்ற ஓர் கருத்து மக்கள் மத்தியில்
ஏற்பட்டுள்ளது. ஏனோ எதிர்கட்சிகள் மட்டுமே ஊழலை ஒழிக்கப் போராடி வருவதைப்போல ஒரு பொய் தோற்றத்தை உருவாக்கியுள்ளது. அவர்கள் இந்த சூழ்நிலையை தங்களுக்கு சாதகமாகப் பயன்படுத்தி அரசியல் ஆதாயம் தேட முற்பட்டுள்ளார்கள்.
அண்ணா அசாராவைக் கைது செய்ததற்குப் பதிலாக அவரை வீட்டுக் காவலில் வைத்து இருக்கலாம். அல்லது, அவர்களின் உண்ணாவிரதத்தை தொடர அனுமதித்து, அவருடன் பேச்சுவார்த்தை நடத்தியிருக்கலாம். இந்தப் பிரச்னையை தக்க வழிமுறையில் கையாண்டு சுமுகமாக அதே நேரத்தில் ஒரே அடியாகத் தீர்த்து வைத்திருக்கலாம். ஆனால் இதனை இப்போது கையாண்ட முறையினால் அரசுக்கு எதிரான ஒரு கருத்தை உருவாக்கியுள்ளது. இந்த அவையினை இன்றைக்கு
வழிநடத்துவது ஆளும் கூட்டணியா?அல்லது எதிர்க்கட்சிகளா?என்கின்ற ஒரு தெளிவற்ற நிலை உள்ளது.
எதிர்கட்சியினர் இந்த அவையைத் தாங்கள் இழுத்த இழுப்பிற்கு ஏற்றவாரு செயல்பட வேண்டுமென நினைக்கிறார்கள், தொடர்ந்து இந்த அவையினைச் செயலிழக்க வைக்கின்றனர். இலங்கையில் சொந்த மண்ணில், மனிதத் தன்மையற்ற முறையில் வதைபடும் அப்பாவி ஈழத்தமிழர்களின் நிலையினை எடுத்துரைத்து, அவர்களுக்காக இந்த அவையிலே குரல் எழுப்பமுடியாத ஒரு மோசமான நிலை இதனால் ஏற்பட்டுள்ளது என்பதை கனத்த இதயத்தோடு இந்த அவையில் பதிவு செய்கின்றேன்.
பல லட்சம் தமிழ் மக்களின் பிரதிநிதிகளாகத்தான் நாங்கள் இந்த அவையிலே இருகின்றோம்.இலட்சக்கணக்கானத் தமிழர்கள்
இலங்கையில் வதைபடும் நிலைகுறித்து, இந்த அவையில் குரல் எழுப்புவதற்கு எங்களுக்கு ஜனநாயக வாய்ப்பு மறுக்கப்படுகிறது. எதிர்கட்சிகள் தான்தோன்றித் தனமாக நடந்து கொள்வதும், அசாரே கைதின் மூலம் ஏற்பட்டுள்ள சூழலும், அவர் விடுவிக்கப்பட்ட முறையும்- இந்த அரசு, எதிர்கட்சியினரின்
இது போன்ற போராட்டத்தின் அழுத்தத்திற்குப் பணிந்துவிட்டது என்றே தோன்றுகிறது.
