ரவிக்குமார் கவிதை

குழந்தையின் படம் ஒன்றை 

கைபேசியில் வைத்துக்கொள்ளுங்கள்

அது உங்கள் குழந்தையின் படமாக இருக்கவேண்டும் என்று அவசியமில்லை

அது சிரித்துக்கொண்டிருக்கவேண்டும் என்பதும்கூடத் தேவையில்லை 

கைபேசியின் திரை உயிர்பெறும்போதெல்லாம்

அந்தக்

குழந்தை உங்களைப் பார்க்கட்டும் 

பேசி முடித்து ஃபோனை மூடும்போது

உங்கள் உரையாடல் எவ்வளவு அர்த்தமற்றது

என்பதை அது சொல்லும்

முகநூலில் அலைந்து சோரும்போது 

உங்கள் தேடல் எவ்வளவு வியர்த்தம்

என்பதை அது உணர்த்தும்

 

உங்கள் மனிதத்தன்மையை அது நினைவூட்டும் 

உங்களுக்குள் இருக்கும் 

தந்தையை தாயை அது தட்டி எழுப்பும் 

கைபேசியில் குழந்தையின் படத்தை வைத்திருப்பது

தூங்கும் குழந்தையைத் 

தோளில் சுமந்திருப்பது போன்றது

இப்போதாவது வைத்துக்கொள்ளுங்கள் 

கைபேசியில் 

ஒரு குழந்தையின் படத்தை