நான் இந்த அரசிடம் வலியுறுத்துவது- கடும் நடவடிக்கை எடுக்கப்பட வேண்டியது, ஊழலை எதிர்த்துப் போராடுபவர்கள்மீது அல்ல,
ஊழலுக்கு எதிராகத்தான். இன்னும் குறிப்பாகச் சொன்னால் ஊழலுக்கான ஆணிவேராக இருப்பவர்கள் மீதும், ஊழல்வாதிகள் மீதும் நடவடிக்கை எடுக்கப்படவேண்டும் என்பதில் இருவேறு கருத்துகள் இருக்க முடியாது. எனது இந்தக் கருத்தை எதிர்க்கட்சி ,ஆளும்கட்சி சார்ந்த இருவரிசைகளில் உள்ளவர்களும் ஏற்றுகொள்வார்கள் என நம்புகிறேன். இன்றைக்கு எதிர்கட்சியினர், ஏதோ அவர்கள்தான் ஊழலை வேரோடு பிடிங்கி ஏறிய வந்தவர்கள் போன்ற ஒரு போலித்தனமான தோற்றத்தை உருவாக்கி வருகின்றனர். இந்த மாயையை உடைத்து எறிய வேண்டும் .நாம் அனைவரும் நம் அறிவாற்றலை ஒன்று சேர்த்து ஊழலை, இந்த சமூகத்தில் இருந்து துடைத்து எறிய வேண்டும். இதற்கு நாம் ஊழலின் ஆணிவேரைக் கண்டறிய வேண்டும் .ஏழ்மையும் ஊழலும் ஒரே நாணயத்தின் இரு பக்கங்களாகும் ,ஊழலுக்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்க வேண்டுமென்றால் தேர்தல் முறையில் பல புரட்சிகரமான திருத்தங்கள் மேற்கொள்ள வேண்டும். மிகப்பெரிய தொழில் நிறுவனங்களும் ,வியாபார நிறுவனங்களும் தான் பல முக்கிய வேட்பாளர்களுக்கு நிதியை அளித்து அதன்மூலம் அவர்களைக் கைப்பாவைகளாக்கித் தங்கள் சொற்படி அரசை நடத்துகிறார்கள்.
முதலாளிகளும்,தொழில் அதிபர்களும்,தேர்தலில் பணத்தைத் தண்ணீராக வாரியிறைத்து ஊழலுக்கு வழிவகுக்கிறார்கள் எனவே இந்த அரசு ஊழலுக்கான இந்த ஊற்றுக்கண்ணை அடைத்து ஊழலை முளையிலேயே கிள்ளி எறிய உறுதியான நடவடிக்கைகளைத் திறம்பட மேற்கொள்ள வேண்டும் என்பது தான் என் வேண்டுகோள்.
ஒப்பந்தப் புள்ளிகள், ஒப்பந்தப் பணிகள், ஏல முறைகள் போன்றவற்றில் தற்போது உள்ள நடைமுறைகளை முறைப்படுத்தி, வெளிப்படையாக்கி ஊழலுக்கான வாய்ப்பினை முற்றிலுமாகத் தவிர்க்கலாம். கறுப்புப் பணத்தை முழுவதுமாக வெளிக்கொண்டுவரவேண்டும். ஊழல் என்பது மனித வாழ்வின் ஒரு அங்கமாக இருந்து வருகிறது. அதை எளிதில் வேரறுக்க முடியுமா ? ,வெறும் சட்டத்தினால் அதனை அழித்துவிடமுடியாது. ஏற்கனவே தடா, பொடா போன்ற கொடும் சட்டங்களை நடைமுறைபடுத்தியும்கூடப் பயங்கரவாதத்தையும் ,வன்முறையையும் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை.எனவே கடுமையான சட்டங்கள் மட்டும் ஊழலை ஒழிக்க உதவாது திருவள்ளுவர் அவர்கள் "நோய்நாடி நோய்முதல் நாடி அதுதணிக்கும், வாய்நாடி வாய்ப்பச் செயல்" என்று ஒரு நோயைத்தீர்ப்பதற்கான அடிப்படை அணுகுமுறை அந்த நோய்க்கான மூலகாரணத்தை அறிவதுதான் என அறிவார்ந்த முறையில் எடுத்துரைத்திருப்பதை மேற்கோள்காட்ட விரும்புகிறேன்.
நாம் தக்க நடவடிக்கையின்மூலம் ஊழலுக்குக் காரணமானவர்களை, இந்த சமூகத்தை ஊழல் மயமாக்குபவர்கள் யார் என்பதை, ஊழல்வாதிகள் யார் என்பதைக் கண்டறிந்து ஊழலை இந்த சமூகத்தில் இருந்து முற்றிலுமாகத் துடைத்தெறிய வேண்டும் .ஊழல் முதலாளிகள் ,தொழில் அதிபர்கள் மீதும்
கடும் நடவடிக்கை எடுக்கவேண்டும் என இந்த அரசை வலியுறுத்துகிறேன்.ஜன்லோக்பால் சட்டமாக இருந்தாலும் லோக்பால் சட்டமாக இருந்தாலும் அதனால் ஊழலை வேரறுக்க முடியாது.
ஊழலுக்கான ஆணிவேர் கண்டறியப்படுவதோடு மக்களின் அடிப்படை மனநிலையும் மாறவேண்டும் தொழில் நிறுவனங்கள் ,முதலாளிகள்மீதான பிடியினை இந்த அரசு மேலும் இறுக்கவேண்டுமென வலியுறுத்துகிறேன் .
மேலும் இந்த விவகாரம் குறித்து ஒரு சமாதான உடன்படிக்கையை ஏற்படுத்தும் வகையில் அண்ணா அசாரேவுடன் பேச்சுவார்த்தைத் தொடங்கி ஊழல் பிரச்சனையை திறம்படக் கையாண்டு முழுமையாக ஊழலை ஒழிக்க முற்பட வேண்டும் என்று கேட்டுக்கொள்கிறேன்.
Wednesday, August 17, 2011
மரணதண்டனையிலிருந்து நம்மவர் உயிர் மீட்போம்!
ஊடக அறிக்கை ஒகஸ்ட் 16, 2011
முன்னாள் இந்தியப் பிரதமர் இராஜீவ் காந்தி கொலை வழக்கில் மரணதண்டனை விதிக்கப்பட்ட பேரறிவாளன், முருகன், சாந்தன் ஆகியோர் தம் மீதான மரணதண்டனையினை சிறைத் தண்டனையாக மாற்றுமாறு விடுத்த வேண்டுகோளை இந்தியக் குடியரசுத் தலைவர் வெகுகாலம் தாண்டிய நிலையில் நிராகரித்துள்ளார் என்ற செய்தி, அதுவும் அவர்கள் சிறையிடப்பட்டு 20 ஆண்டுகள் தாண்டிய பின்னர்; கருணை மனு கையளிக்;கப்பட்டு 11 வருடங்கள் கடந்த பின்னர் இவ்வேண்டுகோளை நிராகரித்துள்ளார் என்ற செய்தி நம்மையெல்லாம் சொல்லொணாத் துயரத்தில் ஆழ்த்தியுள்ளது.
மரணதண்டனை மானிட தர்மத்துக்கு முரணானது. அனைத்துலக மனித உரிமைச் சட்டங்களின் முக்கிய அடிப்படைக் கோட்பாடுகளில் ஒன்றாகிய வாழ்வுரிமைக்கு (right to live) எதிரானது. இவ்விடத்தில் மரணதண்டனை அடிப்படை மனித உரிமைக்கு எதிரானதென்பதால் மரணதண்டனையானது அரசுகள் மேற்கொள்கின்ற படுகொலை என்றே கருதப்பட வேண்டுமென்ற அனைத்துலக மன்னிப்புச் சபையின் கூற்று மிகவும் அர்த்தம் பொதிந்தது. ஐக்கிய நாடுகள் பொதுச்சபைத் தீர்மானமொன்று மரணதண்டனையைப் பயன்படுத்துவது தவிர்க்கப்பட வேண்டியதென அரசுகளைக் கோரியிருந்தமையும் இங்கே கவனத்துக்குரியது. உலக நாடுகள் 193இல் இன்று மரணதண்டனை முற்றாக ஒழிக்கப்பட்டோ அல்லது நடைமுறைப்படுத்தப் படாமலோ இருப்பதென்;பதும் 58 நாடுகளில் மட்டுமே மரணதண்டனை நடைமுறையில் பயன்படுத்தப்படுகிறது என்பதும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது.
உலக அரங்கில் நீதி வழங்கப்படும் நடைமுறையிலிருந்து மரண தண்டனை முற்றாக ஒழிக்கப்பட வேண்டுமென உலகெங்குமிருந்து எழும் குரல்களோடு நாடு கடந்த தமிழீழ அரசாங்கம் தன்னை இணைத்துக் கொள்வதுடன் மரணதண்டனை விதிக்கப்பட்டுள்ள இம் மூவரது மரண தண்டனையினை சிறைத் தண்டனையாக மாற்றுவதற்குத் தேவையான அனைத்து நடவடிக்கைகளையும் மனிதாபிமான, சட்ட அடிப்படையில் உடனடியாக மேற்கொள்ளும்படி இந்திய மற்றும் தமிழ்நாட்டு அரசியல் சமூகத்தினையும் மரணதண்டனைக்கு எதிராகக் குரல்கொடுக்கும் அனைத்துலக சமூகத்தினையும் கோரி நிற்கிறது.
இராஜீவ் காந்தி கொலை வழக்கு மிகவும் அரசியல்மயப்பட்ட நிலையில் நடற்தேறிய ஒரு வழக்கு. இவ் வழக்கில் குற்றம் சாட்டப்பட்டு தடா சட்டத்தின் கீழ் குற்றவாளிக் கூண்டில் ஏற்றப்பட்ட 26 பேருக்கும் மரண தண்டனை என்றே முதன் முதலில் தீர்ப்பு வழங்கப்பட்டமை இவ் வழக்கின்; அரசியல் தன்மையினை மிகத் தெளிவாக வெளிப்படுத்தியது. பின்னர் தமிழ் உணர்வாளர்களது ஆதரவுடன் உச்ச நீதிமன்றில் நடைபெற்ற சட்டப்போரின் விளைவாக இக் குற்றம் தடா சட்டத்துக்குட்பட்ட பயங்கரவாதக் குற்றமல்ல என்பது வெளிப்படுத்துப்பட்டதுடன் குற்றம் சாட்டப்பட்டவர்களில் 19 பேருக்கு முழு விடுதலை அளிக்கப்பட்டு எஞ்சிய 7 பேரில் நால்வருக்கு அந்நேரம் மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்ட 4 பேரில் ஒருவரான நளினியின் மரணதண்டனை மனிதாபிமான அடிப்படையில் ஏற்கெனவே சிறைத்தண்டனையாக மாற்றப்பட்டபோது ஏனைய மூவரின் மரணதண்டனையும் அவ்வாறு மாற்றப்படுமெனவே எதிர்பார்க்கப் பட்டது. இந் நிiயில் தான் இந்திய உள்துறை அமைச்சின் பரிந்துரையின் அடிப்படையில் குடியரசுத் தலைவர் மரணதண்டனையினை உறுதி செய்திருப்பது எமக்கெல்லாம் மிகவும் கவலையளிக்கிறது.
மரணதண்டனை விதிக்கப்பட்டிருப்பவர்களின் குரலாக பேரறிவாளன் வெளிப்படுத்தியுள்ள கருத்து இந்திய மற்றும் தமிழ்நாட்டு மக்களதும் உலக சமுதாயத்தினதும் மிகுந்த கவனத்துக்குரியது. 'நாம் கோருவதெல்லாம் உயிர்ப்பிச்சையல்ல. மறுக்கப்பட்ட நீதியினையே' என அவர் மிகத் தெளிவாகத் தமது உரிமைக் குரலை வெளிப்படுத்தியுள்ளார்.
இவ் விடயத்தில் மூன்று தளங்களில் இவர்களுக்கு நீதி மறுக்கப்பட்டிருப்பதனைக் காணலாம். வெகுவாக அரசியல்மயப்பட்ட நிலையில் இவ் வழக்கு நடைபெற்றமை இவ் வழக்கில் இவர்களுக்கு நீதி மறுக்கப்பட்டதற்கு அடிப்படையாக அமைந்தது. இது இவர்களுக்கான நீதி மறுக்கப்பட்ட முதலாவது தளம் ஆகும். தடா சட்டத்தின் கீழ் இவர்கள் உயர் நீதிமன்றத்திற்கு மேன்முறையீடு செய்வதற்கான உரிமை மறுக்கப்பட்டமை இரண்டாவது தளமாகும். இதேவளை 20 வருடங்களுக்கு மேலாக சிறையில் வாடி வதங்கிக் கொண்டிருக்கும் இவர்களுக்கு – ஒரு ஆயுட்தண்டனைக் காலத்துக்கு மேல் சிறைவாசம் அனுபவித்து வி;ட்ட இவர்களுக்கு - இவ்வளவு காலம் தாழ்த்தி மரணதண்டiயினை உறுதி செய்துள்ளது நீதி மறுக்கக்படும் மூன்றாவது தளம்
ஆகும். இவ்வாறு மிகவும் காலம் தாழ்த்தி மரண தண்டனையினை நடைமுறைப்படுத்துவது மனித உயிரினை இழிமைப்படுத்தும் செயலெனவும் நீண்ட சிறைப்படுத்தலின் பின்னர் ஒருவரைத் தூக்கிலிடுவது அருவருக்கத்தக்க செயலெனவும் பிரித்தானிய பிரிவி கௌன்ஸி;ல்; 1993இல் தீர்ப்பளித்தது இங்கு சுட்டிக்காட்டத் தக்கது.
இத்தகையதொரு பின்புலத்தில் மரணதண்டனை விதிக்கப்பட்டிருக்கும் பேரறிவாளன், முருகன் சாந்தன் ஆகியோரின் மரணதண்டனையினை இரத்துச் செய்யும் வகையில் இந்திய உள்துறை அமைச்சகம் தமது பரிந்துரையினை இந்தியக் குடியரசுத் தலைவருக்கு மீள வழங்க வேண்டும் என நாம் இந்திய அரசைக் கோருகிறோம். ஈழத் தமிழ் மக்கள் மீது முள்ளிவாய்க்கால் பகுதியில் வைத்து சிறிலங்கா அரசு மேற்கொண்ட இனப்படுகொலைக்கு இந்திய அரசும் துணைநின்றது என்ற ஆழ்ந்ததொரு துயரும் காயமும் தமிழீழம், தமிழ்நாடு முதற்கொண்டு அனைத்து உலகத் தமிழ் மக்கள் மத்தியிலும் உண்டு. இதனைக் கவனத்திற் கொண்டும் ஏற்கெனவே நொந்து போயிருக்கும் மக்களின் மனஉணர்வுகளுக்கு மதிப்பளித்தும் இம் மூவருக்குமான மரணதண்டனையினை இரத்துச் செய்யும் முடிவினை இந்திய அரசு மேற்கொள்ள வேண்டும் என வேண்டுகிறோம்.
இந்திய அரசமைப்புச் சட்டப் பிரிவு 161 இன் கீழ் தமிழ்நாடு அரசு மேற்கொள்ளும் முடிவின் அடிப்படையில் தமிழக ஆளுனராலும் மரணதண்டனையினை இரத்துச் செய்வதற்கான பரிந்துரையினை வழங்க முடியும். உலகத் தமிழ் மக்களின் உணர்வுகளையும் உரிமைக்குரலையும் பிரதிபலித்து நிற்கும் தமிழக முதலமைச்சர் இவ் விடயத்தில் தலையிட்டு மரணதண்டனையினை இரத்துச் செய்வதற்கு ஆவன செய்ய வேண்டும் எனவும் கோரி நிற்கிறோம்.
இவற்றை விட மரணதண்டனையினை நிறைவேற்றுவதற்கு எதிரான தடை உத்தரவினை நீதிமன்றத்தின் ஊடாக பெறுவதற்காக மேற்கொள்ளப்படும் அனைத்து முயற்சிகளுக்கும் நாடு கடந்த தமிழீழ அரசாங்கம் தனது ஆதரவினை வழங்கி நிற்கிறது.
மரணதண்டனைக்கெதிராக உலகில் செயற்படும் மனித உரிமை அமைப்புக்களின் கவனத்தினை இவ் விடயம் நோக்கித் திருப்பி இம் மரண தண்டனைகளுக்கெதிரான அனைத்துலக உணர்வலைகளைத் தட்டியெழுப்புவதற்கும் நாடு கடந்த தமிழீழ அரசாங்கம் ஈழத் தமிழ் மக்களது ஆதரவோடு உரிய நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ளும்.
இம் மரணதண்டனைகளுக்கெதிராக இந்திய தமிழ்நாடு அரசுகளுக்கும் மனிதஉரிமை அமைப்புக்களுக்கும் தமது உணர்வுகளை உடனடியாக வெளிப்படுத்துமாறு உலகத் தமிழ் மக்களை நாடு கடந்த தமிழீழ அரசாங்கம் வேண்டி நிற்கிறது.
நன்றி
விசுவநாதன் ருத்ரகுமாரன்
பிரதமர்
நாடுகடந்த தமிழீழ அரசாங்கம்
Subscribe to:
Posts (Atom)